توسعه و پیشرفت علمی؛ خودباوری ملی

توسعه علم و دستیابی به مرزهای دانش، حتی اگر به طور همه جانبه و در همه شاخه‌های علوم صورت نگیرد ویا امکان پذیر نباشد، برای کسب اعتماد به نفس در سطح ملی بسیار مهم است؛ خود باوری ملی اصل مهمی‌است.
دستیبابی به پیشرفت‌ها و پیروزی‌های علمی‌اگرچه نقشی به صورت مستقیم در زندگی روزمره مردم نداشته باشند، ولی محیط جامعه را در دراز مدت تحت تاثیر قرار می‌دهد. همین موجب می‌شود که علم باوری در جامعه گسترش یابد و جامعه و مسولان آن بیاموزند و امیدوار باشند که برای هر مساله و مشکل خود بلافاصله به سوی راه حل‌های آماده و فرهم شده از سوی دیگران نروند و تلاش کنند تا با حمایت از دانشمندان سوالات جامعه به صورت مساله تعریف شود. این مسایل را به دست دانشمندان مربوطه باید بسپارند و از آن‌ها توقع حل مسایل را داشته باشند.
بسیاری از مسایل جامعه اگر چه نقش و ظهور عینی در مسائل روزمره ندارند، ولی تلاش در راه حل آن‌ها تلاشی راهبردی است که در کلان به نفع ملت و کشور است. اگر در این راه‌ها تلاش نشود همواره باید در پیمودن راه به سوی آینده دچار تردید‌های جدی باشیم.
ملت‌ها و کشور‌ها در دنیا به صورت اعلام شده و اعلام نشده - چه ما دوست داشته باشیم و چه دوست نداشته باشیم - به صورت متن و حاشیه تعریف شده‌اند. ورود به بعضی از عرصه‌ها برای کشورهای در متن مباح و مجاز است، ولی کشور‌های حاشیه حتی در این زمینه‌ها فکر هم اگر بکنند به انحای مختلف مورد تردید و سوال و گاه تهدید قرار می‌گیرند. چنان فضایی می‌سازند که کشورهایی که در حاشیه هستند حتی فکر و خیال ایده‌های مهم به ذهنشان نیاید. حال که چنین است خودمان هم باید به حاشیه نشینی دل خوش کنیم؟ و آن را بپذیریم و تسلیم باشیم؟ یا می‌توانیم به دیدی واقع بینانه به آینده چشم بدوزیم و سرنوشت خود را با به درآمدن از حاشیه خود رقم زنیم؟
هر گاه اراده توسعه همه جانبه و علمی‌فراهم شد و جرات لازم نیز وجود داشت لازم است تا مجریان و مدیران هم به تدریج به پرداختن به این نوع مسایل -علاوه بر مسایل روزمره- عادت کنند. بالاخره ‌١٠٠ سال دیگر هم نسل‌های بعدی می‌خواهند در این کشور زندگی کنند یا نه؟ اگر آری پس راهش زمینه چینی -هر چند سخت و صعب- برای چنین آینده‌ای است.
در این مسیر البته اگر در هر بخشی حول و عجله بی‌مورد در اعلان‌های عجیب و غریب و توخالی صورت گیرد که به سرعت قابل تشخیص از کارهای بنیادی و اصیل است، صدمه بزرگی به کارهای اصیل خواهد خورد.
با زمینه چینی درست و همه جانبه می‌توان سعادت و توسعه کشور را به نحوی در درازمدت تامین کرد که واقع‌بینانه امکان رفاه بیشتر برای مردم نیز به تدریج فراهم شود.

منبع : خبرگزاری ایسنا