بیان واقعیاتی در مورد ضعف شبکه زیرساخت مخابرات از زبان یکی از مدیران شرکت مخابرات

آنچه در ادامه می‌خوانیم، گزیده‌ای از گفتگوی گروه مخابرات و ارتباطات ایتان با مهندس کشتگر، معاون امور نظارت، آزمایش و تحویل شرکت مخابرات ایران است که وی در ضمن آن، به وضعیت شبکة زیرساخت مخابرات و مشکلات توسعة آن پرداخته است:
پیوستگی میان بخش­های مختلف مخابرات ایجاب می­کند که به صورت یک شبکه به آن نگاه کنیم؛ درصورتیکه فقط به یک بخش بپردازیم و فقط همان بخش را رشد دهیم، شبکه به صورت متوازن توسعه پیدا نمی­کند و این مسئله به ناکارآمدی همة اجزا و لایه­های شبکه منجر خواهد شد.
عدم وجود نگرش سیستمی و شبکه­ای به مخابرات، باعث شده است که گاهی نتوانیم علت اصلی مشکلات را بشناسیم؛ به عنوان مثال، با وجود اینکه بسیاری از مشکلات شبکة موبایل کشور به ضعف زیرساخت بازمی­گردد، به این مسئله توجه جدی نمی­شود و بیشتر به مطالب و موضوعات جانبی دیگر پرداخته می­شود.
ضعف شبکة زیرساخت مخابرات
باید توجه داشته باشیم که اپراتور دوم و یا هر شرکت خصوصی که بخواهد به ارایة سرویس بپردازد، باید از زیرساخت موجود که دراختیار دولت است استفاده کند؛ در واقع این شرکت­ها حداقل در مراحل اولیة کار خود، توان ایجاد زیرساخت را ندارند و اصولاً این کار برای آنها مقرون به صرفه نیست. بنابراین وظیفة شرکت مخابرات است که به توسعة زیرساخت بپردازد.
اما مشکلی که درحال حاضر گریبان­گیر شبکة مخابرات کشور ماست این است که زیرساخت مخابرات، علی‌الخصوص بخش انتقال، نسبت به دیگر بخش‌ها رشد و توسعة کمتری داشته است؛ در واقع مغز شبکه رشد نکرده است. بنابراین، اگر بخواهیم دیگر قسمت­های شبکه را توسعه دهیم، وضعیت موجود را نیز بدتر خواهیم کرد. حتی درحال حاضر، شبکة تلفن ثابت نیز در ساعات پرترافیک، با مشکل مواجه می­شود که ناشی از ضعف زیرساخت است. در سال ۸۳، شاهد ورود اپراتور دوم موبایل به شبکة ارتباطات سیار خواهیم بود؛ همچنین، بخش خصوصی سرویس تلفن همراه اعتباری را ارایه خواهد کرد. این دو مسئله به افزایش تعداد کاربران در شبکة مخابرات منجر می­شود. علاوه بر آن، با توجه به ثبت‌نام اخیر تلفن همراه و نیز واگذاری خطوط تلفن ثابت و دیتا، خیل عظیمی از کاربران به سوی شبکه سرازیر می­شوند که لازمة ارایة خدمات مناسب به آنها، توسعة زیرساخت مخابرات است. این درحالی است که هنوز تجهیزات انتقال برنامه پنج­ساله سوم خریداری نشده است. البته این مشکل، به طولانی بودن مراحل برگزاری و یا ابطال مناقصات برمی­گردد که گاهی طی مراحل اداری آن سه سال به طول می­کشد.
وضعیت فعلی شبکة زیرساخت
با وجود ۲۶ هزار کیلومتر فیبر نوری که تاکنون نصب شده است، می­توان گفت که از این نظر کمبودی نداریم. همچنین، شبکة فیبر نوری کشور، حداقل در ۲ یا ۳ مسیر لوپ شده است که ضریب اطمینان شبکة زیرساخت را افزایش داده است. اما در عین حال، با دو مشکل عمده روبرو هستیم:
۱- با وجود دراختیار داشتن مسیر طولانی فیبر نوری، تاکنون تجهیزات لازم برای بهره­برداری از این شبکة عظیم خریداری نشده است. درصورتیکه این امر محقق نشود، دیگر برنامه­های توسعه، مانند پروژة موبایل اعتباری، اپراتور دوم و حتی فعالیت­های شرکت مخابرات نیز به تأخیر می­افتد.
۲- مشکل دیگر این است که تاکنون روی شبکة فیبر نوری بار قرار نگرفته است و به همین دلیل، اگر در سال­های گذشته در مسیر آن قطعی ایجاد شده باشد، متوجه آن نشده‌ایم. بنابراین، حتی اگر تجهیزات مورد نیاز هم خریداری و نصب شود، احتمالاً مسیرها باید ترمیم شوند. البته از شرکت‌های مخابرات استان­ها خواسته شده است که حداقل با استفاده از تجهیزات موقت، مثل رادیوهای ۲ یا ۸ مگابیت، به­طریقی این کابل­ها را زیر بار ببرند.
از آنجا که نصب تجهیزات مورد نظر، حداقل یک سال طول می‌کشد، در سال ۸۳ نمی­توانیم کاربر جدیدی به شبکه اضافه‌ کنیم و اگر خطوط جدیدی هم به مشترکان ارایه شود، کیفیت شبکه افت پیدا­ خواهد کرد.

منبع : شبکه تحلیلگران تکنولوژی ایران