ایجاد هماهنگی خودجوش میان کارکنان

مبنای مقاله حاضر، نتایج تحقیق گسترده و سنگینی است که در سال‌های ۱۳۷۹ و ۱۳۸۰ در سه جلد دربارهٔ مدیریت و روابط عمومی در یکی از سازمان‌های بزرگ کشور انجام شد این تحقیق، تصویر نوعی مدیریت کاملاً بومی و کمتر شناخته‌شده‌ای را شفاف کرد که در آن تحقیق ”مدیریت هیئتی“ نامیده شد.
مقاله ابتدا بر این نکته تأکید می‌کند که موجودات زنده، هر قدر ساده‌تر باشند، به مغز کوچک‌تری احتیاج دارند، چنان‌که آمیب فقط از یک سلول تشکیل شده است و به‌همین ترتیب سازمان‌های ساده تا پیچیده، به درجات گوناگونی از مدیریت نیازمندند و میزان تناسب میان پیچیدگی سازمان و والائی مدیریت، تعیین‌کننده بستر فعالیت‌های روابط عمومی است. سپس در نگاهی به انواع مدیریت، آنها را بر روی طیفی قرار داده که در یک‌سوی آن هرم چی‌آپز است که می‌توان سوابق آن را در مدینه فاضله فارابی و مسکویه در ایران نیز جست‌وجو کرد و در سوی دیگر طیف، مدیریت ”همیاری منطبق“ است که از نظرات الوین تافلر است.

منبع : جامعه مدیران و متخصصین صنعت کفش ایران