جمعه, ۱۴ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 3 May, 2024
مجله ویستا
ضرب (zarb) یا تنبک (tonbak)
یکی از سازهای کوبی معمول در خاورمیانه، خاصه ایران، که برخلاف بسیاری از سازهای کوبی دیگر، که با کوبه نواخته میشوند با انگشتان دو دست نواخته میشود. ضرب را دمبک و تمبک نیز میگویند. ضرب مرکبست از دو استوانهٔ مجوف متصل به یکدیگر، که یکی از آنها (موسوم به تنه) قطورتر از دیگری (موسوم به نفیر) است، دهنهٔ تنه که آنرا دوره مینامند.با پوست مسدود است و انتهای نفیر به دهنهای شبیه دهنهٔ شیپور و موسوم به دهانه یا کالیبر Kalibr کالیبر منتهی میشود. تنهٔ ضرب در حقیقت کاسهٔ طنین آن میباشد.
ضرب را هنگام نواختن زیر بغل میگیرند. بهطوری که دهنهٔ مسدود آن رو به جلو باشد. در مقابل ۳ یا ۴ ضربهٔ انگشتان دست چپ،۶ یا ۸ ضربه با انگشتان دست راست بر وی پوست نواخته میشود ضربههای دست چپ اصل و پایهٔ وزن را حفظ میکنند، و ضربههای دست راست برای تزئین ضربههای دست چپ راست. بدنهٔ ضرب را عموماً از چوب یا سفال و ندرهًٔ از فلز میسازند، و نوع چوبی آن را گاه با صدف یا خانم یا رنگ تزئین میکنند. ضرب را به اندازههای مختلف میسازند، ولی ابعاد یک ضرب معمولی بهطور متوسط از این قرار است، قطر دوره ۲۴ سانتیمتر، طول مته، ۲۱ سانتیمتر طول نفیر تا لبهٔ کیبر، ۱۹ سانتیمتر قطر، قسمت خارجی نفیر، ۲۲ سانتیمتر و قطر قسمت داخلی نفیر، ۱۰ سانتیمتر.
اهمیت سازهای کوبی، خاصه تنبک، در موسیقی مشرق زمین به مراتب بیش از اهمیت اینگونه سازها در موسیقی غربی است. زیرا در موسیقی غربی سازهای کوبی فقط برای تأکید نغمههای بهخصوص یا تقویت اصوات در مواقع لازم بکار میرود، در صورتی که در موسیقی شرقی، مثلاً موسیقی ایرانی، تنبک بالاستقلال زبانی گویا دارد، و میتوان با آن هرچهار خاصیت نوای موسیقی ـ یعنی قوت و ضعف، پستی و بلندی، حرکت و زمان بین اصوات را بهخوبی نشان داد. این کیفیت تنوعی خاص در موسیقی ایرانی ایجاد میکند که در موسیقی غربی به آسانی میسر نیست.
ضرب را هنگام نواختن زیر بغل میگیرند. بهطوری که دهنهٔ مسدود آن رو به جلو باشد. در مقابل ۳ یا ۴ ضربهٔ انگشتان دست چپ،۶ یا ۸ ضربه با انگشتان دست راست بر وی پوست نواخته میشود ضربههای دست چپ اصل و پایهٔ وزن را حفظ میکنند، و ضربههای دست راست برای تزئین ضربههای دست چپ راست. بدنهٔ ضرب را عموماً از چوب یا سفال و ندرهًٔ از فلز میسازند، و نوع چوبی آن را گاه با صدف یا خانم یا رنگ تزئین میکنند. ضرب را به اندازههای مختلف میسازند، ولی ابعاد یک ضرب معمولی بهطور متوسط از این قرار است، قطر دوره ۲۴ سانتیمتر، طول مته، ۲۱ سانتیمتر طول نفیر تا لبهٔ کیبر، ۱۹ سانتیمتر قطر، قسمت خارجی نفیر، ۲۲ سانتیمتر و قطر قسمت داخلی نفیر، ۱۰ سانتیمتر.
اهمیت سازهای کوبی، خاصه تنبک، در موسیقی مشرق زمین به مراتب بیش از اهمیت اینگونه سازها در موسیقی غربی است. زیرا در موسیقی غربی سازهای کوبی فقط برای تأکید نغمههای بهخصوص یا تقویت اصوات در مواقع لازم بکار میرود، در صورتی که در موسیقی شرقی، مثلاً موسیقی ایرانی، تنبک بالاستقلال زبانی گویا دارد، و میتوان با آن هرچهار خاصیت نوای موسیقی ـ یعنی قوت و ضعف، پستی و بلندی، حرکت و زمان بین اصوات را بهخوبی نشان داد. این کیفیت تنوعی خاص در موسیقی ایرانی ایجاد میکند که در موسیقی غربی به آسانی میسر نیست.
منبع : مطالب ارسال شده
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
ایران اسرائیل غزه روسیه مجلس شورای اسلامی نیکا شاکرمی روز معلم معلمان رهبر انقلاب مجلس بابک زنجانی دولت
هلال احمر بارش باران یسنا آتش سوزی پلیس قوه قضاییه تهران سیل شهرداری تهران آموزش و پرورش سازمان هواشناسی دستگیری
حقوق بازنشستگان قیمت خودرو بازار خودرو قیمت طلا قیمت دلار قیمت سکه خودرو دلار سایپا بانک مرکزی ایران خودرو کارگران
فضای مجازی سریال نمایشگاه کتاب تلویزیون مسعود اسکویی عفاف و حجاب سینما سینمای ایران دفاع مقدس موسیقی
رژیم صهیونیستی آمریکا جنگ غزه فلسطین حماس اوکراین چین نوار غزه ترکیه انگلیس یمن ایالات متحده آمریکا
استقلال فوتبال پرسپولیس علی خطیر سپاهان باشگاه استقلال لیگ برتر ایران تراکتور لیگ برتر رئال مادرید لیگ قهرمانان اروپا بایرن مونیخ
هوش مصنوعی تلفن همراه گوگل اپل آیفون همراه اول تبلیغات اینستاگرام ناسا
فشار خون کبد چرب بیمه بیماری قلبی دیابت کاهش وزن داروخانه رابطه جنسی