دیوانه - Nuts

سال تولید : ۱۹۸۷
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : باربارا استرایسند
کارگردان : مارتین ریت
فیلمنامه‌نویس : تام توپور، دانیل پانیکسان و آلوین سارجنت، برمبنای نمایش‌نامه‌ای نوشته توپور.
فیلمبردار : آندری بارت‌کوویاک.
آهنگساز(موسیقی متن) : استرایسند
هنرپیشگان : استرایسند، ریچارد دریفوس، مارین استپلتن، کارل مالدن، ایلای والاک، رابرت وبر، جیمز ویتمور، لسلی نیلسن، ویلیام پرینس و پل بنجامین.
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۶ دقیقه.


دختری تلفنی به‌نام «کلادیا» (استرایسند) به اتهام کشتن یکی از مشتری‌هایش پای میز محاکمه رفته است. اما هر بار جریان دادرسی را بر هم می‌زند و عاقبت پس از حمله به «کلارنس میدلتن» (پرینس)، وکیل بانفوذی که پدر خوانده‌اش، «آرتور کرک» (مالدن) و مادرش، «رُز» (استپلتن) برای دفاع از پرونده او تعیین کرده‌اند، او را از دادگاه بیرون می‌برند. آنان با توجه به گزارش‌های روان‌شناختی ادعا می‌کنند که «کلادیا» به دلیل اختلال روانی، تحمل محاکمه را ندارد. در اینجا، «میدلتن» پرونده را رها می‌کند و «آرون لوینسکی» (دریفوس) که پرونده «کلادیا» را با دیدی تمسخرآمیز تعقیب می‌کرده و اصلاً مایل به برعهده گرفتن پرونده نیست، به مسئله اختلال‌روانی «کلادیا» علاقه‌مند می‌شود. «آرتور» و «رُز» سعی می‌کنند او را متقاعد کنند که هر دوی آنان «کلادیا» را دوست دارند. «آرون» از دادگاه برای مشورت با موکل خود، تقاضای وقفه می‌کند، سپس آرام‌آرام جذب «کلادیا» می‌شود و موفق می‌شود اعتمادش را جلب کند. وقتی دادرسی دوباره شروع می‌شود، همه نگران رفتارهای ناهنجار «کلادیا» هستند. «آرون» اعلام می‌کند گزارش‌های روان‌شناسی اعتبار ندارد زیرا نظریه‌های «دکتر ماریسن» (والاک) متعصبانه بوده است. او پس از بازجوئی از «رُز» و «آرتور» می‌فهمد «کلادیا» در کودکی مورد هتک حرمت پدرخوانده‌اش قرار گرفته اما مادرش این مسئله را نادیده گرفته است و «کلادیا» در چنین شرایطی، در شانزده سالگی مشکلات زیادی پیدا کرده و پس از مدتی به موادمخدر روی آورده است. ازدواج ده ساله «کلادیا» با مردی که مورد نفرت پدر خوانده‌اش بود، در درست هنگام بارداری او از هم می‌پاشد. او سقط جنین می‌کند و پس از مدتی دختر تلفنی می‌شود. «آلن‌گرین» (نیلسن)، یکی از مشتری‌هایش، وحشیانه به او حمله می‌کند و «کلادیا» در دفاع از خود، او را می‌کشد. سرانجام «قاضی مرداک» (ویتمور) اعلام می‌کند «کلادیا» از نظر روانی سالم است و دستور آزادی او را می‌دهد.
* فیلم، برمبنای یک نمایش‌نامه، به مضمونی کهنه می‌پردازد که در پرداخت هم طراوتی را نشان نمی‌دهد. کل اثر عمدتاً متناسب با نمایش استعدادهای خودپسندانه استرایسند است. بازیگران قدرتمند فیلم به جز چند مورد استثنائی، تبدیل به کاریکاتورهائی تک‌بُعدی شده‌اند که تزویر آشکارشان صرفاً محملی است برای آنکه «صداقت» استرایسند تأثیر بیشتری بگذارد! ‌