جناب رئیس؛ تامل فرمایید

"این قطاری است كه در حال حركت است و ترمز و دنده‌عقب ندارد. چون ما در سال گذشته ترمز و دنده‌عقب آن را كنده و دور انداخته ایم."*آقای رئیس‌جمهور، آیا یادتان است كه فرموده بودید یك معلم هستید و در مصاحبه سالانه خود ابرام داشتید خود نخبه هستید و با نخبگان هم آمد و شد دارید!‌آیا من درست شنیده بودم كه رئیس‌كشورم از بستر نخبگی برخاسته و به زبان اهل علم و ادب و دانش زبان می‌چرخاند و از مفاهیم بهره می‌برد یا خیر؟
تردید دارم. نه از صحت گفتارتان. كه حتما صادق هستید و راستگو. اما اشكال در كجا است كه هرچه به نحوه تعاملتان، گفتارتان و سكنات شما دقت می‌كنم، بیشتر در صحت و درستی اظهاراتتان تردید می‌كنم.
آیا شما می‌دانید رئیس‌جمهور چه كشوری هستید؟ بر كدام كرسی تكیه داده‌اید و بر سفره چه میراث دارایی‌ای نشسته‌اید؟ این مرده‌ریگی است كه روزگاری كوروش كبیر و داریوش بر آن فرمان رانده‌اند. سرزمینی كه مرزهایش سغد و كاشغر و خوارزم و فرغانه در شرق و سارد و لیدیه و كاپادوكیه و تراكیه و آتن و اسپارت در غرب، ولایات عربی شبه‌جزیره در جنوب و سرزمین‌های ماوراء قفقاز تا دشت سكاثیه در شمال آن گسترده بوده است. سربازانش در شمال آفریقا در چاد و لیبی و مصر فرمان می‌راندند. شاهانش در كانال سوئز سند اعتلای ایران را در همه تاریخ ثبت كرده‌اند، دیگر پادشاهش منجی ملل و فرزند آسمان نامیده شده و اعلامیه جهانی حقوق بشر را نگارش كرده است، قرن‌ها پیش از میلاد مسیح!
امارت بر سرزمین باشكوهی كه طاهریان و سامانیان و صفاریان و... صفویان اعتلابخش شكوهش بودند. سرزمینی كه روزی تاورنیه فرانسوی نوشته بود شهرهای جهان به سه قسم‌اند. لندن، پاریس و اصفهان، و گیرشمن كه عمری ۳۰ ساله در كاوش‌های ایران سپری نموده بود، گفته بود همچون ققنوس می‌ماند سرزمین ایران. فرو می‌افتد و همچون سرو برمی‌خیزد!
ملتی با سابقه‌ای درخشان كه حتی دشمنانش در تنافر جملاتی كه بر ضد حقوقش بر زبان می‌آورند تكرار می‌كنند، ایران سرزمینی مهم و باشكوه است و با تاریخی تحسین‌برانگیز.
ملتی كه مشروطه، نهضت ملی و انقلاب اسلامی را در كارنامه دارد؛ تحولاتی كه در جهان پیرامون استثنایی به نظر می‌رسد.
پس از انقلاب اسلامی نیز نخبگانی بر این مسند تكیه زده‌اند. از مقام رهبری كه سجع می‌نویسد و می‌گوید تا هاشمی كه می‌خواست به مثابه امیركبیر ظاهر شود و خاتمی كه حسن خلقش شهره آفاق بود، حكمتش و سلوكش آرام‌بخش بلایا و واضع نظریه‌ای بود كه همچنان احترام جهانیان را دارد.
برادر ارجمند، آیا تا به حال شاهنامه خوانده‌اید؟ آیا می‌دانید كه حكیم سخن فردوسی حتی در معرفی دشمنان ایران با كرامت و بزرگی در باب آنها سخن رانده است! آیا سرزمینی كه شهرتش را مدیون كتاب، شعر، خط، فلسفه و آیینش است، حق ندارد از شما انتظار داشته باشد كه نماینده فخر و شكوه و حكمت و دانایی باشید؟ چرا به زبانی سخن می‌رانید كه موجب خجالت آدمی می‌شود؟ شما چه اصراری دارید كه از منصب خود فرو آمده و به زبان محاوره و در سطحی غیر شأن خود سخن برانید؟ چرا می‌خواهید از امثال چاوز الگو بگیرید؟ مگر نمی‌توان به وادسلاو هاول رئیس‌جمهور پیشین چك یا نلسون ماندلا رئیس‌جمهور پیشین آفریقای‌جنوبی و... تمسك جست؟
هنوز دیر نشده است، اگر ترمز و دنده‌عقب قطار را كاملا دور نینداخته‌اید، تامل نمایید. ترمز قطار برای به سلامت رسیدن مقصد است. ممكن است در ادامه ریلی خراب شود و ناچار شویم مسافرانمان را با دنده‌عقب به ریلی امن‌تر منتقل نماییم. ایران كشور زلزله و سیل و بلایای طبیعی است! شما رئیس ما هستید. باید به شما اطمینان كنیم.
بگذارید دیگران از الگوی كیهانیان كه تصمیم به كندن فرمان گرفته بودند، تبعیت نمایند. شما مستظهر به آرای مردم بزرگ ایران هستید، در حد نام و شكوه این ملت سخن برانید و ریاست كنید. این امر برایتان شایسته‌تر است.

فیاض زاهد

منبع : روزنامه اعتماد ملی