استقبال از شهادت و به سخره گرفتن حربه تهدید

« تهدید » از ابزار و اهرم هایی است که توسط حکومت های باطل برای جلوگیری از تحرک عناصر مبارز و مخالف با سلطه ظلم و جور و سیطره ظالمان و جائران به بهره برداری می رسد تا به این وسیله نهضت های رهایی بخش و ستم ستیز از رشد و گسترش باز بمانند و مبارزان به انزوا کشیده شوند و به تسلیم و سازش تن دهند.
حکومت غاصب و ظلم پیشه « بنی امیه » از جمله حکومت هایی است که در بستر تاریخ از این حربه و اهرم استفاده نمود و هر جا که با ایمان های سست و اراده های متزلزل و روحیه های ناپایدار مواجه گشت در تهدید افراد و گروه های مخالف موفق گردید و هر جا که شناخت و بینش ها را عمیق یافت و ایمان ها را استوار و اراده ها را پولادین حربه تهدید را غیرقابل نفوذ و تاثیر مشاهده نمود.
تهدید که با ایجاد خوف و هراس و ترسانیدن دیگران تحقق می یابد از جمله ابزار و روش هایی بود که در حکومت « یزید » در سطحی وسیع به تجربه گذاشته شد و از این طریق بسیاری از کسانی که در مسئولیت ریاست قبایل گوناگون و افراد تابع خویش برای حضرت امام حسین (ع ) نامه نگاشته و او را به کوفه دعوت کرده بودند متزلزل شدند و در کنار « تهدید » با ابزار و اهرم موثر دیگری به نام « تطمیع » دین به دنیا فروختند و با تغییر و تحول ناگهانی و سریع در مقابل امام حسین (ع ) صف آرایی کردند و به مصاف و جنگ خونین با فرزند شریف پیامبر(ص ) پرداختند!
دشمن سفاک به دلیل جهل و قشری گری نسبت به شناخت « امامت » و شخصیت والا و ملکوتی حضرت امام حسین (ع ) چنین پنداشت که تهدید به مرگ در امام (ع ) نیز موثر می افتد و او را از تداوم راه و استمرار نهضت تاریخی و شکوهمندش باز می دارد و حال آنکه امام حسین (ع ) با انتخاب و اراده خویش و در اوج شناخت و معرفت و با قدرت بالای ایمان و صلابت عزم و اراده و اشتیاق کامل به جهاد و شهادت در راه خدا به حفاظت و صیانت از دین حق و مقابله با حکومت غاصب و باطل یزیدبن معاویه قیام کرده بود و ذره ای هراس در وجود مطهر و مقدسش راه نداشت .
حضرت امام حسین (ع ) در پاسخ به تهدید دشمن به قتل و مرگ او این گونه شوق و علاقه خویش را به شهادت در راه خدا اعلام می نماید :
« افبا الموت تخوفنی هیهات طاش سهمک و خاب ظنک لست اخاف الموت . ان نفسی لاکبر من ذلک و همتی لاعلی من ان احمل العنیم خوفا من الموت »
« آیا مرا با مرگ می ترسانید ! تیر شما به خطا رفت و گمان شما دروغ است زیرا من از مرگ نمی هراسم . جان من والاتر از آن است و همت من بلندتر از آن است که ذلت را از روی ترس از مرگ تحمل کنم . » (۱ )
حضرت امام حسین (ع ) با این سخنان پرشور و زیبا به حربه و ابزار « تهدید » که دشمنان برای به تسلیم و ذلت کشاندن او به کار بردند می خندد و این تفکر باطل و منحط را به سخره می گیرد.
امام (ع ) ضمن آن که به صراحت اعلام می نماید که من از مرگ سرخ که شهادت در راه خداست و منتهای آرزوی من است ـ نمی هراسم برای بطلان انگاره و تصوری که دشمن داشت اعلام می نماید : « تیر شما به خطا رفت » .
یعنی شما نتوانستید هدفی را که از تهدید من به مرگ دنبال می کردید جامه عمل بپوشانید و شاهد عقب نشینی و تزلزل و تسلیم من باشید و این شکستی است که باید آن را بپذیرید و ذلتی است که باید به آن تن دهید.
همچنین امام (ع ) اعلام می نماید : « گمان شما دروغ است » . یعنی آنچه درباره من به صورت ظن و گمان در ذهن و فکر داشتید و براساس آن منتظر بودید که به ضعف و فتور گرایش یابم و سر به خضوع فرود آورم و پیکر به کرنش خم کنم نادرست و واژگونه می باشد که من پیشوای جهاد و شهادتم و جان و روحم از هر نوع ترس و هراس در مقابله و مبارزه با ظالمان و ستم پیشگان منزه است .
حضرت امام حسین (ع ) ضمن آن که دشمنان را به بی نتیجه بودن حربه تهدید واقف می سازد و هرگونه اضطراب و وحشت در برابر مرگ را از خود نفی می نماید آگاه سازی و ایجاد بینش و شناخت در آنان نسبت به علت نهراسیدن خویش از مرگ را لازم و ضروری می داند که او « امام » است و وظیفه دارد در هر شرایطی در اجرای قانون امربه معروف و نهی ازمنکر تلاش نماید و به هدایت و ارشاد گمراهان اهتمام ورزد.
امام (ع ) برای انتقال بینش و آگاهی به مخاطبان درباره عدم وجود ذره ای خوف و ترس از مرگ در وجودش از « والایی جان و روح » و « بلندی و رفعت همت و اراده » خویش سخن به میان می آورد و اعلام می نماید که جان من والاتر از آن است و همت و عزم من بلندتر از آن می باشد که به هراس از مرگ بیفتم و از این طریق به ذلت و خواری گرفتار آیم .
این کلام عمیق امام (ع ) به این حقیقت بزرگ تصریح دارد که مردان الهی دارای نفوس و روح های عظیم و سترگ می باشند و این عظمت و بزرگی در پرتو اتصال به قدرت مطلق حضرت خالق یکتا به دست می آید و حالتی به وجود می آورد که در هیچ شرایطی اضطراب و ترس از مرگ قادر به نفوذ در آنها نمی باشد. همین اتصال مقدس به سرچشمه اصلی همه قدرت هاست که علاوه بر عظمت بخشیدن به روح ها همت و اراده های مردان الهی را نیز به رفعت و بلندی می رساند و مانع می شود که تحت تاثیر عواملی چون هراس از مرگ قرار گیرند و به حقارت و کوچکی و ضعف بیفتند.
وجود شریف حضرت اباعبدالله الحسین (ع ) و سخنان متقن و صریح و پرصلابت او عمل به یکی از فضایل اخلاقی و پرهیز از یک رذیله اخلاقی را ضروری می سازد. « شجاعت » فضیلت اخلاقی موردنظر می باشد که در نقطه مقابل « ترس » قرار دارد که یک رذیله اخلاقی به شمار می رود.
کسی که در اثر پرورش های اخلاقی و مراقبت های ناشی از جهاد با نفس به « شجاعت » برسد در همه صحنه ها و عرصه های مجاهدت در راه خدا در برابر دشمنان اسلام در اوج ایمان و حماسه و دلاوری ظاهر می شود و تا پای جان در انجام وظیفه و مسئولیت خود کوشش می نماید. در نقطه مقابل آن کس که از ایمان زلال و تقوای بالا و مراقبت های کافی از نفس بی بهره باشد و مراحل و مراتب لازم در تهذیب نفس را طی نکرده باشد در دام « ترس » می افتد و فاقد قدرت و توان روحی برای تقابل با دشمنان می گردد و به طور طبیعی به ذلت ناشی از تسلیم گرفتار می شود.
به دلیل نقش سازنده شجاعت و نیز به دلیل نقش مخرب ترس آموزه های دینی به وفور درباره این دو ارزش و ضد ارزش به آگاهی بخشی و بیدارسازی می پردازند . آموزه ای که شجاعت را عزتی حاضر و مهیا می داند و ترس را ذلتی آشکار و نمایان (۲ ) و نیز آموزه ای که شجاعت را زیور و زینت می نامد و ترس را قبح و زشتی (۳ ) از جمله آموزه های بینش زا و آگاهی بخش به شمار می روند .
حضرت امام حسین (ع ) در حد و مرتبه ای عالی و کامل از فضیلت بزرگ « شجاعت » برخوردار بود و در نقطه مقابل ذره ای از « ترس » در وجود مقدس و شریفش راه نداشت و به همین دلیل مرگ در راه خدا را با آغوش باز و در اوج اشتیاق پذیرفت و به این وسیله دین خدا را از انحراف و اضمحلال رهانید و تعالیم و قوانین متعالی و زندگی ساز آن را که توسط حکام ستمگر بنی امیه به بیراهه های تحریف و بدعت و دگرگونی افتاده بودند زنده و احیا نمود.

