مسیر بندگی آن یگانه

آب به درختان باغ وقتی می رسد که جوی را بندگی کند. آبی که در جوی قرار می گیرد، اگرچه محدود شده و پا به پای آن باید روان شود، اما سرانجام به باغ می رسد و میوه می شود و مشتری پیدا می کند. انسان نیز مثل آب است. وقتی به باغ بهشت راه می یابد که در جوی بندگی روان شود. بندگی اگرچه انسان را محدود می کند و آزادی انسان را از او سلب می کند، اما سرانجام به بهشت حیات و زندگی راه می یابد. و از همین رو می توان نتیجه گرفت که بندگی سکه ای است که دو رو دارد، یک روی آن محدودیت و آن روی دیگر برخورداری است. کسی که بنده خدا می شود از نعمت های خاص و ویژه و دست نیافتنی، مثل آرامش، عزت، آبرو، ماندگاری و همه خوبی های دیگر برخوردار خواهد شد.
تا کی از سیم و زرت کیسه تهی خواهد ماند
بنده ما شو و برخور ز همه سیم تنان

[محمدرضا رنجبر]

منبع : روزنامه ایران