آثار فرانتز شوبرت

از جمله کارهای او می‌توان به ۱۰ سمفونی، ۱۶ کوارتت زهی، ۲۲ سونات پیانو، حدود ۶۰۰ ترانه و ... اشاره کرد. سمفونی شماره نه شوبرت که در دو ماژور اجرا می‌شود به عقیده اغلب منتقدان موسیقی در اندازه‌های اروئیکای بتهوون می‌‌باشد.
شوبرت علاقه بسیاری به آواز داشت و بسیاری از کارهای زیبای آوازی خود را در نوجوانی تصنیف کرد. او عاشق سروده‌های گوته بود و اولین کار آوازی خود را در هفده سالگی بنام Gretchen am sponnarade ساخت. سال پس از آن حدود ۱۵۰ کار آوازی ساخت و در نوزده سالگی که تجارب بسیاری در ساخت موسیقی آوازی بدست آورده بود ۱۸۰ اثر شامل کارهای آوازی، اپرا، سمفونی و مس خلق کرد. به قسمتهایی از Ave Maria او که توسط ماریا کالاس اجرا شده است گوش کنید. Ave Maria
قطعه آوه ماریای شوبرت از برجسته‌ترین کارهای او می‌‌باشد بگونه‌ای که در زمان زندگی او بارها و بارها به صور مختلف تنظیم و ضبط شد. در این قطعه ملکه بزرگ فرشتگان از آسمان به زمین می‌آید تا از دختر فقیری که تنها و بی کس می‌‌باشد دلجویی کند.
کارهای آوازی شوبرت آنقدر شهرت جهانی دارد که حتی بسیاری از مردم که با موسیقی کلاسیک آشنا نیستند نام شوبرت را با موسیقی آوازی مترادف می‌‌دانند.منتقدین موسیقی دلیل این امر را عدم وجود احساسات پیچیده و سنگین در کارهای شوبرت که فقط برای عده قلیلی قابل هضم می‌‌باشد، می‌‌دانند. اشعار کارهای شوبرت اغلب راجع به دلدادگی، مهرورزی، طبیعت، پارسائی و خلاصه هر آنچه مردم در زندگی عادی با آن در ارتباط هستند می‌‌باشد.
استفاه از نغمه‌های زیبا برای این اشعار بدون آنکه موسیقی را به حالت مبتذل بکشاند نیز از جمله ویژگیهایی است که کارهای او بسادگی در گوش و دل شنونده جای باز می‌کند.
او در بیست و یک سالگی تصمیم گرفت که زندگی خود را تمام و کمال وقف موسیقی کند و برای همین منظور از خانه پدری بیرون رفت و با دوستان خود زندگی می‌‌کرد. بشدت کار می‌‌کرد از صبح زود تا نیمه‌های شب، گویا می‌‌دانست که عمر کوتاهی خواهد داشت. کارهایش را یکی پس از دیگری به سرعت می‌‌نوشت و منتشر می‌‌کرد. در این میان فقط بعد از ظهرها برای تفریح با دوستان به رستورانها و کافه‌ها می‌‌رفتند و احیانا" با هم بیلیارد بازی می‌‌کردند.
هفته‌ای یکی دو شب هم دوستان کنار هم جمع می‌‌شدند و شوبرت به اجرای کارهای خود توسط پیانو می‌‌پرداخت. والس و آوازهای زیبا که شور و شادی بسیاری به میان محفل صمیمی دوستان می‌‌آورد. اغلب دوستان او از قشر تحصیل کرده و متوسط جامعه بودند و همانطور که قبلا" هم گفتیم او هرگز همدم اشراف نشد.

منبع : مطالب ارسال شده