پاپانوئل

در دوران باستان، آخرین روز زمستان را در نیمکره شمالی به عنوان شبی که «الهه مادر کبیر» فرزندش «خدای خورشید» را به دنیا می‌آورد، جشن می‌گرفتند. در آن شب کنده‌ای بزرگ درون آتش می‌انداختند و علاوه‌بر آتش‌بازی دور آتش آن کنده بزرگ، برای بیدار کردن خورشید، از خواب طولانی زمستان می‌رقصیدند و آواز می‌خواندند.
در دوران رومی‌ها این مراسم به صورت جشن تکریم «ساتورن» (کیوان، خدای فصل درو) و میترا (خدای باستانی نور) درآمد. با این جشن اعلام می‌شدکه زمستان همیشگی نیست و زندگی ادامه دارد. این مراسم درواقع دعوتی برای تداوم روح خوبی و خیر بود.
● اولین مسیحی‌ها
اولین مسیحیان برای در امان ماندن از دست کفار در طول جشن کفار خانه‌هایشان را با درخت خاصی تزیین می‌کردند. آنها با افزایش تعدادشان این مراسم را به صورت جشن مذهبی درآوردند و پس از آن بیش از ۳۰۰ سال مردم تولد مسیح را در تاریخهای متفاوت جشن می‌گرفتند.
در سال ۲۷۴ میلادی جشن انقلاب طبیعت با ۲۵ دسامبر (۴ دی) مصادف شد. «اورلیان» امپراتور رومی آن روز را «جشن تولد خورشید» نامید. در سال ۳۲۰ میلادی پاپ جولیوس اول این روز را به عنوان تاریخ رسمی تولد حضرت مسیح اعلام کرد. جشن کریسمس از قرن نوزدهم رواج یافت.
● پدر کریسمس
شخصیت پدر کریسمس (سانتا کلاوز) (پاپانوئل) براساس شخصیت سن نیکلاس، جوانترین اسقف شکل گرفت. او در ۱۷ سالگی به این عنوان دست یافت و در سی سالگی، اسقف «میرا». شهری بندری در کنار دریای مدیترانه شد که اکنون بخشی از ترکیه امروزی است. او اغلب ملبس به پیراهن سفید و قرمز اسقف‌ها و سوار بر الاغ در حالی که به بچه‌ها هدیه می‌داد دیده می‌شد.در قرون وسطی کلیساهای بسیاری به احترام سن نیکلاس ساخته شدند. در قرن یازدهم بقایای جسد او در کلیسایی در شهر ایتالیایی «بری» به یادگار سپرده شد.
از قرن نوزدهم نام «هدیه‌دهنده» تغییر یافت و شکل امروزی بابانوئل پیرمردی با لباس قرمز و ریش سفید ـ از قرن هفدهم به بعد در فرهنگ کشورهای مختلف به تجسم در آمد.

منبع : روزنامه اطلاعات