پاورقی :
۱ ـ فرهنگ سخنان امام حسین (ع ) ترجمه و تنظیم از محمد دشتی انتشارات مشهور ص ۴۵۵
۲ ـ غررالحکم ج ۱ ص ۳۲
۳ ـ همان مدرک ص ۵۱
مردان الهی دارای نفوس و روح های عظیم و سترگ می باشند و این عظمت و بزرگی در پرتو اتصال به قدرت مطلق حضرت خالق یکتا به دست می آید و حالتی به وجود می آورد که در هیچ شرایطی اضطراب و ترس از مرگ قادر به نفوذ در آنها نمی باشد. همین اتصال مقدس به سرچشمه اصلی همه قدرت هاست که همت و اراده های مردان خدا را نیز به رفعت و بلندی می رساند و مانع می شود که به حقارت و کوچکی و ضعف بیفتند.
« تهدید » از جمله ابزار و روش هایی بود که در حکومت یزید در سطحی وسیع به تجربه گذاشته شد و از این طریق بسیاری از کسانی که در مسئولیت ریاست قبایل گوناگون و افراد تابع خویش برای امام حسین (ع ) نامه نگاشته و او را به کوفه دعوت کرده بودند متزلز شدند و در کنار تهدید با ابزار و اهرم موثر دیگری به نام « تطمیع » دین به دنیا فروختند و با تغییر و تحول ناگهانی و سریع در مقابل امام حسین (ع ) صف آرایی کردند.

منبع : روزنامه جمهوری اسلامی