شما چطور فکر می‌کنید؟

برای اینکه بتوانیم خوب زندگی کنیم و از جسم و روان خود خوب مراقبت کنیم، لازم است «فکر کردن» را به خوبی به یاد داشته باشیم، باید بتوانیم از نیروی فکر خود استفاده کنیم و برای خود یک زندگی سالم و شاد بسازیم.
هر فردی در زندگی خود با مسائلی روبرو می‌شود که آنها را نمی‌شناسد و یا با مشکلاتی روبرو می‌شود ولی راه حل آنها را نمی‌داند، اما اگر از سن کم یاد بگیرد که خوب فکر کند، می‌تواند مشکلات و مسائل خود را حل کند تا وقتی بزرگتر شد، کمتر اشتباه کند. موضوع مهم این است که یاد بگیریم چگونه مشکلات مان را حل کنیم و برای این که مسأله و مشکل را حل کنیم، باید خوب فکر کنیم.
رمز موفقیت و خوشحالی در فکر کردن است زیرا اگر قبل از گفتن هر حرفی و انجام هر کاری خوب فکر کنیم، در کارهایمان کمتر اشتباه می‌کنیم و موفق تر و خوشحال‌تر می‌شویم. در مورد راه حل مسائل و مشکلات راه حل‌های خوب زیادی وجود دارند که ما را به موفقیت می‌رسانند و همین طور راه حل‌های نادرست زیادی که باعث می‌شود مشکلات و ناراحتی ما بیشتر شود. هر قدر بتوانیم راه‌حل‌های بیشتری پیدا کنیم، موفق تریم. برای اینکه راه‌حل‌های زیادی به دست بیاوریم، باید خوب فکر کنیم. برای پیدا کردن راه حل‌های یک مشکل می‌توانیم با دوستان هم مشورت کنیم.
● احساس خشم
احساس خشم یک احساس طبیعی است. در زندگی گاهی اتفاقاتی پیش می‌آید که خشمگین می‌شویم، کسی از خشمگین شدن لذت نمی‌برد، زیرا احساس خوشایندی نیست. هنگام عصبانیت و خشم گاهی‌اوقات ضربان قلب تند می‌شود، دست‌ها عرق می‌کند و تنفس تندتر می‌شود. گاهی صورت برافروخته و قرمز می‌شود و ماهیچه‌های بدن (مثل گردن، قفسه سینه و...)‌ منقبض می‌شود. در چنین مواقعی آدم‌ها احساس می‌کنند فکرشان کار نمی‌کند و رفتارشان تحت کنترل خودشان نیست. اگر چه خشم و عصبانیت احساس‌هایی طبیعی هستند، ولی گاهی خطرناک می‌شوند. بعضی آدم‌ها نمی‌دانند چگونه خشم خود را کنترل کنند. آنها وقتی خشمگین می‌شوند، به راحتی عصبانیت خود را بیرون می‌ریزند و دیگران را بسیار ناراحت می‌کنند، حتی خود این افراد هم گاهی پس از آرام شدن، از رفتار خود پشیمان می‌شوند.
کسانی که یاد می‌گیرند چطور خشم خود را کنترل کنند و رفتار مناسب نشان دهند، سلامت روانی بیشتری خواهند داشت ولی کسانی که بیش از حد عصبانی می‌شوند یا برای هر چیز کوچکی عصبانی می‌شوند و عصبانیت خود را سر دیگران خالی می‌کنند، کم کم سلامت روانی خود را از دست می‌دهند. منظور از کنترل عصبانیت این نیست که عصبانیت خود را فراموش کنیم یا عصبانیت خود را پنهان کنیم چون این کار نیز خطراتی دارد. منظور این است که عصبانیت خود را درک کنیم و با مشکلی که ما را عصبانی کرده، به شیوه درست برخورد کنیم. اولین گام برای اینکه بتوانیم خشم خود را کنترل کنیم، این است که خودمان آگاه باشیم که در آن زمان عصبانی هستیم، یعنی بتوانیم به خودمان بگوییم که «من الان عصبانی هستم» و آن را بیان کنیم. دومین گام این است که خودمان را آرام کنیم. برای آرام کردن کارهای زیادی است که می‌توانیم انجام دهیم.
