دیوانه‌خانه‌ای به نام اینتر

پس از سال‌ها ناكامی، آبی‌- مشكی‌ها این فصل به قهرمانی فكر می‌كنند.اگر آن‌ها باز هم جام نگیرند‌باید فوتبال را ببوسند و كنار بگذارند!
«Pazza Inter» شعاری است كه طرفداران اینترناسیونال میلان همیشه فریاد می‌زنند. معنی این شعار «اینتر جنون‌آمیز» است.
موراتی، رئیس اینتر از سال ۱۹۹۵ تاكنون بیش از یك میلیارد یورو در این باشگاه سرمایه‌گذاری كرده، اما تازه در این فصل به دنبال افتخاراتش است، آن هم افتخارات بزرگ.
هر كس حافظهٔ خوبی داشته باشد، به خوبی به یاد می‌آورد كه بازیكنان اینتر همیشه تركیبی از شخصیت‌های متفاوت بودند، درست مثل همین فصل. آدریانو، فیگو و ماتراتزی تنها نمونهٔ كوچكی از سه بازیكن با خصوصیات اخلاقی، روحی و فیزیكی كاملا متفاوت هستند كه در یك تیم جای گرفته‌‌اند.
از طرفی حضور بیش از نیاز بازیكنان بزرگ، باعث شده تا بازیكنی چون ماتراتزی گاهی وقت‌ها جایی در تركیب ثابت نداشته باشد و روی نیمكت ذخیره بنشیند، درست مثل تولدو دروازه‌بان ایتالیایی اینتر.
اما نكتهٔ جالب‌تر این كه، در تیم یازده نفرهٔ مانچینی، بعضی وقت‌ها نام هیچ بازیكن ایتالیایی به چشم نمی‌خورد. آقای سرمربی علاقهٔ زیادی به تركیبی دارد كه در آن هفت آرژانتینی ، دو برزیلی، یك كلمبیایی و یك بازیكن اروپایی كه نامش لوئیس فیگو است، بازی می‌كنند.
این یازده خارجی كه معروف به گروه «گلادیاتورها» هستند هر كدام خصوصیات منحصر به فردی دارند. موراتی با مشورت چند مشاور و با قیمت‌های گزاف، این مهر‌ه‌ها را جمع‌آوری كرده تا او را به قله‌های آرزوهایش برسانند.
اما این نام‌های بزرگ، علامت یك ستاره دوم را روی لباس‌های خود كم دارند. آخرین باری كه اینتر با تلاش خودش قهرمان شد، مربوط به سال ۱۹۸۹ می‌شود. حتی قهرمانی یوونتوس كه در فصل گذشته به خاطر رسوایی‌ از این تیم گرفتند و به اینتری‌ها دادند، هیچ ارزشی نداشت.
عجیب نیست، هر تیمی اوضاع آشفتهٔ اینتر را در چند سال گذشته می‌داشت همین سرنوشت را پیدا می‌كرد. آلوارو ركوبا بازیكن اروگوئه‌ای اینتر كه موراتی لقب مارادونای دوم را به او داده، با وجود داشتن اضافه وزن، هشت سال در این باشگاه‌ می‌ماند و حتی حقوق سالیانه‌اش از مارادونای اول كه در ناپل بازی می‌كرد بیشتر است.
در مقابل بازیكنانی چون سیدورف و پیرلو از اینتر به رقیب شماره یك، یعنی آ.ث‌.میلان می‌روند و در آن‌جا نقش كلیدی ایفا می‌كنند. فابیو كاناوارو، بهترین بازیكن جهان در سال ۲۰۰۶ هم دو سال پیش از اینتر به یوونتوس می‌رود، تنها به این خاطر كه مصدومیت او كمی طولانی شده بود (۲ ماه)! كریستین ویه‌ری هم سرنوشتی بهتر از كاناوارو در اینتر پیدا نكرد.
تمامی این اشتباهات عجیب و غریب با به‌خدمت گرفتن روبرتو كارلوس و دیپورت كردنش به مادرید آغاز شد. حالا می‌توان متوجه شد كه چرا اینتر لقب احمق‌ترین باشگاه را در ایتالیا یدك می‌كشد.
