رشد علمی مسلمانان و نگرانی غرب

جمهوری اسلامی ایران در سی‌امین سال انقلاب اسلامی، دستاورد بزرگش را به نمایش گذاشت و نخستین قمر مصنوعی‌اش را با راکت ایرانی در مدار زمین قرار داد. این دستاورد بزرگ علمی و تکنیکی فوق‌العاده مهم، نقطه عطفی در تاریخ علمی مسلمانان است؛ به همین دلیل، می‌توان دلایل نگرانی قدرت‌های غربی را از جهات گوناگون قابل درک دانست که چرا غرب از پیشرفت‌های حقیقی علمی و صنعتی مسلمانان نگران می‌شود و چرا امید ایران و یا امید‌های مسلمانان، استعمارگران را ناامید و نگران می‌کند.
هم‌اکنون در پاسخ به این پرسش و البته با تحلیل ابعاد تاریخی، علمی، اقتصادی و سیاسی، نگرانی‌های غرب را بررسی می‌کنیم:
بعد علمی: کسانی که با تاریخ علوم آشنایی دارند، می‌دانند که قرن پنجم و ششم «ه.ق»، قرون طلایی علم در دنیای اسلام و مرجعیت علمی مسلمانان بود. در فلسفه، نه تنها جهان غرب توسط فیلسوف مسلمان «ابونصر فارابی» با دنیای فلسفه یونان آشنا شد که اگر او نبود، اساساً فلسفه یونانی در همان سامان محدود و مدفون می‌ماند و این میراث فلسفی به بشریت منتقل نمی‌شد؛ به ویژه «توماس آکویناس، لایبنیتز، کانت و هیوم» فلسفه‌شان را وامدار تأثیر فیلسوفان مسلمانند.
در علم پزشکی، ابوعلی سینا که پدر علم طب در جهان است، آثارش به سرعت ترجمه و منبع اصلی دروس دانشگاه‌ها و تحقیقات پزشکی جهان غرب شد. در نجوم، جغرافیا، ریاضیات و... نیز داستان تا اندازه‌ای همین گونه بود، اما با کمال تأسف، مسلمانان پس از آن قرون طلایی، محوریت، مرجعیت و درخشش بی نظیر علمی، به رکود و رخوت طولانی مبتلا شدند و تاکنون نیز ادامه دارد.
غرب با تلاش پی در پی بر بنیان‌های علمی و ترجمه‌ای که از مسلمانان گرفته بود، از مصرف کنندگی علم به قطب مولد و مرجعیت علمی جهان مبدل شد و سیاست استعمار و انحصار علمی را در دستور کار قرار داد، به گونه‌ای که پس از این، هر پیشرفت جدید علمی، فوق محرمانه تلقی شده و دیگران (به ویژه مسلمانان) حق دسترسی به آن را نداشتند.
با افزایش قدرت علمی و تکنولوژیکی غرب و شکل‌گیری استعمار در جهان سوم به ویژه جهان اسلام، نه تنها از انتقال یافته‌های علمی دنیای غرب به شرق مسلمان جلوگیری می‌شد که با حضور نظامی استعمار در کشورهای اسلامی و سیاست‌های ضد علمی از شکل‌گیری تلاش‌های مؤثر به شدت جلوگیری می‌کردند، همانسان که از روی کار آمدن دولت‌های مردمی که منافع و مصالح ملی را دنبال می‌کردند، به شدت جلوگیری می‌شد؛ بنابراین، استعمار سیاسی و چپاول ثروت ملل مسلمان با استعمار علمی همزاد شد.
اقدامات استعماری غرب در حوزه علمی و سیاسی، باعث شد که ملت‌های مسلمان به جوامعی مصرف کننده و رام تبدیل شوند، به گونه‌ای که امروز با وجود تحصیل نخبگان ما در غرب، هیچ کشور اسلامی دارای تکنولوژی‌های برتر و پیچیده دنیا (تکنولوژی هسته‌ای ـ فضایی، نظامی و... ) و حتی دانش‌های مربوط به تکنولوژی‌های پزشکی نیست.
