یکشنبه, ۱۶ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 5 May, 2024
مجله ویستا

چگونه‌ ارایه‌کننده‌ کمک‌های‌ اولیه‌ باشیم‌


چگونه‌ ارایه‌کننده‌ کمک‌های‌ اولیه‌ باشیم‌
یادگیری‌ كمك‌های‌ اولیه‌ از یك‌ كتاب‌ راهنما یا یك‌ دوره‌ آموزشی‌، با آنچه‌ در واقعیت‌ اتفاق‌ می‌افتد كاملاً مشابه‌ نیست‌. اكثر ما در برخورد با «موارد حقیقی‌» دچار نگرانی‌ می‌شویم‌. با مقابله‌ كردن‌ با این‌ نوع‌ احساسات‌، بهتر قادر به‌ برخورد با موارد غیرمنتظره‌ خواهیم‌ بود.
● هر آنچه‌ در توان‌ دارید، انجام‌ دهید‌
علم‌ كمك‌های‌ اولیه‌، سختگیر نیست‌ و خطاهای‌ انسانی‌ را می‌پذیرد. حتی‌ با درمان‌ مناسب‌ و سخت‌ترین‌ كوشش‌های‌ شما، امكان‌ دارد مصدوم‌ در حد انتظار پاسخ‌ ندهد. بعضی‌ وضعیت‌ها حتی‌ با بهترین‌ مراقبت‌ پزشكی‌، به‌ ناچار به‌ مرگ‌ منتهی‌ می‌شوند. اگر در حد توان‌ تلاش‌ كنید، وجدان‌ شما آسوده‌ خواهد بود.
● خطرها را ارزیابی‌ كنید
اصل‌ طلایی‌ و اولیه‌ آن‌ است‌ كه‌ «اول‌ سعی‌ كنید ضرر نرسانید». باید از درمانی‌ استفاده‌ كنید كه‌ به‌ احتمال‌ قوی‌ برای‌ مصدوم‌ مفید واقع‌ می‌شود و نباید فقط‌ از جهت‌ اینكه‌ كاری‌ انجام‌ داده‌ باشید، درمانی‌ را به‌ كار ببرید كه‌ در مورد كارایی‌ آن‌ اطمینان‌ ندارید. اصل‌ «انسان‌ نیكوكار»، از افرادی‌ كه‌ در وضعیت‌ اورژانس‌ برای‌ كمك‌ به‌ دیگران‌ پا به‌ صحنه‌ می‌گذارند، حمایت‌ می‌كند ولی‌ از افرادی‌ كه‌ حد و مرزهای‌ پیشرفته‌ شده‌ را زیر پا می‌گذارند، پشتیبانی‌ نمی‌كند. اگر خونسردی‌ خود را حفظ‌ كنید و از راهكارهای‌ مشخص‌ شده‌ در این‌ كتاب‌ پیروی‌ كنید، نیازی‌ به‌ نگرانی‌ درباره‌ عواقب‌ قانونی‌ نخواهید داشت‌.
● مسؤولیت‌های‌ شما
مسؤولیت‌های‌ ارایه‌كنندگان‌ كمك‌های‌ اولیه‌ به‌طور مشخص‌ تعیین‌ شده‌ است‌. این‌ موارد عبارتند از:
ارزیابی‌ سریع‌ و بی‌خطر یك‌ وضعیت‌ اورژانس‌ و فراخوانی‌ كمك‌های‌ مناسب‌
محافظت‌ از مصدومان‌ و سایر افراد حاضر در صحنه‌ در برابر خطرها
شناسایی‌ آسیب‌ یا نوع‌ بیماری‌ مصدوم‌ در حد امكان‌
ارایه‌ درمان‌ به‌ موقع‌ و مناسب‌ به‌ هر كدام‌ از مصدومان‌ (درمان‌ وضعیت‌های‌ بسیار خطرناك‌ اولویت‌ دارد).
