موفقیت علمی در اوج محرومیت و فقر

کشور هند با موانع بزرگی در زمینه آموزش دبستانی دانش‌آموزان مواجه است و برای دستیابی به اهداف آموزشی با موانع زیادی روبه‌رو است اما در ایالت کیرلا به نتایج خوبی دست یافته و دولت تلاش و حمایت زیادی در تمام مراحل آموزشی از ابتدایی تا دبستان می‌کند.
کشور هند با مشکل بی‌سوادی روبه‌رو است و بسیاری از مردم بی‌سواد هستند. در قرن نوزدهم تنها ۳ درصد از مردم تحصیل می‌کردند که این رقم پس از پیدایش دوره استعمار انگلیس که ۱۵۰ سال ادامه داشت، به ۱۴ درصد رسید.
در سال ۱۹۴۷ که دولت هند به استقلال رسید اقدامات مفیدی در امر آموزش انجام شد به طوری که تعداد افراد تحصیل کرده تا آغاز سال ۱۹۹۱ به ۲۱/۵۲ درصد افزایش یافت پس از به استقلال رسیدن، دولت تلاش‌های گسترده‌ای برای مبارزه با بی‌سوادی آغاز کرد و برنامه‌هایی با هدف بهتر شدن نظام آموزش ابتدایی به اجرا درآورد تا از طریق جذب کودکان به مدرسه میزان بی‌سوادی را کاهش دهد.
همچنین اقدامات مفیدی برای آموزش بزرگسالان با نظارت شورای ملی آموزش انجام شد.
کمیته ملی آموزش به هدف مبارزه با بی‌سوادی در سال ۱۹۸۸ شکل گرفت و تلاش‌های زیادی برای دستیابی به هدف فوق انجام شد، به طوری که در آغاز سال ۱۹۹۵، ۸ میلیون نفر در گروه سنی ۱۵ تا ۳۵ سال باسواد شدند. کمیته ملی آموزش هند هم‌اکنون برای از بین بردن بی‌سوادی در میان ۱۰۰ میلیون جوان تلاش زیادی می‌کند و برنامه‌های آموزشی بزرگسالان در مناطق مختلف کشور براساس جدول زمانی محدود به اجرا درمی‌آید.
برنامه‌های آموزشی بزرگسالان در ۴۰۱ ایالت به اجرا درمی‌آید که شامل ۱۳۹ میلیون نفر می‌شود. در ۱۶۶ استان نیز میزان بی‌سوادی کمتر شده و دولت برای گرایش مردم به تحصیل در مراحل آموزش عالی می‌کوشد.
نظام آموزشی هند شامل مرحله آمادگی، دبستان، راهنمایی، دبیرستان و مرحله آموزش عالی می‌باشد. در مرحله مهدکودک و آمادگی کودکان خواندن و نوشتن می‌آموزند و از سن ۵ سالگی وارد مدارس ابتدایی می‌شوند و تا کلاس چهارم تحصیل می‌کنند. آنها در سن ۹ سالگی وارد مدارس راهنمایی می‌شوند و تا ۱۲ سالگی در کلاس هفتم تحصیل می‌کنندو مقطع راهنمایی را به پایان می‌رسانند.
به دلیل فقر و تنگدستی خانواده‌های هندی هر ۲۵ دانش‌آموز از یک کتاب استفاده می‌کنند و دائماً صفحات کتاب را میان خود مبادله می‌کنند تا مفاهیم آموزشی موجود در آن را بخوانند. اما با این وجود بعضی از دانش‌آموزان هندی آوازه خوبی در علم کسب می‌کنند و این امر دانشگاه‌های آمریکایی را برانگیخته و با اختصاص بورسیه تحصیلی، زمینه تحصیل آنان را فراهم کنند. مثلاً دانشگاه ماریلند آمادگی خود را برای پذیرش دانشجویان اعلام کرده و به آنان بورسیه تحصیلی در آمریکا می‌دهد.