ایران حصار سنگین بایکوت علمی ـ تکنولوژیکی استعمار را شکست و با دستیابی به دانش‌های پیچیده علمی و تکنولوژیکی در پزشکی، هسته‌ای و به ویژه در علوم فضایی، به عنوان نخستین کشور اسلامی، سطوت علمی، اعتماد به نفس و بازگشت به قرون طلایی را در دنیای اسلام نوید داد که ما هم می‌توانیم.
▪ بعد اقتصادی: دنیای صنعتی و سرمایه‌داری غرب، رشد اقتصادی غول‌آسای خود را مرهون استعمار، انحصار علمی و ترویج مصرف‌گرایی در جهان سوم است. با اشغال نظامی، ثروت‌های زیرزمینی آنان را به یغما برده، با ایجاد دولت‌های وابسته، ضمن تداوم بخشیدن به غارت منابع اقتصادی و ملی کشورها، استقلال سیاسی و به دنبال آن مدیریت و جلوگیری از شکل‌گیری هسته‌های مولد علمی، سیاست ترویج مصرف‌گرایی و تداوم بایکوت علمی و تکنولوژیکی را عملی ساختند، به گونه‌ای که کشور‌ها در همه حوزه‌ها کاملا ًوابسته و مصرف کننده باقی بمانند.
از این روی، پیشرفت علمی و تکنولوژیکی کشورهای جهان سوم به ویژه ملت‌های عمدتاً مسلمان برای دنیای استعماری ـ صنعتی غرب به معنای از دست دادن بازار مصرف و چپاول است.
امروزه کشور‌های مصرف کننده، اقلام مصرفی حساس پزشکی و غیر پزشکی را با بیش از بیست برابر قیمت تمام شده می‌خرند. در تکنولوژی‌های ارتباطی و اطلاعاتی قیمت‌ها به مراتب بیشتر از آن است. فرستادن و دریافت تصاویر ماهواره‌ای، تلویزیونی، زمین‌شناسی، اکتشافی (معادن) نظامی و... بیش از صد برابر قیمت تمام شده به فروش می‌رسند، در حالی‌ که برخی از موارد، با هیچ قیمتی به مسلمانان قابل فروش نیست.
حال این پرسش مطرح است که چرا امروز آمریکا و انگلیس در دشت‌های برهوت افغانستان که نه تنها طالبان و القاعده که جنیان هم گذر نمی‌کنند، پایگاه‌های نظامی راه‌اندازی کرده‌اند؟ به یاری همین تکنولوژی فضایی، معادن ما را شناسایی و بدون اطلاع ما استخراج می‌کنند و می‌برند، در حالی که صاحبان اصلی این ثروتها در برخی موارد هرگز مطلع نمی‌شوند.
افشای درگیری نظامیان بریتانیایی و آمریکایی با یکدیگر بر سر معدن اورانیوم هلمند، نمونه‌ای از هزاران مورد غارت ثروت ملی ماست. حال اگر ما این اطلاعات را از آنان بخریم، آیا هرگز خواهند فروخت و اگر بفروشند به چه قیمتی؟
▪ بعد سیاسی: تردیدی نیست که قرن‌ها به مسلمانان تلقین کرده‌اند شما نمی‌توانید و باید دانش و تکنولوژی را از غرب بگیرید و بخرید، به گونه‌ای که گویا مغز غربی برتر و متفاوت از مغز، فکر و استعداد دیگر انسانهاست و از این راه، انگیزه تلاش ورود به این عرصه‌ها را از جهان سومی‌ها گرفتند؛ بنابراین، چون وابسته بار آمده‌اند، رام و کنترل شده و همواره زیر یوغ استعمار باقی می‌مانند. اگر چیزی را بدهند مشروط به فرمانبری است و اگر ندهند محرومیت همیشگی.
اما پرسشی که هست، این که آیا در این دنیای به شدت متضاد، نیازمندان و وابستگان می‌توانند منافع و مصالح ملت‌هایشان را تأمین کرده و در برابر قدرت‌های سلطه‌گر نه بگویند؟ دفاع از منافع ملی و نه گفتن هنگامی امکان‌پذیر است که خود دارنده دانش و تکنولوژی‌های مولد باشند و نیاز‌های خود را تأمین کنند.