فراهم‌ كردن‌ شرایط‌ انتقال‌ مصدوم‌ به‌ بیمارستان‌، نزد یك‌ پزشك‌ یا منزل‌ وی‌ (بسته‌ به‌ ضرورت‌)
در صورت‌ نیاز به‌ كمك‌های‌ پزشكی‌، باقی‌ ماندن‌ در كنار مصدوم‌ تا زمانی‌ كه‌ امكان‌ ارایه‌ مراقبت‌های‌ بیشتر فراهم‌ شود.
گزارش‌ كردن‌ مشاهدت‌ خود به‌ افرادی‌ كه‌ مراقبت‌ از مصدوم‌ را به‌ عهده‌ می‌گیرند و در صورت‌ نیاز، ارایه‌ كمك‌های‌ بیشتر
پیشگیری‌ از انتقال‌ متقاطع‌ عفونت‌ بین‌ خود و مصدوم‌ در حد امكان .
وضعیت‌ را ارزیابی‌ كنید در مورد واقعه‌ از مصدوم‌ یا ناظران‌ سؤال‌ كنید. سعی‌ كنید آسیب‌های‌ وی‌ را شناسایی‌ كنید و ابتدا موارد ضروری‌ را درمان‌ كنید. مصدوم‌ را تا زمانی‌ كه‌ كاملاً ضروری‌ نباشد، حركت‌ ندهید.
با اطمینان‌ اقدام‌ به‌ مراقبت‌ از مصدوم‌ كنید
هر مصدومی‌ باید احساس‌ امنیت‌ داشته‌ باشد و بداند كه‌ فرد كارآزموده‌ای‌ از وی‌ مراقبت‌ می‌كند. با رعایت‌ نكات‌ زیر، می‌توانید جوی‌ از اطمینان‌ و اعتماد به‌ وجود آورید:
هم‌ واكنش‌های‌ خود و هم‌ مشكل‌ ایجاد شده‌ برای‌ مصدوم‌ را كنترل‌ كنید.
خونسرد و منطقی‌ عمل‌ كنید.
خوش‌ رفتار ولی‌ قاطع‌ باشید.
با مهربانی‌ اما هدف‌دار و صریح‌ با مصدوم‌ صحبت‌ كنید.
● ایجاد اطمینان‌
در طول‌ زمان‌ معاینه‌ و درمان‌ مصدوم‌، با وی‌ صحبت‌ كنید.
به‌ وی‌ توضیح‌ بدهید كه‌ قصد دارید چه‌ كاری‌ انجام‌ دهید.
سعی‌ كنید با دادن‌ پاسخ‌های‌ صادقانه‌ به‌ سؤالات‌ بیمار، تا جایی‌ كه‌ می‌توانید از ترس‌ وی‌ كم‌ كنید. در صورتی‌ كه‌ پاسخ‌ سؤالی‌ را نمی‌دانید، این‌ مطلب‌ را به‌ بیمار بگویید.
حتی‌ پس‌ از پایان‌ درمان‌، باز هم‌ اطمینان‌ بخشیدن‌ به‌ بیمار را ادامه‌ بدهید. همچنین‌ در مورد خویشاوندان‌ نزدیك‌ مصدوم‌ یا هر شخص‌ دیگری‌ كه‌ باید از این‌ حادثه‌ مطلع‌ شود، سؤال‌ كنید. از مصدوم‌ بپرسید كه‌ آیا لازم‌ است‌ مسؤولیت‌هایی‌ را كه‌ بر عهده‌ وی‌ بوده‌ (مثلاً رفتن‌ به‌ مدرسه‌ به‌ دنبال‌ فرزندش‌) انجام‌ دهید.
فردی‌ را كه‌ مطمئن‌ هستید در حال‌ مرگ‌ و یا شدیداً بدحال‌ یا آسیب‌دیده‌ است‌، رها نكنید. به‌ گفتگو با مصدوم‌ ادامه‌ بدهید و دست‌ وی‌ را بگیرید؛ هرگز اجازه‌ ندهید كه‌ فرد احساس‌ تنهایی‌ كند.
