سرگذشت ما - THE STORY OF US

سال تولید : ۱۹۹۹
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : راب راینر، جسی نلسن و آلن تسوایبل
کارگردان : راینر
فیلمنامه‌نویس : تسوایبل و نلسن
فیلمبردار : مایکل چاپمن
آهنگساز(موسیقی متن) : اریک کلپتن
هنرپیشگان : میشل فایفر، بروس ویلیس، ریتا ویلسن، جولی هاگرتی، پل رایزر، تیم ماتسن، رد باتنز و راینر
نوع فیلم : رنگی، ۹۶ دقیقه


̎بن̎ (ویلیس) و ̎کیتی̎ (فایفر) پانزده سال است که با هم ازدواج کرده‌اند و حالا صاحب دو بچه، خانه‌های عالی و زندگی راحتی هستند. اما یک جای این زندگی ایراد دارد و آن هم این است که ̎بن̎ و ̎کیتی̎ در می‌یابند حالا اصلاً یکدیگر را دوست ندارند. این دو آدم متفاوت، که هرگز فکر نمی‌کردند تا این‌حد با هم اختلاف داشته باشند، بر سر دوراهی قرار گرفته‌اند و باید تصمیم بگیرند که یا مصالحه کنند و زندگی‌شان را نجات دهند یا وقت جدائی رسیده است...
● نام فیلم به‌قدر کافی کلی هست. موضوعش نیز همین‌طور: ̎وقتی ویلیس با فایفر ازدواج کرد̎ و مشکل‌هائی که آرام‌آرام از سر راه عشق آسان افتاد. علاقه‌مندان می‌توانند این زن و شوهر مثلاً نمونه‌ای را در حضیض رابطه‌شان ببینند و در طول این فیلم از طریق کلی رجعت به گذشتهٔ کوتاه و بلند، مقاطع قبل هم‌زیستی‌شان را از نظر بگذرانند تا معلوم شود زندگی زناشوئی چقدر خردە‌ریز دارد و چطور این خردە‌ریزها روی هم جمع می‌شوند و رابطه را به این‌سو و آن‌سو می‌کشانند. سرگذشت ما در واقع مثل یک آلبوم لحظات خانوادگی است که به‌جای عکس با تکه‌های فیلم ثبت شده‌اند. پس از اتمام دعوا و مرافعه‌ها و این نتیجه که هر دو طرف مقصرند و هر دو طرف حق دارند، سرانجام و در آستانهٔ افشای نیت متارکه برای بچه‌های‌شان، از خر شیطان پیاده می‌شند و رابطه را نجات می‌دهند. این جا فایفر ناگهان یک تک‌گوئی اشک‌بار دارد و طی آن بازی محشر خود را می‌کند تا یادآوری کند که در باقی فیلم به میزان زیادی اسیر دست‌مایهٔ محدود بوده است. هنگامی‌که هاری، سالی را ملاقات کرد (ساختهٔ خود راینر، ۱۹۸۹) هم تماماً از افت و خیزهای یک رابطهٔ پر از اما و اگر میان دو روشن‌فکر که طی گفت‌وگوهای پر از طنز بیان می‌شدند، تشکیل شده بود. آن فیلم هنوز هم دیدنی و مفرح است، ولی سرگذشت ما تازگی یا لطف خاصی ندارد. حس می‌کنیم که هر صحنه چه در نوع اجرا و چه در مفاد گفت‌وگوها صرفاض تصاویر زوج ناشاد آن همه فیلم‌های خانوادگی دیگر را تداعی می‌کند. نیش و نوش مداوم و چندپهلوی میان بیلی کریستال و مگ‌رایان جایش را به غرولندهای سرراست و آشنا داده است. البته که راینر ذخیره‌ای از لطیفه‌ها، گلایه‌ها و اظهارنظرهای مرسوم در مواقع بحران رابطهٔ زن و شوهری دارد، ولی اینجا نمی‌تواند به کمک آنها، داستان سبک و دست به عصایش را ارتقا دهد. کمدی رمانتیک بیشتر یک برچسب توجیهی به‌نظر می‌آید تا زمینه‌ساز رهیافتی به تلخ و شیرینی زندگی. اما راستش آن ترانهٔ اریک کلیپتن واقعاً افسون می‌کند.