برای مثال:
۱) نفس عیمقی بکشیم و از ۱تا ۵بشماریم.
۲) با خود صحبت کنیم و خود را به آرامش دعوت کنیم،‌ بگوییم «آرام باش، تو الان عصبانی هستی».‏
‏۳) یک لیوان آب سرد بخوریم.
۴) از محلی که اتفاق عصبانی کننده در آنجا پیش آمده دور شویم، یا از فردی که ما را عصبانی کرده دوری کنیم.
۵) ورزش کنیم (فعالیت بدنی)، ورزش شدیدترین عصبانیت‌ها را آرام می‌کند.
۶) با دوستی درباره موضوعی که ما را عصبانی کرده درددل کنیم.
۷) کارهایی انجام دهیم که به ما احساس خوبی می‌دهند و از انجام آنها لذت می‌بریم.
● به یاد داشته باشیم
هنگام عصبانیت با حرف‌ها و کارهای نادرست، دیگران را ناراحت نکنیم. قبلاً‌ ذکر شد که یکی از علائم خشم و عصبانیت انقباض ماهیچه‌هاست، برای اینکه بتوانیم بهتر درک کنیم که وقتی ماهیچه‌های بدن ما منقبض است، چه احساس ناخوشایندی داریم و وقتی ماهیچه‌ها شل و راحت است چه احساس خوشایندی پیدا می‌کنیم، می‌توان فعالیتی انجام داد که به این فعالیت تمرین آرام سازی هم می‌گویند. ‏
شانه‌های خود را تا جایی که می‌توانیم بالا ببریم و در همان وضعیت نگه داریم و تا ۵ بشماریم، سپس شانه‌های خود را رها کنیم. این تمرین باعث رها شدن ماهیچه‌های سر، ‌شانه و گردن می‌شود. و یا دست‌های خود را صاف نگه داشته و مشت خود را گره کنیم و تا ۵ بشماریم، سپس مشت خود را به آرامی‌رها کنیم و با حرکت دادن انگشتان دست خود را شل کنیم. تمرین را دوباره تکرار کنیم و در حین انجام آن به احساس خود در هر دو موقعیت توجه کنیم. هنگام رها شدن ماهیچه‌ها مطمئناً احساس بهتری خواهیم داشت. بنابراین اولین گام به هنگام خشم و عصبانیت آگاه شدن از آن و بیان عصبانیت است. گام دوم آرام کردن خود و گام سوم فکر کردن است.
‏پس از آرام شدن باید فکر کنیم و به سؤالاتی از قبیل سؤالات زیر پاسخ دهیم:
▪ از چه چیزی عصبانی هستم یا چه چیز موجب عصبانیت من شده است؟
▪ آیا عصبانیت من بجاست یا نابجا؟
▪ اگر عصبانیت من بجاست، بهترین راه بیان آن چیست؟
گاهی اوقات انتظارات نابجای ما باعث عصبانیت نابجا می‌شود و در این مواقع بهتر است ما انتظارات خود را اصلاح کنیم و از دیگران انتظارات بیهوده نداشته باشیم. یکی از بهترین راه‌های برخورد با عصبانیت این است که پس از آرام کردن خود، درباره موضوعی که ما را عصبانی کرده با فرد مقابل صحبت کنیم. به یاد داشته باشیم که این صحبت‌ها باید آرام و مؤدبانه باشد، هیچوقت نباید فرد مقابل را سرزنش کنیم یا به او حرف‌های نامربوط بزنیم. بهتر است سعی کنیم موضوعی که باعث عصبانیت ما شده را با لحن آرام بیان کنیم و منتظر پاسخ او باشیم. در نظر داشته باشیم که بعضی مواقع ما با کارهای اشتباه خود موجب عصبانیت یکدیگر می‌شویم و اگر رفتارهای نادرست خود را اصلاح کنیم، می‌توانیم دوستی‌های بهتری داشته باشیم.

منبع : روزنامه اطلاعات