حامل ۲ - LE TRANSPORTEUR II

سال تولید : ۲۰۰۵
کشور تولیدکننده : فرانسه و آمریکا
محصول : لوک بسون و استیو چسمن
کارگردان : لوئی لوتریه
فیلمنامه‌نویس : رابرت مارک کیمن و لوک بسون، برمبنای شخصیت‌هائی خلق شده توسط بسون و کیمن
فیلمبردار : فابریس بیسمت و میچل آمونسن
آهنگساز(موسیقی متن) : الکساندر آزاریا
هنرپیشگان : جیسن استیتم، الساندرو گاسمن، امبر والتا، کیت نوتا، ماتیو مودین، جیسن فلمینگ، هانتر کلاری و کیت دیوید
نوع فیلم : رنگی، ۸۷ دقیقه


̎فرانک مارتین̎ (استیتم) کاماندوی ویژهٔ سابق، که ̎حامل̎ شده و هر کالائی ـ از آدم گرفته تا مصنوعات ـ را به‌دست صاحبش می‌رساند، چندی است از کناره‌های جنوبی فرانسه به میامی فلوریدا نقل مکان کرده و برای آن‌که به دوستش خدمتی کرده باشد، رانندهٔ خانوادهٔ ثروتمندِ (بیلینگز) شده است. کمتر چیزی در این دنیا، شگفتی ̎حامل̎ را برانگیخته ولی جالب آن‌که ̎جک بیلینگز̎ (کلاری)، دقیقاً این کار را انجام داده: ̎فرانک̎ به گونه‌ای نامنتظر با ̎جک̎ پسربچهٔ شش سالهٔ خانواده پیوندی صمیمانه برقرار کرده و وظیفهٔ بردن و برگرداندنش را از مدرسه، به عهده گرفته است. اما وقتی ̎جک̎ ربوده می‌شود، ̎فرانک̎ باید از تمامی قابلیت‌های خود استفاده کند تا بچه را به آغوش خانواده برگرداند و توطئه ربایندگان را نقش بر آب کند ـ جماعتی که خیال دارند ویروسی منتشر کنند که هر که به آن آلوده شود، جانش را از دست می‌دهد.
● دنبالهٔ حامل (کوری یوئن، ۲۰۰۲)، باز هم با حضور لوک بسون در مقام یکی از نویسندگان فیلم‌نامه و تهیه‌کنندگان. امتیاز اصلی به یُمن حضور کارگردان نسخهٔ اصلی، یوئن، این‌جا به‌عنوان طراح صحنه‌های اکشن، همین صحنه‌های زدوخورد پُر آب‌وتاب آن و در مقابل، نقطهٔ ضعف اصلی‌اش، جلوه‌های ویژهٔ کامپیوتری پیش‌پاافتادهٔ آن با اجرائی ضعیف و سرسری است. در بعضی از این صحنه‌ها، مثل صحنه‌ای که شخصیت اصلی خود را از بمبی که به اتوموبیلش بسته شده می‌رهاند، اگر قصد سازندگان ایجاد تعلیق و حادثه‌آفرینی بوده، به لحاظ پرداخت سخت تصنعی و نامعقول صحنه به آن توفیق نمی‌یابند، و اگر هدف خلق نوعی نقاشی متحرک زنده بوده، صحنه در ساختارش (و فیلم در کلیت خود) فاقد فانتزی لازم برای رسیدن به چنین کیفیتی می‌نماید. این مشکل کارگردان در یافتن لحن مناسب برای روایت فیلم (که حاصل تلفیق عناصری از ژانرهای مختلف است) را در دیگر صحنه‌های آن هم می‌توان شاهد بود. از سوی دیگر اغلب این صحنه‌های اکشن کامپیوتری، به لحاظ ساختار و چگونگی پرداخت، به هیچ‌وجه قابلیت هم‌آوردی را با مآخذ اصلی (صرف‌نظر از این‌که صحنه با امکانات امروزی ساخته شده باشد یا نه) ندارند؛ نمونه‌هائی چون صحنهٔ ورود اتوموبیل به داخل ساختمان (در قیاس با صحنهٔ مشابه در سلاح مرگبار ۴، ریچارد دانر، ۱۹۹۸)، یا صحنهٔ درگیری پایانی قهرمان ماجرا و خبیث داستان در هواپیما (گلدفینگرِ گای همیلتن، ۱۹۶۴). استیتم، با صلابت و خشونت ذاتی، صدائی آرام و نافذ، توانائی مثال‌زدنی‌اش در ورزش‌های رزمی و در عین حال بهره‌گیری از طنزی ملایم و مهارتش در تکه‌پرانی، از چهره‌های صاحب‌ هویت و به‌یادماندنی فیلم‌های اکشن معاصر است. الساندرو گاسمن، پسر ویتوریو گاسمن، بازیگر سرشناس فقید است. والتا و نوتا، مُدل‌های سرشناس لباس، در نقش شخصیت‌های زن مثبت و منفی فیلم، به‌خصوص دومی در نقش آدم‌کشی حرفه‌ای، دیدنی هستند.