برای مثال، چرا پس از هفت سال از استقرار دولت کرزای در افغانستان، اردو ملی ما هنوز از تجهیزات حداقلی و معمولی ارتش‌های دنیا برخوردار نیست؟ نمی‌توانستیم چند فروند جت جنگی، بالگرد و... بخریم یا چرا نمی‌دهند؟ چرا اردو ما حتی به اندازه طالبان، تجهیزات جنگی ندارد؟
واقعیت این است که خودکفایی و توانمندی در هر کشوری به معنای استقلال و مرگ استمعار و وابستگی، تحکیم و تقویت استعمار است.
یا امروز نیز در سرزمین مظلوم فلسطین، آنچه اسرائیل را به وحشت انداخته، راکت‌های دست‌سازی است که در غزه تولید می‌شود و تمام شدنی هم نیست. با محاصره می‌توانند از اقلام مصرفی، تسلیحاتی و... جلوگیری کنند، اما از آنچه خود فلسطینی‌ها می‌سازند، هیچ قدرتی توان جلوگیری از آن را ندارد.
چرا اسرائیل می‌تواند سلاح‌های ممنوعه و غیر متعارف را آشکارا خریده و به کار ببرد، اما دولت قانونی و دمکراتیک فلسطینی حتی مجاز به خرید ابتدایی‌ترین جنگ‌افزار‌های معمولی مثل کلاشینکف، آرپی جی و... نیست؟
بدون تردید، آمریکا و غرب حتی به مطیع‌ترین و وابسته‌ترین کشورهای عربی مسلمان که همواره جز تأمین منافع آنها حتی گامی در راستای عزت و استقلال ملی خود برنداشته، هرگز به دانش، تکنولوژی و تسلیحات دفاعی که بتواند توان بازدارندگی در برابر غرب داشته باشد، اجازه نخواهد داد و طومار وابستگی آنها به غرب استمرار خواهد یافت، مگر این که خود تصمیم بگیرند و به آن دست یابند. از این روی، تکنولوژی‌های پیشرفته و هر نوع انتقال آن از غرب به مسلمانان ممنوع است و به هیچ کشور مسلمانی هدیه نخواهد شد، مگر این که خود به دست آورند.
شکستن حصار استعمار علمی، سیاسی و اقتصادی از سوی هر کشوری به ویژه کشورهای مسلمان، زنگ پایان همیشگی طمع‌ورزی استعمار غربی و وابستگی به آنهاست. به این معنا که بخشی از قلمرو بازار مصرف و چپاول را از دست داده؛ افزون بر آن که با استقلال سیاسی، علمی و تکنولوژیکی هیچ نوع اعمال مدیریت وکنترلی بر آنها نخواهند داشت.
اقتدار علمی، اقتصادی، خودکفایی و استقلال ملت‌ها برای استعمار و سلطه غربی که قدرت اقتصادی، سیاسی و نظامی خویش را در فقر، وابستگی و ضعف دیگران دنبال می‌کند، نه تنها نگران کننده که سخت دردناک و خطرآفرین است.
ایران کشور مسلمانی است که تنها پس از سه دهه از عمر انقلابش، توانسته افزون بر استقلال سیاسی، به سرعت و شتابان به پیشرفت و خودکفایی در ابعاد علمی، اقتصادی، نظامی و.... دست یافته و یا هر کشور مسلمان دیگر که به چنین جایگاهی دست یابد، برای آمریکا و غرب نگران کننده است و از رفتن قمر مصنوعی (ماهواره) امید آنها به فضا، آخرین امید‌های چپاول و استعمار خویش را مأیوسانه بنگرند و نگرانی مخابره کنند.
به امید روزی که ما نه تنها شاهد پاشیدن بذر‌های امید در زمین و فضای کشور غمزده خود باشیم که همه کشور‌های اسلامی را چنین عزتمند و بالنده ببینیم.

سید آقا موسوی‌نژاد
دانشجوی افغانی مقیم ایران

منبع : سایت تابناک