این خصلت به هواداران اینتر هم سرایت كرده. جایی كه، در دربـی بـزرگ شـهر مــیلان، هــواداران آبی- مشكی‌ پوشان، دیدا دروازه‌‌بان آ.ث‌میلان را با مواد آتش‌ز‌ا هدف قرار می‌دهند، كه نتیجهٔ آن محرومیت از بازی خانگی و جریمهٔ چند میلیون یورویی بود كه به باشگاه اینتر رسید.
در آن زمان، موراتی كه دچار بحران بزرگی شده بود، ریاست باشگاه را به جیاكیانتو فاكتی، مدافع باشخصیت دهه ۶۰ اینتر سپرد. اما مرگ نابه‌هنگام فاكتی در ششم سپتامبر، همهٔ معادلات را به هم ریخت.
در مراسم خاك‌سپاری فاكتی، در چهرهٔ دوستداران باشگاه نگرانی كاملا مشهود بود. نگرانی از بازگشت موراتی با همان سیاست‌های غلط و با همان پول هدر دادن‌ها. آن‌ها فكر می‌كردند، با مرگ فاكتی بسیاری از خصوصیات بزرگی كه می‌توانست از آنِ اینتر شود هم به خاك سپرده شد.
باشگاه اینتر به جز داشتن طرفدارانی با خصلت‌های فاشیستی، روشنفكران و هنرمندان بزرگی را در ایتالیا به عنوان هوادار دارد كه كاملا شخصیت این تیم را از رقیب همشهری به رهبری برلوسكنی جدا می‌كنند.
سال ۱۹۸۹، زمانی كه بازیكنان بزرگی چون لوتار ماتئوس به رهبری جیووانی تراپاتونی قهرمانی سری A و یوفا را جشن گرفتند، هیچ‌كس فكر نمی‌كرد كه این تیم بزرگ تا پانزده سال آینده هیچ افتخاری در ایتالیا به دست نیاورد.
در طول این مدت، سرمایه‌گذاری یك میلیارد یورویی موراتی با اعتقادات مازوخیستی‌اش در فوتبال، هیچ كمكی به این باشگاه نكرد. او سال ۱۹۹۵ در یك انتخابات نوستالژیك موفق شد ریاست باشگاه را از یك شركت گردانندهٔ رستوران‌های زنجیره‌ای بخرد، تا جا پای پدرش آنجلو، كه باشگاه اینتر را در دهه ۶۰ به افتخارات بزرگی رساند، بگذارد.
اما موراتی پسر، تنها در دو سال گذشته به خاطر خرید و فروش‌های اشتباه، ۲۵۰ میلیون یورو ضرر مالی به باشگاه زده به طوری كه روزنامهٔ كوریه‌ره‌دلاسرا لقب «سرمایه‌گذاری شیطانی» را به كارهای موراتی داده است.
سیاست‌های رئیس اینتر، همانند بازی قمار می‌ماند. او اعتقاد زیادی به شانس دارد و هیچ علاقه‌ای به درس گرفتن از اشتباهاتش ندارد. تابستان هر سال با افتخار بازیكنان نامداری را به اینتر می‌آورد.
از فهرست خرید تابستان امسال موراتی اسامی بازیكنانی چون ابراهیموویچ، ویه‌را، گروسو و كرسپو بیرون آمدند كه برای به خدمت گرفتن آن‌ها و چند بازیكن دیگر ۶/۱۶۹ میلیون یورو هزینه شد.
حتی بیشتر از آبراموویچ در چلسی كه ۱۶۷ میلیون یورو برای فصل جدید پول خرج كرده بود. این در حالی است كه باشگاه‌های رئال مادرید و بارسلونا هر كدام تنها ۸۴ میلیون یورو هزینه كردند.
