درمان مواد استنشاقی

سوءمصرف و وابستگی به مواد استنشاقی نسبت به سایر مواد شیوع كمتری دارد. در بین مصرف‌كنندگان هروئین از هر ۴ نفر ۱ نفر وابسته به آن می‌شود در حالیكه این وضعیت در مورد مواد استنشاقی ۲۷ به ۱ است. روش درمانی خاصی برای درمان سوءمصرف مواد استنشاقی وجود ندارد. اما در رابطه با مسمومیت ناشی از این مواد، روش‌ها و توصیه‌هایی ارائه شده است. فردی كه دچار مسمومیت شده است به حمایت فراوانی از سوی دیگران نیازمند است. ضربان قلب فرد مسموم به شدت افزایش یافته و تنگی نفس توأم با آن گاه منجر به مرگ می‌شود؛
بنابراین در وهله اول و در هنگام مواجهه با فردی كه دچار مسمومیت مواد استنشاقی شده است، سعی كنید او را آرام سازید و وی را در هوای آزاد قرار دهید. لباس‌های آغشته به مواد استنشاقی را درآورده و مو و سر آغشته با مواد را به‌وسیله آب و صابون تمیز نمایید. به‌طور مداوم سطح هوشیاری، وضعیت روانی و علائم فرد را چك كرده و در صورت بروز مشكل او را به اورژانس منتقل كنید. معمولاً برای برطرف كردن حالت شدید بی‌قراری فرد، از دوز پایین داروهای ضدجنون استفاده می‌شود. از آنجائیكه بنزودیازپین‌ها باعث افزایش اثر مواد استنشاقی می‌گردند، بنابراین باید از تجویز این داروها خودداری كرد.
یكی از عوارض عمده مصرف مواد استنشاقی حاوی ماده فعال تلوئن (مانند لاك، بنزین، تینر، اسپری رنگ و لاك پاك كن‌ها) در درازمدت، زوال مغز و آسیب عملكرد شناختی فرد است. تاكنون هیچ درمان خاصی برای جلوگیری و یا درمان زوال مغز وجود نداشته است اما مطالعات نشان می‌دهد توقف مصرف این مواد می‌تواند تا حد زیادی نقایص شناختی به‌وجود آمده را برطرف نماید.

منبع : سایت آتیه