با بیل یا بولدوزر؟!

● دیوار بی‌اعتمادی چگونه خراب خواهد شد؟!
آنچه می خوانید، گزارش جذابی است که بی بی گل از منابع خارجی ترجمه کرده. این گزارش و چندین و چند مطلب و کاریکاتور دیگر در بخش گلنای شماره ۱۸۷ ماهنامه گل آقا چاپ می شود که برای تهیه آن از روزنامه فروشی ها، باید چند روز دیگر دندان بر جگر بفشارید!
در این گزارش جنجالی می‌خوانید:
تأثیر پوشش زن ویولن‌زن بر امنیت اجتماعی اجلاس شرم‌الشیخ و آب نشدن یخهای روابط فیمابین از نظر ژئوپولیتیك* تغییر شرایط آب و هوایی جهان و تأثیر آن بر رابطه ایران و آمریکا از دید محافظه‌کاران پیش‌بینی برخی روزنامه‌نگاران مبنی بر به کام مرگ رفتن بشریت در صورت شکستن هولناک تابوی مذاکره اهداف پشت پرده طرفین مذاكرات در عراق پیش‌بینی كارشناسان درباره آینده بشریت ...و هزاران نکته خواندنی دیگر
آنچه می‌خوانید ترجمه گزارشی جنجالی است که اخیراً یکی از خبرنگاران ماداگاسکاری اعزامی به شاخ آفریقا درباره مذاکرات ایران و آمریکا در بغداد نوشته است. تحقیقات این گزارش به صورت میدانی و خیابانی تهیه شده و نتیجه آن در سایتهای متعدد اینترنتی و کلیه نشریات داخلی و خارجی منعکس شده و کاندیدای جوایز متعددی از جمله نوبل و پولیتزر و اسکار و جام جهانی و کلیه جوایز دیگر شده است:
وقتی در آن ظهر زیبای بهاری، در بندر توریستی شرم‌الشیخ، وزرای خارجه ایران و ایالات متحده آمریکا با میانجیگری میزبان درباره گرمی هوا و سردی بستنی باهم مذاکره کردند تا بلکه ضمن حفظ سفت و سخت مواضع، یخهای فیمابین را آب و فضا را تلطیف كنند، هیچ‌كس فكر نمی‌كرد وزیر خارجه ناگهان وسط ناهار، از سر میز بلند شود و آب شدن یخهای مذکور را نیمه‌کاره رها سازد. هر چند به گفته ناظران آگاه، اگر چند سال پیش همین حجم از یخ نیز آب می‌شد، از نظر جناح محافظه‌کار فعلی حاکم بر ایران، می‌توانست دورانهای زمین‌شناسی را جابه‌جا نموده، بشریت را با خطر اضمحلال روبرو سازد.
متکی، وزیر خارجه ایران، بعدها شایعه ایجاد مزاحمت از سوی خانم رایس برای خود را ردکرد و به خانم ویولن‌زنی اشاره کرد که امنیت اجتماعی اجلاس را شدیداً به خطر انداخته بود. هنوز از جزئیات پوشش خانم نامبرده اطلاعی در دست نیست و متكی در این مورد به ذكر كلیاتی اكتفا كرده است و تحقیقات در این زمینه همچنان توسط كارشناسان ادامه دارد.
● مذاکره داریم تا مذاکره
در این میان سؤالات تكان‌دهنده‌ای نیز وجود دارد: آیا با شكسته‌شدن تابوی نشستن روبه‌روی هم در كنفرانس شرم‌الشیخ و شكسته شدن تابوی مذاكره در كنفرانس عراق، می‌توان به ذوب شدن یخها امیدوار بود یا باید منتظر انجماد آبها ماند؟
اگر چه برخی دانشمندان، مذاکره چند جمله‌ای متکی و رایس در شرم‌الشیخ را قابل قیاس با مذاکره چند جمله‌ای چهار سال پیش خرازی و پاول (وزرای وقت امورخارجه دو کشور) می‌دانند، ولی كلید خوردن پرونده مذاكرات تهران و واشنگتن در عراق (ولو با كمك جریانات فشار ضعیف و لامپهای كم‌مصرف)، می‌تواند از تغییرات اساسی آب و هوایی در جهان خبر دهد. به یاد بیاوریم که زمانی رئیس‌جمهور وقت ایران، در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل، پس از مشاهده ابراز احساسات کلینتون در برابر سخنرانی‌اش، حتی حاضر نشد دست همتای آمریکایی خود را در دست بگیرد، از ترس اینکه برایش حرف دربیاورند.
این دانشمندان همچنین به یاد می‌آورند که بعضی‌ها، پیش از این، هرگونه رابطه‌ای را (ولو در لفافه و کنایه و غمزه و گوشه چشم) شدیداً تقبیح می‌کردند، ولی اکنون با طرف مقابل به طور علنی و در ملأ عام مذاكره می‌كنند، مذاكره‌ای كه از ارسال نامه حاوی ارائه راههای نجات بشریت و اداره بهتر دنیا و مافیها آغاز شد و به مذاكره رودررو در عراق انجامید. چنانچه یکی از کارشناسان ایرانی می‌گوید: «خاموش بودن چراغهای رابطه، مربوط به زمان شاعره معلوم‌الحالی بود که دوره‌اش گذشته است و الان در صورتی كه طرف مقابل حسن نیت خود را نشان دهد، سزاوار است كه کاربری چراغها را تغییر داد و پرواز را به خاطر سپرد، ولو شده با بوئینگ.»