ولی آیا بالاخره «سال اینتر» فرا رسیده؟ تیمی كه تاكنون از سری A به B سقوط نكرده، در سالی كه، یووه را به دستهٔ دوم فرستادند و دشمن شماره یك، یعنی آ.ث‌‌.میلان هم با هشت امتیاز منفی فصل را آغاز كرد. امیدواری زیادی برای قهرمانی دارد.
میلانی كه بعد از شكست برلوسكنی در انتخابات نخست‌وزیری و از بین رفتن انگیزه‌اش برای اسباب‌بازی خود یعنی آ.ث‌.میلان، شوچنكو را از دست داد و به میلان سال‌های گذشته هیچ شباهتی ندارد. موراتی می‌گوید: «در پایان این فصل، دیگر هیچ عذر و بهانه‌ای را نمی‌پذیرم.»
او حتی می‌‌خواست قبل از شروع فصل اینتر را بفروشد، اما موفق نشد. «بعد از رسوایی‌های به وجود آمده در فوتبال ایتالیا، هیچ مشتری خوبی برای فروش باشگاه پیدا نكردم.»
به همین خاطر به روبرتو مانچینی در سومین سال حضورش روی نیمكت مربیگری اینتر، مأموریت داده شد كه باید حداقل قهرمانی سری A را به دست آورد، مربی‌ای كه تجربهٔ كار كردن با مدیران دیوانه را دارد. او دو سال در فیورنتینا به رهبری ویتوریو گوری كه یك فیلمساز بزرگ بود كار كرد كه در نهایت، باشگاه را به ورشكستگی رساند.
بعد از آن دو سال حضور در لاتزیو به ریاست سرجیو كرانیوتی را تجربه كرد. او نیز بعد از خریدن فروشگاه‌های زنجیره‌ای (Cirio) آن‌جا را به نابودی كشاند. اما مانچینی، خود فوتبالیست مشهوری در دهه۹۰ بوده كه البته همیشه زیر سایهٔ روبرتو باجو قرار داشته. او با وجود داشتن ۴۰ سال سن، همچنان در زمین فوتبال انگیزه‌ای همانند یك بازیكن ۲۰ ساله دارد و همین باعث شده تا در شرایط حساس نتواند نقش یك مربی بزرگ و باتجربه را ایفا كند.
اگر می‌توانست، قطعا مشكلات آدریانو، مهاجم برزیلی اینتر را حل می‌كرد، نه این‌كه مدام از او در محافل عمومی انتقاد كند. بزرگ‌ترین مشكل مانچینی این‌جاست كه هنوز نمی‌داند از میان این همه بازیكن بزرگ كه موراتی برایش تهیه كرده، چطور یك تیم قدرتمند بسازد.
البته باید گفت كه او تجربهٔ كار كردن با یك تیم چند ملیتی را نداشته، زیرا كار كردن با بازیكنانی از كشورهای مختلف كه هر كدام آداب و رسوم خود را دارند بسیار سخت است.
مانچینی، سیزدهمین مربی موراتی در طول یازده سال گذشته است، كه در میان این تعداد، تنها یك نفر به طور داوطلبانه این تیم را ترك كرده. مارچلو لیپی سرمربی تیم ملی ایتالیا در جام جهانی۲۰۰۶، مربیگری اینتر را در فصل ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ برعهده داشت. او در آن سال خطاب به بازیكنانش گفت: «واقعا آدم‌های تنبلی هستید، شماها را باید كنار دیوار گذاشت و مورد تنبیه بدنی قرار داد.» او با گفتن این جمله برای همیشه با اینتر خداحافظی كرد.
● منفور زنان
یك سؤال وجود دارد و آن این‌كه موراتی منابع مالی خود را برای هزینه‌های آنچنانی از كجا تأمین می‌كند؟ برای جواب این سؤال باید ابتدا داستان زندگی موراتی را بدانید. پدر پدربزرگ، ماسیمو موراتی، یك كشاورز بود. او صاحب ۱۴ پسر بود كه همگی را به دانشگاه فرستاد و هفت دختر هم داشت كه آن‌ها را به كلیسا فرستاد.