● اهداف آموزش ابتدایی
۱ ) فراهم کردن امکان تحصیل برای دختران و پسران در مدرسه و کاهش اختلافات آموزشی هر دو جنس به کمتر از ۵درصد.
۲ ) کاهش تعداد دانش‌آموزان مردودی در دوره دبستان به کمتر از ۱۰درصد.
۳ ) دستیابی به ۲۵درصد از اهداف تعیین شده و خودکفایی آموزشی در مدارس ابتدایی
۴ ) جذب کودکان برای تحصیل در مدارس ابتدایی رسمی و غیررسمی.
۵ ) حمایت از توان موسسات آموزشی منطقه‌ای، ایالتی و استانی و برنامه‌ریزی برای آموزش ابتدایی و مدیریت و سازماندهی آن. برنامه‌های فوق از سال ۱۹۹۴ در ۴۲ استان در ۷ ایالت هند به اجرا درمی‌آید و آژانس‌های متعددی از برنامه‌های فوق حمایت مالی می‌کنند.
پیش بینی می‌شود که برنامه‌های آموزشی فوق در ایالت‌هایی که آمارهای بی‌سوادی زنان بالاتر است نیز به اجرا درآید. ضمنا بانک بین‌المللی نیز در مرحله اول از اجرای برنامه‌های آموزشی با ارائه اعتبارات مالی به ارزش ۲۶۰میلیون دلار موافقت کرده است.
● آموزش همگانی
دولت هند در سال ۱۹۶۸ سیاست ملی آموزشی را به منظور بهتر شدن کیفیت خدمات آموزشی و به وجود آمدن شرایط تحصیل برای اقشار مختلف جامعه به خصوص دختران که اغلب آنها از نعمت تحصیل محروم بودند پایه‌گذاری کرد و با اجرای برنامه آموزشی میراث فرهنگی همگام با اهداف آموزشی را در میان نسل‌های آینده تبلیغ و ترویج کرد. دولت هند در سال ۱۹۸۶ سیاست ملی آموزش را توسعه داد تا امکان راهیابی فرزندان اقشار مختلف جامعه به مدارس فراهم شود و تا امروز این سیاست را ادامه داده است.
در سال ۱۹۹۲ نیز برنامه‌های کاری برای دستیابی به راه‌های اجرای سیاست ملی آموزش و سرمایه‌گذاری در آن مشخص شد و به اجرا درآمد.
شورای ملی پژوهش و تحقیقات آموزشی در سال ۱۹۶۱ با هدف بهتر شدن کیفیت آموزش، ارتقای قابلیت معلمان و ارائه شیوه‌های مختلف آموزشی و آماده کردن کتاب‌های درسی در مرحله ابتدایی تا دبیرستان در نیودلهی پایه‌گذاری شد.
همچنین شورای ملی تحقیقات آموزشی قواعد و قوانین مدون از سوی شورای آموزشی دبیرستانی را در دبیرستان‌ها به اجرا درآورد و نیز برنامه‌های آموزشی برای کودکان، آماده سازی معلمان و بازرسان آماده و اجرا می‌کند.
● آموزش از راه دور
نظام آموزش از راه دور در سال ۱۹۶۲ در دانشگاه‌های هند پایه‌گذاری شد و در سال ۱۹۸۵ اولین دانشگاه با این نظام در حیدرآباد آغاز به کار کرد و به دنبال آن نیز دانشگاه آندیرکا گاندی در دهلی با همین نظام آغاز به کار کرد. پس از آن نیز دانشگاه‌های مختلفی در ایالت مهاراشترا، ایالت بیهار و غیره پدید آمدند. در حال حاضر ۵۷ دانشگاه و یک پژوهشگاه آموزشی به دانشجویان از راه دور آموزش می‌دهند.

زینب کامرانی

منبع : روزنامه همشهری