ارتباط قدرت عضلات شکم و باز کننده مفصل ران با میزان قوس کمر

تاکنون بر اساس فرضیات کندال و همکارانش، عقیده بر آن بوده است که ضعف عضلات شکم و باز کننده مفصل ران، سبب چرخش قدامی لگن و افزایش میزان قوس کمری می شود. اما برخی از تحقیقات اخیر صحت این فرضیه را مورد سوال قرار داده اند. هدف از انجام این تحقیق، بررسی ارتباط قدرت عضلات شکم و باز کننده مفصل ران با میزان قوس کمر بود. آزمودنی های تحقیق، ۹۰ مرد سالم غیر ورزشکار با میانگین سن ۲۱.۹±۱.۷۹ سال، وزن ۷۰.۴۴±۱۰.۵۴ کیلوگرم و قد ۱۷۶.۸۶±۶.۰۷ سانتی متر بودند. میزان قوس کمر، قدرت عضلات شکم و قدرت عضلات باز کننده مفصل ران، به ترتیب به وسیله خط کش منعطف، آزمون پایین آوردن مستقیم پاها و دینامومتر دیجیتال اندازه گیری شد. یافته های تحقیق با استفاده از روش های آمار توصیفی و همبستگی میان متغیرها، تجزیه و تحلیل گردید. نتایج، رابطه معنی داری میان قدرت عضلات شکم با میزان قوس کمر (r=۰.۱۱) و قدرت عضلات بازکننده پای راست (r=۰.۱۱) و چپ (r=۰.۱۱) با میزان قوس کمر را نشان ندادند. بر اساس یافته های این تحقیق، به نظر نمی رسد که ضعف و یا قدرت عضلات شکم و باز کننده مفصل ران به صورت مطلق و بدون توجه به تعادل عضلانی موجود در ناحیه کمری- لگنی بتواند در تغییرات میزان قوس کمر موثر باشد. به بیان دیگر، باید عملکرد سایر عضلات ناحیه کمری- لگنی را نیز مورد توجه قرار داد و صرفا با توجه به میزان ضعف و یا قدرت برخی از عضلات این ناحیه، در مورد تجویز حرکات اصلاحی تصمیم گیری نشود.

فواد صیدی
رضا رجبی
اسماعیل ابراهیمی تکامجانی
علی اکبر جدیدیان

منبع : پایگاه اطلاعات علمی