● تخریب دیوار بی‌اعتمادی با حرکات موزون
آیا نتیجه مذاكرات عراق و اقدامات آتی طرفین می‌تواند حركتی در جهت تخریب دیوار ۱۲۵ساله بی‌اعتمادی به شمار آید؟ بی‌شك موانعی در این میان وجود دارد: از نئو محافظه‌کاران آمریکایی از قبیل دیک ‌چنی گرفته تا بخشهایی از اندیشمندان در برخی روزنامه‌ها که طی مقالاتی، مذاکره را «رقص با گرگها» لقب دادند: عملی که از نظر عرف بی‌شک دارای وجوه منکراتی است و به گفته اندیشمندان مذکور «آب را از لب و لوچه برخی گروهها سرازیر می‌سازد.» که این امر، بی‌شک خطرات جبران ناپذیری را برای سلامت محیط زیست به ارمغان خواهد آورد.
در هر حال، به نظر می‌رسد تا تعیین شرایط و ضوابط حرکات موزون مجاز مورد نظر اندیشمندان مذکور، تخریب دیوار بلند بی‌اعتمادی، چندان بی‌خطر نباشد، بخصوص اینکه با انجام مذاكرات فیمابین تابوی مذاکره نزد تمامی ملتهای دربند و مظلوم و ستم‌کشیده دنیا درهم شکسته و جهان عنقریب به کام مرگ فرو خواهد رفت که این امر، بی‌شک مسأله مهمی است: شرایطی كه بسیاری از سخنرانان و دولتمردان و دولتزنان و نویسندگان، دیگر نمی‌دانند از چی صحبت كنند و برای كی خط و نشان بكشند و این اصلاً خوب نیست.
● کن‌فیکون شدن دنیا در سایه مذاکره
سؤالات دیگری نیز مطرح است: اگر چه اجلاس عراق تنها با هدف حل بحران عراق تشكیل می‌شود، ولی آیا موضوع عراق مستمسكی خواهد شد كه آمریكا از آن طریق، میزان علاقه تهران به گشودن باب مذاكرات با خود را بسنجد؟ بی‌شک پیامدها و اقدامات آتی، افق روشنی از پیامدها و اقدامات آتی پیش روی بشریت خواهد گشود.
به نظر می‌رسد كه آمریكائیان اهداف بلندتری را در خلال مذاكرات دنبال می‌كردند؛ اهدافی چون: تعامل با كشورهای اروپایی برای تغییر سیاست و رفتار ایران و انرژی هسته‌ای و تروریسم و صلح و دموکراسی و حقوق بشر و لبنان و فلسطین و عراق و افغانستان و ساحل عاج و جزایر هونولولو و مریخ و كهكشان راه شیری. همه موارد فوق می‌تواند اهداف استراتژیک آمریكا در بلندمدت باشد.
از نظر طرف ایرانی نیز هدف، روشن و قابل دستیابی است: گرفتن امتیازات خوب و روشن و مناسب و گشایش دیپلماتیک و روشن شدن تیرگی روابط فی‌مابین و حل همه سوءتفاهمها از جمله مسأله هسته‌ای و تنویر افکار عمومی دنیا و هدایت آمریكا به راه راست و بحران سیب‌زمینی و گوجه‌فرنگی و صدها مسأله ریز و درشت دیگر.
بدیهی است همه اینها در صورتی قابل پیگیری خواهد بود كه آمریكا با اعتراف به شكست سیاستهای خود در عراق برای تصحیح عملكرد خود و كمك به مردم و دولت عراق و بشریت اراده قوی داشته باشد و در عمل، حسن نیت خودش را خیلی روشن و واضح نشان بدهد. این در حالی است كه آمریكا تمایلی ندارد در ملأ عام و بطور علنی آن را نشان بدهد و ترجیح می‌دهد آن را بپوشاند.
از این رو، كارشناسان و ناظران جهانی، پیش‌بینی می‌كنند كه با توجه به رهاوردهای سترگ ایران در موارد پیشین (همكاری با آمریكا در حل بحران افغانستان و سقوط طالبان)، و با توجه به پتانسیلهای قوی موجود در حسن نیت فوق‌العاده آمریكائیان و موضع رأفت‌آمیز این كشور در برابر ایران، غول قطع مناسبات به طور مهیبی شكسته و دیوار بلند بی‌اعتمادی از بیخ تخریب گشته و در پی آن، جامعه بشری تا حد مدینه فاضله افلاطونی ارتقای درجه یافته، بتواند دور هم جمع شده و فارغ‌البال، شعر بخوانند و تخمه بشكنند!

مترجم: بی‌بی‌گل

منبع : رادیو زمانه