پدربزرگ ماسیمو موراتی در داروخانه مشغول به كار شد و پسر او آنجلو (پدر ماسیمو)، از سن ۱۴ سالگی در پمپ بنزین كار كردن را شروع كرد. او در پایان جنگ جهانی دوم، ایدهٔ فوق‌العاده‌ای به ذهنش رسید و با رفتن به شهر تگزاس كشور آمریكا، تأسیسات یك پالایشگاه از كار افتاده را خریداری كرد و به سیسیل آورد و در آن‌جا یك پالایشگاه تأسیس كرد.
بعد از آن در سال۱۹۵۵ باشگاه اینترمیلان را خریداری كرد. در پنج سال اول ریاستش یازده مربی تعویض كرد تا این‌كه با هلینو هررا مربی مشهور آرژانتینی برخورد كرد كه گفته می‌شود كاشف سبك معروف كاتاناچیو (فوتبال دفاعی ایتالیایی) بود. هررا، در طول مربیگری خود در اینتر سه قهرمانی در ایتالیا و دو قهرمانی در اروپا به آنجلو موراتی هدیه داد.
اما در سال۱۹۶۸ موراتی مجبور به فروش باشگاه شد. اما امروز فرزندان او ماسیمو و جیان ماركو صاحبان یكی از بزرگ‌ترین پالایشگاه‌های نفتی جهان هستند و سرمایه‌گذاری‌های بسیاری هم در كشورهای اسپانیا و آمریكا كرده‌اند.
از طرفی افزایش قیمت نفت در طی این چند سال باعث شده تا برادران موراتی درآمد ۲/۵ میلیارد یورویی داشته باشند كه ۴۹۲ میلیون یوروی آن سود خالص است. سال۱۹۹۵ ماسیمو، باشگاه اینتر را خریداری كرد.
اما برادرش راه خود را از او جدا كرد، چون با این كار مخالف بود. به همین دلیل ماسیمو مجبور شد با شراكت ۱۸ درصدی ماركو ترونچتی، رئیس شركت لاستیك‌سازی پیرلی و همین‌طور شركت تله‌كام ایتالیا، اینتر را بخرد. ترونچتی به مرور زمان سهامش را به ۴ درصد كاهش داد.
وقتی در سال۱۹۹۹ موراتی، كریستین ویه‌ری را با مبلغ ۵۵ میلیون یورو خریداری كرد، همسرش به او گفت كه آیا بهتر نیست این پول‌ها را صرف كارهای خیریه كند. ملی موراتی، همسر ماسیمو موراتی تحصیل‌كردهٔ رشته فیزیك است و هیچ علاقه‌ای به تجملات ندارد و برای حمایت از محیط زیست با دوچرخه به خرید می‌رود. به اصرار او، ماسیمو عضو چندین سازمان حفاظت از محیط‌زیست شده.
خانم‌ها همیشه در خانوادهٔ موراتی نقش مهمی داشته‌اند. ارمینیا موراتی، همسر آنجلو و مادر ماسیمو و جیان ماركو، قبل از ازدواج با شوهر پولدارش، تلفنچی یك كارخانهٔ نساجی بود. او به شدت با خریدن باشگاه اینتر از سوی همسرش مخالف بود. وقتی آنجلو اینتر را فروخت، ارمینیا رو به دو پسرش كرد و گفت: «وای به حالتان اگر یكی از شماها، روزی دوباره این باشگاه را خریداری كنید. اگر این كار را بكنید از ارث محرومتان می‌كنم.»
جیان ماركو حرف مادر را گوش كرد و كاری به اینتر نداشت. اما ماسیمو نه. البته باز هم جیان ماركو فاصله گرفتن از فوتبال و اینتر را مدیون همسرش است، زیرا او یك حسابدار قهار است و از یك خانوادهٔ معروف بـانـكـدار كه بـعد از پایان نخـست‌وزیری برلــوسكنی، شهردار شهر میلان شد. به طور حتم جیان ماركو و همسرش فهمیده بودند كه با اینتر فقط شكست خواهی خورد.

نیما علیزاده
منبع: Player

منبع : روزنامه همشهری