بنزین و خودروهای حکومتی

از جمله موارد بسیار مهم در توفیق و یا شکست طرح‌ها، برنامه‌های ملی توجه به افکار عمومی‌و بررسی جهاتی است که در تنویر و توجیه آن موثر و ضروری است. فلسفه این امر از آن‌جاست که چنان‌چه افکار عمومی‌نسبت به دلایل و چرایی‌های مساله‌ای توجیه نباشد، حداقل برای توفیق آن برنامه‌ها همکاری نمی‌کند و به‌خصوص اگر احساس کند در عملیاتی شدن یک مقوله مهم کسانی یا نهادهایی هستند که از امتیازاتی برخوردارند و نسبت به چرایی آن امتیازات اطلاع لازم را نداشته باشند و یا شرایط به‌نحوی باشد که موضوعیت آن موارد اصولاً قابل توجیه نباشد قطعاً در توفیق موضوع مورد اجرا مشکلاتی را هم سامان‌دهی می‌کنند.
ازاین رو بر مسوولان مربوط به موضوع سهمیه‌بندی بنزین فرض است که نسبت به تنویر افکار و توضیح به افکار عمومی‌در خصوص بنزین خودروهای عمومی‌دولتی و حکومتی اقدام عاجل به‌عمل آورند. در این ارتباط اشاره به نکات ذیل ضروری است.
۱) توضیح این معنی که مسوولان و دست‌اندرکاران حکومت در دستگاه‌های حکومتی و قوای سه‌گانه برای انجام وظایف قانونی خودشان نیازمند ملزوماتی از جمله خودرو هستند که عمدتاً با بنزین کار می‌کند شاید بلاموضوع به‌نظر ‌برسد لیکن لازم است انجام شود. در این ارتباط باید درباره تفاوت بین وقتی مسوولان و کارگزاران حکومتی با استفاده از خودرو جهت رفت و آمد شخصی خود اقدام می‌کنند یا وقتی که در ایفای تعهدات و رسالت و وظایف قانونی خویش ناچارند از وسیله نقلیه استفاده کنند روشنگری شود تا خدای ناکرده ذهنیت کسانی از سرغفلت و یا عدم آگاهی به ماهیت امور حکومت گرفتار سوء برداشت‌های نادرست نشود و اخلاق و منش انسانی مردم در قضاوت راجع به موضوعات مبهم خدشه‌دار نشود.
زیرا، فکر می‌کنیم چنان‌چه برای افکار عمومی‌ توضیح داده شود که با استفاده از بنزین و خودرویی که بنزین را مصرف می‌کند کارهایی در ارتباط و در راستای خدمت به عموم صورت می‌گیرد نه تنها ذهنیتی منفی نسبت به سهمیه خودروهایی که کار حکومتی می‌کنند نخواهد داشت که وجود آن را ضروری و لازم هم خواهند یافت.
۲) مسوولان دولتی نباید به این دلیل که خودروهای حکومتی باید سهمیه‌هایی داشته باشند از دقت و کنکاش در تعداد خودرو و میزان مصرف آن‌ها و مسایل دیگری که مربوط به سوء استفاده احتمالی از خودرو دولتی یا حکومتی می‌شود غفلت کنند به عبارت دیگر باید توضیح داده شود که چند دستگاه خودرو حکومتی که با آن‌ها کار عمومی‌مردم در قوای سه گانه و نیروهای نظامی‌و انتظامی‌ و ... سر و سامان پیدا می‌کند وجود دارد و آیا همه این خودروها روبه‌راه هستند و یا به عنوان مثال به‌قول مسوولان دیوان محاسبات ده‌ها هزار خودروی فرسوده دولتی وجود دارد که بدون این‌که در کار خدمت رسانی باشند دارای سهمیه بنزین هستند؟
و یا باید نحوه مواجهه با کسانی که احتمالاً با خودروی دولتی کار شخصی و یا خدای ناکرده خانوادگی خود را تمشیت می‌کنند اطلاع‌رسانی شود تا مردم جامعه در ارزیابی‌های خود بین ضرورت انجام کار عمومی ‌با خودروی حکومتی و عدم استفاده از خودروی حکومتی برای انجام کار شخصی به اشتباه نیفتند و در حالی‌که دومی‌را محکوم می‌کنند اولی را ضروری و لازم دانسته مورد حمایت قرار می‌دهند.
۳) ضرورت دارد اطلاع‌رسانی شود که خودروهای دولتی از کدام سهمیه بنزین استفاده می‌کنند و چرا قیمت مصرفی بنزین آن‌ها همانند خودروهای شخصی و عمومی‌ ۱۰۰ تومان است. آن‌چه در قانون بودجه سال ۱۳۸۶ مورد تذکر واقع شده، آن است که خودروهای دستگاه‌های اجرایی کشور نباید از بنزین سهمیه استفاده کنند و قیمت بنزین مصرفی آن‌ها هم باید تعیین شود. به‌نظرما دولت باید بنزین را برای خودروهای خودش با قیمت بسیار بالاتری محاسبه کند تا این افزایش قیمت در کاهش مصرف خودروها موثر واقع شود و بودجه دستگاه از این حیث تحت فشار قرار گیرد. نباید چنین باشد که دستگاه‌های دولتی فکر کنند سهمیه روزی ۱۰ لیتر را به ازای هر خودرو می‌گیرند و قیمت آن همان ۱۰۰ تومان برای هر لیتر است.
این سیاست باید عوض شود و آن‌ها بدانند که اگر به‌دلایل ضروری و انجام امور عمومی ‌حکومت، از بنزین بیش‌تری استفاده می‌کنند، پول بیشتری هم باید از بودجه خود بپردازند. این مقوله خود به کاهش مصرف آن‌ها کمک می‌کند و قضاوت عمومی ‌ما را درباره دولتی‌ها سامان‌دهی و اصلاح می‌کند. مقوله‌ای که در نهایت به توفیق طرح عظیم کاهش مصرف بنزین به میزان ۲۰ میلیون لیتر در روز می‌انجامد.

دکتر حسن سبحانی

منبع : روزنامه سرمایه