چهارشنبه, ۲۷ تیر, ۱۴۰۳ / 17 July, 2024
مجله ویستا
دربارهی زبان
زبان، در یک تعریف کلی ، ابرازیست برای انتقال مفاهیم و دریافت آن، در فرایند ارتباط .
" انتقال" و " دریافت"، رویکرد دوسویه ای است که در روند رابطه ی مفهومی زبان ، هم جنبه ی گیرنده ی گی دارد و هم خاصیت دهنده گی.
● رابطه ی مفهومی چیست ؟
رابطه ی مفهومی در زبان عبارت است از توجه انسان به مفاهیم نشانه ای که واژه ها در آن حوزه،هویت معنایی می یابند . این مفاهیم ، به عنوان نشانه های تثبیت شده به لحاظ معنایی ، رویکردیست که نخست در ذهن ( با توجه به پیشینه ی تثبیتی و قراردادی اش ) شکل می گیرند و سپس به منظور فهمیدن و یا فهماندن، به کار می روند .
چیزی که در جریان این رابطه ی مفهومی به حیث هدف ، مطرح است، انتقال پیام و دریافت آن است ، اما امروز افزون براین پنداشت ، زبان تنها در حوزه ی صرف فهمی و فهمانی محدود نمی شود ، بل زبان به عنوان پدیده ی پویا و دارای رابطه های چند سویه، با پدیده های متعددی سروکاردارد که در اینجا به گونه ی فشرده، به چند رابطه ی آن اشاره می شود:
● زبان و هویت :
زبان، به لحاظ فرهنگی ، جزئی از هویت فرهنگی انسان است ، یعنی بازگوکننده ی شخصیت فرهنگی و هویت تاریخ فرهنگی است و این هویت تا جایی ، جزئی از نوامیس فرهنگی اوست ، بنابراین توجه به نگهداری و حفظ این اصالت ، از اعتقاد نهادینه ی انسان به حفظ هویت فرهنگی و شخصیت فردی وی سرچشمه می گیرد و این امر طبیعی و معمول است .
● زبان و مساله ی جهانی شدن :
جهانی شدن و بحث جهان به عنوان " دهکده ی کوچک " با توجه به پیشرفت سریع فن آوری – به ویژه در عرصه ی ارتباطات – تا حدی بحث مساله ی زبان را در فرایند هویت فرهنگی انسان زیر سوال می برد ، زیرا جهانی شدن مقوله ی محدوده ناپذیر است و زبان به عنوان تشخیص هویت فردی و فرهنگی با اصل فراگیر پدیده ی جهانی شدن در تضاد قرار می گیرد ، زیرا در دهکده ی جهانی ، انسان، عاری از هویت زبانی ، نژادی و تعلقات ناسیونالیستی و راسیستی وارد می شود و ایستادن برسکوی تعصبات بومی و هویتی، نفی ارزش های جهانی شدن است .
هویت ها – از جمله هویت زبانی – در عرصه ی جهانی شدن با آن که با چالش ها و فراز و فرود های دست و پا گیرروبه رو می شود ، اما این چالش ها به هیچ روی نمی تواند ، از اصالت زبان در میان جوامع بکاهد ، زیرا زبان با توجه به خصلت پویایی اش ، رشد می کند و پیوندش را را با ویژ ه گی های انتقال و دریافت در بازارمعاملات فرهنگی-تاحدی- خفظ می کند .
● مانایی و مساله ی زوال زبان :
بحث مانایی یا زوال زبان ، از شمار مسایل پیچیده و دشواری است که نیاز به پژوهش ژرف علمی دارد . اگر با توجه به سابقه ی تاریخی زوال زبان ها و یا فرضیه هایی که به حیث موارد احتمالی ، امروز در برابر جریان مانایی و زوال زبان ها مطرح است ، استدلال شود ، فکر می کنم قضاوت در مورد نظریه های مانایی و زوال زبان ها ، شتابزده و بدون نگرش علمی خواهد بود ، اما چیزی را که از روی تجربه تاریخی می توان دریافت ،
مساله نسبی زوال و رشد زبان ها است . تاریخ زبانشناسی به روشنی شاهد است که زبان های متعددی در جریان تاریخ با زوال و رشد رو به رو بوده اند ، شماری از زبان های دیروز ، امروز مرده اند ، شماری تکامل یافته اند و شماری هم به شکل بومی ( نسبت عوامل گوناگون) دریک حوزه ی جغرافیایی معین ،محدود مانده اند .
