تاثیر فعالیت بدنی فزاینده تا حد خستگی روی فعالیت بیگانه خواری نوتروفیل ها در کشتی گیران نخبه و مردان غیرورزشکار

هدف از انجام این پژوهش تعیین تاثیر فعالیت بدنی فزاینده تا حد خستگی بر روی فعالیت بیگانه خواری نوتروفیل ها در کشتی گیران و مردان غیرورزشکار است. بدین منظور ۱۰ کشتی گیر نخبه با میانگین سن ۲۴.۵(۴.۴۸) سال و میانگین وزن ۷۶.۸(۷.۶۶) کیلوگرم به عنوان گروه تجربی و ۱۰ مرد سالم غیرورزشکار با میانگین سن ۲۵.۴(۲.۳۷) سال و میانگین وزن ۷۱.۵(۴.۸۴) کیلوگرم به عنوان گروه کنترل به طور داوطلب در این تحقیق شرکت کردند. نمونه های خونی هر دو گروه در زمان استراحت و بلافاصله بعد از انجام یک فعالیت بدنی فزاینده تا حد خستگی روی دوچرخه کارسنج جمع آوری گردید. میزان فعالیت بیگانه خواری نوتروفیل ها با روش آزمایشگاهی NBT ارزیابی گردید. پس از تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون t نتایج زیر به دست آمد:
۱) میزان فعالیت بیگانه خواری نوتروفیل های خون قبل و بعد از فعالیت غیرورزشکاران بیشتر از کشتی گیران بود، اما این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (p<۰.۰۵).
۲) بلافاصله بعد از فعالیت میزان فعالیت بیگانه خواری نوتروفیل ها در کشتی گیران (p<۰.۰۵) و غیرورزشکاران (p<۰.۰۱) در مقایسه با مقادیر قبل از فعالیت به طور معنی داری افزایش داشت، که این افزایش در غیر ورزشکاران بزرگتر بود.
۳) تعداد نوتروفیل های فعال بیگانه خوار خون، قبل و بعد از فعالیت کشتی گیران، بیشتر از غیرورزشکاران بود، اما این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (p<۰.۰۵).
۴) بلافاصله بعد از فعالیت تعداد نوتروفیل های فعال بیگانه خوار هر دو گروه در مقایسه با مقادیر قبل از فعالیت به طور معنی داری افزایش داشت (p<۰.۰۱)، ولی این میزان افزایش در ورزشکاران بیشتر بود.
در این تحقیق فعالیت بدنی، فعالیت بیگانه خواری نوتروفیل ها را، که نقش کلیدی در ایمنی ذاتی غیراختصاصی دارد، به طور معنی داری در هر دو گروه افزایش داده است، یعنی در واقع فعالیت یک اثر افزایشی و تقویتی روی سیستم ایمنی بخصوص روی سیستم ایمنی ذاتی آزمودنی ها داشته که شاید بتوان گفت مقاومت آنها را در برابر عفونت افزایش داده است. البته در این زمینه به تحقیقات بیشتری نیاز می باشد.

مرتضی ملیجی
خسرو ابراهیم
قربان ملیجی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی