سلطان عقرب - THE SCORPION KING

سال تولید : ۲۰۰۲
کشور تولیدکننده : آمریکا، آلمان و بلژیک
محصول : شان دانیل، جیمز جکس، کوین میشر و استیون سامرز
کارگردان : چاک راسل
فیلمنامه‌نویس : دیوید هیتر، ویلیام آزبرن و سامرز، برمبنای داستانی نوشتهٔ جاناتان هیلز و سامرز از شخصیتی خلق‌شده توسط سامرز
فیلمبردار : جان ر. لیونتی
آهنگساز(موسیقی متن) : جان دبنی
هنرپیشگان : راک، استیون برند، مایکل کلارک دانکن، کلی هو، برنارد هیل، گرانت هسلوو، پیتر فاسینلی، رالف مولر، راجر ریس و شری هوارد
نوع فیلم : رنگی، ۹۲ دقیقه


در دوران باستان، شمشیرزنی قهار به نام ̎ممنون̎ (برند)، بر دنیا حکم می‌رانده است. ̎ممنون̎، مردی بی‌رحم و مستبد، به کمک ̎کاساندرا̎ (هو) ـ ساحره‌ای که می‌تواند آینده را پیش‌بینی کند ـ در نبردی، دشمنانش را شکست می‌دهد. آخرین ̎قبایل آزاد̎، برای مقابله با ̎ممنون̎، اتحادی شکننده تشکیل می‌دهند و سه آدم‌کش را استخدام می‌کنند که سردسته‌شان، ̎ماتایوس̎ (راک) است. آنان مأموریت دارند ساحره را بکشند و بدین‌ ترتیب، ̎ممنون̎ را از آس برنده‌اش محروم کنند. ̎بالتازار̎ (دانکن) رهبر قدرتمند ̎نوبیان̎ها، با استخدام این آدم‌کش‌ها مخالف است ولی نقشه براساس برنامه‌های قبلی جلو می‌رود. ̎تاکمت̎ (فاسینلی، پسر یکی از رهبران قبیله‌ای، به آدم‌کش‌ها خیانت می‌کند و ̎ماتایوس̎ در کشتن ساحره ناکام می‌ماند. بر اثر زدوبندهای نامحتملِ ̎کاساندرا̎ و یاری یک اسب‌دزد به نام ̎آرپیز̎ (هسلوو)، ̎ماتایوس̎ به بیابانی می‌گریزد. او در نهایت موفق به ربودن ̎کاساندرا̎ می‌شود. ̎کاساندرا̎ به ̎ماتایوس̎ توضیح می‌دهد که ̎ممنون̎، او را برخلاف میلش نزد خود نگه داشته بوده است. ̎ماتایوس̎ نقشه‌های ̎ممنون̎ را برای دوباره به چنگ آوردن ̎کاساندرا̎ عقیم می‌گذارد. سپس از حسِ عدالت‌خواهیِ تازه‌یافته‌اش استفاده می‌کند تا رهبرانِ قبیله‌های باقی‌مانده را مجاب کند که برای مغلوب کردن ̎ممنون̎، با یک‌دیگر متحد شوند.
● سلطان عقرب، مسیر محکم و قابل اتکائی پیش روی مومیائی (سامرز، ۱۹۹۹)، محصول یونیورسال قرار داده و این‌بار، راک، قهرمان کشتی کچ را که در فیلم قبلی نقش کوتاهی داشت، به قهرمان اصلی ماجراها تبدیل کرده است. برخلاف مومیائی و مومیائی بازمی‌گردد (سامرز، ۲۰۰۱) که هر از گاه به زمان حال سر می‌زدند، داستان این یکی به‌طور کامل در مصر باستان اتفاق می‌افتد. این اکشن جمع‌وجور، با ماجراهای سفت و ̎پرعضله‌اش̎، احتمالاً به خاطر آن‌چه کنار گذاشته، قابل توجه است: برخلاف دوتای قبلی، در استفاده از جلوه‌های ویژه، مدت زمان فیلم و هجو خود زیاده‌روی نکرده است. فیلم، به‌غیر از شناسنامه‌اش، واقعاً یک ̎دنباله̎ به شمار نمی‌آید و خیلی ساده جایگاه ̎سلطان عقرب̎ را به‌عنوان یک نیروی مافوق‌طبیعه در مومیائی بازمی‌گردد، نادیده می‌گیرد و در عوض او را به‌عنوان مزدوری خانه‌ به‌دوش معرفی کرده که در ̎دوران پیش از هرم‌ها̎ پیدا شده و در واقع همین بهانه‌ای شده تا دکورها و طراحی صحنه (اد وروکس) آن شکوه و عظمت قبلی‌ها را نداشته باشد. در حالی‌که دو مومیائیِ اول، دلهرهٔ فیلم‌های اریژینال دههٔ ۱۹۳۰ را کنار گذاشته و درعوض بزن‌بهادریِ ̎ایندیانا جونز̎ی را انتخاب کردند، سلطان عقرب باز حس و حال عوض کرده و بیش‌تر در مایه‌های کونان وحشی (جان میلیوس، ۱۹۸۲) قرار می‌گیرد.