● گفتگو با خویشاوندان
رساندن خبر فوت به خویشاوندان مرحوم معمولاً از وظایف‌ پلیس‌ یا پزشك‌ مربوطه‌ است‌. با این‌ وجود، مناسب‌ است‌ كه‌ شما به‌ خویشاوندان‌ و دوستان‌ فرد بگویید كه‌ وی‌ مصدوم‌ یا بیمار شده‌ است‌. همیشه‌ مطمئن‌ شوید كه‌ اولین‌ شخص‌ طرف‌ گفتگو با شما، همان‌ شخص‌ مناسب‌ و مرتبط‌ با حادثه‌ است‌. سپس‌، در حد توان‌ ساده‌ و صادقانه‌، به‌ توضیح‌ ماجرا بپردازید و در صورت‌ لزوم‌، محلی‌ را كه‌ مصدوم‌ به‌ آنجا منتقل‌ شده‌ هم‌ ذكر كنید. مبهم‌ یا اغراق‌آمیز سخن‌ نگویید چون‌ این‌ كار می‌تواند دلواپسی‌ بی‌مورد ایجاد كند. بهتر است‌ به‌ جای‌ دادن‌ اطلاعات‌ گمراه‌كننده‌ به‌ فرد در مورد یك‌ آسیب‌ یا بیماری‌، اظهار بی‌اطلاعی‌ كنید.
● نحوه‌ برخورد با كودكان‌
كودكان‌ كم‌ سن‌ و سال‌ بسیار زیرك‌ هستند و هر گونه‌ تردید و دودلی‌ شما را به‌ سرعت‌ درك‌ می‌كنند. اعتماد كودك‌ آسیب‌دیده‌ یا بیمار را از طریق‌ گفتگوی‌ ابتدایی‌ با فرد مورد اعتماد وی‌ (در صورت‌ امكان‌ یكی‌ از والدین‌) جلب‌ كنید. در صورتی‌ كه‌ پدر یا مادر كودك‌، شما را بپذیرند و متقاعد شوند كه‌ كمك‌ شما مؤثر واقع‌ خواهد شد، این‌ حس‌ اعتماد به‌ كودك‌ منتقل‌ می‌شود. همیشه‌ در مورد روند كار و آنچه‌ قصد دارید انجام‌ دهید، با جملاتی‌ ساده‌ به‌ كودك‌ توضیح‌ بدهید؛ از بالای‌ سر كودك‌ با او صحبت‌ نكنید. نباید كودك‌ را از مادر، پدر یا سایر افراد مورد اعتماد وی‌ جدا كنید.
ارایه‌ كمك‌های‌ اولیه‌ به‌ یك‌ كودك‌ سعی‌ كنید كه‌ كودك‌ ضمن‌ درمان‌ شما، احساس‌ آرامش‌ و اطمینان‌ كند. همیشه‌ بدون‌ توجه‌ به‌ اینكه‌ سن‌ كودك‌ چقدر است‌، در مورد آنچه‌ انجام‌ می‌دهید به‌ وی‌ توضیح‌ دهید.
▪ توجه:
پزشكی دانشی همیشه در تغییر است. در ارایه مطالب سلامتیران تلاش زیادی در جهت كامل بودن و تطابق آن با استانداردهای روز پزشكی دنیا تا زمان انتشار صورت گرفته است. اما بدلیل اینكه در علوم پزشكی وجود خطاهای پژوهشی و تغییرات روز به روز همواره متصور است، سلامتیران مطالب ارائه شده را الزاماً كامل و عاری از خطا نمی‌داند. ارجح آن‌ است كه كاربران این اطلاعات را قبل از بكارگیری با رجوع به پزشكان و منابع دیگر نیز تأیید نمایند .
منبع : انجمن درمانگران ایران