● زبان و سیاست :
برخورد زبان با سیاست در حوزه ی مناسبات فرهنگی ، برخورد هویت ساز است ، یعنی به تعبیر ساده ، زبان ، ظرف هویت سازی است برای مظروف سیاست ، اما با دریغ در افغانستان ، برخورد سیاست با مقوله ی زبان ، برخورد یکسویه و نه هویت ساز بوده است . با آن که در قانون اساسی کشور ، مساله رشد و توجه به اصالت ها زبانی امر مهم دانسته شده ، ولی عملکرد دولت در برابر زبان های غیر پشتو- به ویژه فارسی – با تعصب مطلق همراه بوده و ایجاد محدویت در زمینه ی کار برد واژه های اصیل فارسی مانند: "دانشگاه، دانشکده، نگارستان و…" به شدت ادامه دارد.
برخور د یکسویه ی سیاسی دولت بازبان فارسی، سامانمندنیست،زیرابرخی ازسیاسیون برسراقتدارباتصورنادرست به تعبیرخودشان "محدودساختن واژه های کاربردی درزبان فارسی" فکرمی کنند،زمینه های رشد زبان پشتو بیشتر فراهم می شود ، در حالی که نخستین آسیب این تصور ، بر زبان پشتو وارد می شود و هم چنان تبعات این یکسویه نگری به روند تکاملی زبان های دیگر نیز آسیب می رساند ، زیرا برخورد سیاسی برای محصور ساختن یک زبان و برعکس تبلیغ برای رشد زبان دیگر ، حساسیت های بیشتری را برای عدم یادگیری زبان های دیگر، تحریک می کند .
رشد هر زبانی ، بدون اعمال تعصب، بسته به ظرفیت تاریخی ، فرهنگ واژه گانی و میزان علاقمندی مخاطبان آن، به آن زبان است .
● تفاوت میان گویش و زبان :
بسیاری از سیاسیون و برخی از زبان نفهمان زبان شناس ؟! تا هنوز تفاوت میان گویش ( لهجه) و زبان را نمی دانند و یکسره واژه های با شناسنامه ی فارسی را به عنوان واژه های زبان ایرانی ، اجازه ی ورود در قلمرو زبان نمی دهند و به هر واژه ی اصیل فارسی ،هویت ایرانی می دهند.
نخست از همه اینان باید بدانند واژه های فارسی در هردو حوزه ی جغرا فیایی افغانستان و ایران ، دارای هویت یگانه اند و زبان فارسی ، زبان واحد فارسی زبانان جهان است .
زبان فارسی ، با توجه به تفاوت های گویشی آن در هر حوزه ی جغرافیایی، متعلق به فارسی زبانان است و تفاوت در زبان نه، بل در گویش یا گونه ی تلفظ، محسوس است ، چنانچه در افغانستان نیز با توجه به تفاوت های گویشی در مناطق مختلف ، زبان فارسی چند گونه تلفظ می شود ، اما این تفاوت درگویش ، به معنای تفاوت میان زبان فارسی نیست . زبان فارسی ، زبان واحد با گویش های متفاوت است و این تفاوت در گویش میان افغانستانی ها ، ایرانی ها و سایر همزبانان ، به معنی تفاوت در زبان نیست .
جاویدفرهاد
وایرال شده در شبکههای اجتماعی
تعمیرکار درب برقی وجک پارکینگ
دورههای مدیریتی دانشگاه تهران
فروش انواع ژنراتور دیزلی با ضمانت نامه معتبر
مسعود پزشکیان ایران عزاداری علی باقری پزشکیان دولت چهاردهم دولت ترور رئیس جمهور انتخابات دولت سیزدهم سعید جلیلی
قتل هواشناسی زمین لرزه زلزله تیراندازی شاهچراغ شهرداری تهران تب دنگی بازنشستگان پشه آئدس سازمان هواشناسی شورای شهر تهران
افغانستان خودرو اقتصاد ایران قیمت خودرو قیمت طلا یارانه نقدی قیمت دلار ترافیک ایران خودرو بازار خودرو حقوق بازنشستگان قیمت
امام حسین عزاداری محرم فضای مجازی لیلی رشیدی بهنام بانی تلویزیون سریال مهران غفوریان دفاع مقدس مداحی سینمای ایران
فناوری
رژیم صهیونیستی اسرائیل دونالد ترامپ فلسطین غزه ترامپ آمریکا جنگ غزه ترور ترامپ روسیه ایالات متحده آمریکا جو بایدن
پرسپولیس فوتبال علیرضا بیرانوند استقلال رئال مادرید کیلیان امباپه یورو 2024 باشگاه پرسپولیس رامین رضاییان تیم ملی اسپانیا تیم ملی انگلیس باشگاه استقلال
هوش مصنوعی خودروهای وارداتی همستر کامبت دیابت ناسا کد مورس شیائومی اپل
گرمازدگی رژیم غذایی تخم مرغ کاهش وزن ویتامین دی حسین فرشیدی طول عمر