هنری: تصویر یک قاتل زنجیره‌ای - HENRY: PORTRAIT OF A SERIAL KILLER

سال تولید : ۱۹۹۰
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : مالجک
کارگردان : جان مک‌ناتن
فیلمنامه‌نویس : ریچارد فایر و ج. مک‌ناتن
فیلمبردار : چارلی لیبرمن
آهنگساز(موسیقی متن) : رابرت مک‌ناتن، کن هیل و استیون جونز
هنرپیشگان : مایکل روکر، تام تولز، تریسی آرلوند، مری دماس، آن بارتولتی، الیزابت کادن، تد کادن و دنیز سالی‌ون
نوع فیلم : رنگی، ۸۳ دقیقه


ـ شیکاگو، ̎هنری̎ (روکر)، پس از گذراندن چند سال در زندان به دلیل قتل مادر خیابان‌گردش در سن چهارده سالگی، آزاد می‌شود. در ظاهر کاری به عنوان نابودکنندهٔ حشرات می‌یابد؛ اما در عین حال به کشتن افراد ناشناس، به خصوص زنان، با استفاده از ابزار مختلف، مثل چاقو، اسلحه، طناب و حتی دستانش، و بدون داشتن انگیز‌ه‌ای مشخص، ادامه می‌دهد. ̎بکی̎ (آرنولد)، که برای گریز از دست پدر بی‌رحمش با مردی به مراتب خشن‌تر ازدواج کرده، برای رهائی از این ازدواج بی‌سرانجام به شیکاگو، نزد برادرش، ̎اوتیس̎ (تولز)، کارگر پمپ بنزین و دلال خرده‌ پای مواد مخدر می‌آید، که در آپارتمانی به اتفاق هم‌بند سابقش، ̎هنری̎ زندگی می‌کند. بین ̎بکی̎ و ̎هنری̎، که هر دو زندگی‌ای پر از بحران‌های روحی را پشت سر گذاشته‌اند، آرام آرام رابطه‌ای صمیمانه شکل می‌گیرد. با این حال، ̎هنری̎ با ̎اوتیس̎ رابطهٔ نزدیک‌ترین دارد و با همراه ساختن او در جریان قتل دو زن خیابان‌گرد، او را با لذت‌های جنایت آشنا می‌سازد. پس از چندی ̎اوتیس̎ اشتیاق بیشتری از خود ̎هنری̎ نسبت به جنایت نشان می‌دهد. آنان با یک دوربین ویدئوئی از جنایت‌هایشان فیلمبرداری می‌کنند. در جریان تماشای نوار ویدئویی قتل یک زوج و پسرشان توسط آن‌دو، ̎هنری̎ از مشاهدهٔ هتک حرمت ̎اوتیس̎ به زن مرده، منزجر می‌شود. ̎بکی̎، که از اعمال آن دو بی‌اطلاع است، به ̎هنری̎ می‌گوید قصد دارد نزد فرزندش، که پس از زندانی شدن همسر او به دلیل قتل، بی‌سرپرست مانده، باز گردد. گفت‌وگوی آن دو با ورود ̎اوتیس̎ قطع می‌شود. ̎هنری̎ از خانه خارج می‌شود و در بازگشت ̎اوتیس̎ را در حال هتک حرمت به خواهرش می‌بیند. در درگیری متعاقب این امر، ̎اوتیس̎ از پا در می‌آید. ̎هنری̎ برای راحت شدن از شر جسد او، آن‌را قطعه قطعه می‌کند. سپس همراه ̎بکی̎ از شهر خارج می‌شوند و شب را در هتلی کنار جاده می‌گذرانند. صبح روز بعد، ̎هنری̎ به تنهائی از هتل خارج می‌شود، چمدانی خون‌آلود را کنار جاده می‌گذارد و به راه خود می‌رود.
ـ این فیلم مستقل، محصول ۱۹۸۶، که نمایش آن به دلیل مشکلات سانسور تا چند سال به تعویق افتاد، بی‌تردید از هراس‌آورترین فیلم‌های تاریخ سینما است. در دنیای فیلم، که با نماهائی تکان‌دهنده از اجساد قربانیان ̎هنری̎ آغاز شده و با نمائی از چمدان خون‌آلود پایان می‌یابد، هیچ نقطهٔ روشن و امیدبخشی نمی‌توان یافت. مک‌ناتن با پرهیز از اظهارنظر دربارهٔ شخصیت‌های غیرقابل هم ذات‌پنداری فیلمش، که آن را با عدم استفاده از دوربین ̎ذهنی̎ و نمای ̎نقطه دید̎ و اتخاذ لحنی ̎سرد̎ و ̎عینی̎ می‌آفریند که در آن هیچ ̎خیر̎ی نیست تا بر ̎شر̎ غلبه کند، دنیائی که در آن ̎جنایت̎ به عنوان وسیله‌ای برای رفع تنش مطرح می‌شود. او با استفادهٔ بجا از ̎برداشت بلند̎، به عنوان یک رکن ساختاری، به فیلمش لحنی ̎مستندگونه̎ می‌بخشد. صحنهٔ قتل ̎اوتیس̎ توسط ̎هنری̎، که تنها از یک نما تشکیل یافته، در قیاس با صحنهٔ پر برش قتل مأموران پلیس توسط ̎هانیبال لکتر̎ در سکئت بره‌های جاناتان دمی (۱۹۹۱)، شاید از تأثیر ̎ آنی̎ کمتری برخوردار باشد، اما در مقابل از عمق و ظرافت به مراتب بیشتری بهره‌مند است. دلیل اصلی هراس‌آور بودن فیلم، ارائهٔ تصویر آدم‌هائی ̎عادی̎ است که از ماهیت انسانی‌شان به غایت دور شده‌اند. از این رو، ̎اوتیس̎ که بابت از دست دادن دوربین فیلمبرداری‌اش ناراحت و برافروخته می‌شود ولی در کشتن انسان‌های بی‌گناه کمتری تردیدی به خود راه نمی‌دهد، حتی هراس انگیزتر از ̎هنری̎ به نظر می‌آید. در واقع رمز موفقیت مک ناتن در نمایش این نکته است که هر آدم ظاهراً معمولی، ̎قابلیت̎ بدل شدن به یک ̎هنری̎ را دارد. واقعیتی وحشتناک که کمتر کسی آن را در نظر دارد. فیلم با الهام از زندگی هنری‌لی لوکاس قاتل روان‌پریش تکزاسی، متهم به صد و پنجاه و هفت جنایت، که خود را تسلیم پلیس کرد، ساخته شده است.