وینگ چون و سیفو یپ من

در ظاهر وینگ چون Wing Chun یکی از ساده‌ترین سیستم کونگ‌فو Kung Fu چینی است. سه فرم دست خالی و بدون سلاح ماهیت کامل این هنر را پوشش می‌دهد. همچنین وینگ چون از چوب بلند و چاقوی‌های پروانه‌ای محبوب چین جنوبی استفاده می‌کند.
تعلیم در این نوع هنر رزمی، شامل سه فرم است: دست‌ها چسبنده، و ودان دامی Wodden Dummy، اموزش کیف شنی و در نهایت مبارزه آزاد. با این‌حال در پشت ظاهر ساده و گول‌زننده این سیستم از کونگ‌فو، دانش وسیعی نهفته است. وینگ چون هم ساده و هم زیبا است. اما در عین حال اگر در هر مواجهه و درگیری استفاده شود بسیار مؤثر است. اقتصاد حرکت در تمام زمان‌ها به‌وسیله تئوری خط مرکزی اجراء می‌شود و این امر ایده کلیدی در وینگ چون است. وینگ چون توسط یک زن طراحی شده، بر همین اساس افرادی‌که در این رشته فعالیت می‌کند از همان آغاز متوجه می‌وشد که قدرت هیچ نقشی در این هنرهای رزمی ندارد.
موقعیت صحیح، احساس و استراتژی فاکتورهائی هستند که به‌جای قدرت بر آنها تکیه می‌شود. اساساً شما در این روش از قدرت حریف به سود خودتان استفاده می‌کنید.
وینگ چون از مشت‌ها، کف دست‌ها، سقلمه‌زدن‌ها، هل دادن‌ها، لگدها، آرنج‌ها، حملات شانه، سر، باسن و زانو استفاده می‌کند. محدوده کوچکی از ضربات که مهمات وینگ چون را تأمین می‌کند با حملات سریع دست‌ها، پاها و تکنیک‌های همزمان حمله و دفاع توصیف می‌شود.
● یپ من (Yip man) استاد بزرگ
یپ من استاد بزرگ، تمام زندگی‌اش را به‌عنوان قهرمان وینگ چون کونگ‌فو سپری کرده است. او عامل مهمی در پیشرفت وینگ چون کونگ‌فو محسوب می‌شود.
وی اولین سیفوئی Sifu بود که مدرسه وینگ چون قابل دسترسی برایعموم را باز کرد.
این استاد تعلیماتش را زیر نظر چان واه سون Chan Wah Soon اولین مربی از سه نفری که به یپ من تعلیماتش را در سن بسیار کم آغاز کرد و چان را به‌عنوان جوان‌ترین و آخرین شاگردش پذیرفت.
یپ من تا زمان مرگ چان در سال ۱۹۰۵ زیر نظر او تعلیم می‌دید. پس از آن وینگ چون را با ان‌جی چونگ سو Ng Chung So یکی از پیروان برگزیده جان ادامه داد.
بعد از دو سال، یپ فاتشان Yep Fatshan را ترک کرد و به هنگ کنگ رفت و برای پیگیری تحصیلاتش در کالج سنت استفان St.Stephan ثبت نام کرد. زمانی‌که یپ در کالج بود یکی از هم‌کلاسی‌هایش وی را تشویق به مبارزه با یک کونگ‌فو کار پیری کرد که در قایق در خلیج کنگ زندگی می‌کرد. یپ این‌کار را کرد و به جستجوی آن مرد پیر رفت و او را به مبارزه طلبید. پیرمرد پذیرفت که با او مبارزه کند. با وجود شهرت یپ به‌عنوان مبارز بی‌همتا، پیرمرد وی را به‌طور ماهرانه‌ای شکست داد. یپ پس از شکست فهمید که آن پیرمرد استاد لیونگ بیک Leung Bik یکی از نوادگان مستقیم دودمان اصلی ونگ چون است.
پس از مبارزه و مغلوب شدن، یپ لیونگ او را به‌عنوان تنها شاگردش در این هنر برگزید و باعث پیشرفت بیش از پیش وینگ چون شد. وی هم اصول تئوری یپ را گسترش داد و هم تکنیک‌های او را تصحیح کرد. یپ در سن ۲۴ سالگی به خانه‌اش بازگشت و به‌عنوان پلیس محلی منطقه نامهوئی Namhoi مشغول به‌کار شد. یپ به‌عنوان افسر مجری قانون، چندین سال کار کرد و در اوقات فراغت به آموزش وینگ چون می‌پرداخت. اما همیشه در تطابق با سنت‌های وینگ چون و آموزش آن را تنها به تعداد کمی از شاگردانی که با دقت انتخاب شده بودند محدود می‌کرد.
یپ این روش را تا تسلیم چین در برابر انقلاب کمونیست در سال ۱۹۴۹ ادامه داد. گزارش‌های تاریخی این‌چنین نشان می‌دهد که در قیام کمونیستی، یپ احساس کرد مجبور است از سرزمین اصلی چین بگریزد و به هنگ‌کنگ که تحت‌تأثیر فرهنگ انگلیسی بود باز گردد. در هر صورت در ۵۴ سالگی یپ خانه و خانواده‌اش را ترک کرد و گفت این شانس را پیدا کرد که مخفیگاهی در ساحل بیابد.
زمانی‌که او تنها و نیازمند به هنگ‌کنگ رسید و با فقر جدی مواجه شد، یپ من به سرعت به‌سوی مهارت‌های هنرهای رزمی‌اش بازگشت تا مخارج ادامه زندگی‌اش را تأمین نماید. او تصمیم گرفت که ارتباطش را با سنت‌های وینگ چون و آموزش محدود به تعداد کمی از شاگردان منتخب قطع کرد و یک مدرسه عمومی وینگ چون در ساختمان تالار وحدت برای کارکنان رستوران باز کرد.
به هر حال ویپ من، کار آموزش در هنگ‌کنگ را آغاز کرد و همراه با آن دانه‌های انقلاب در هنرهای رزمی را پایه گذاشت و با تلاش‌های بعضی از شاگردانش که او به آنها آموزش داد، ریشه در کشورهای دیگر به اندازه سراسر دنیا دواند. با این‌که یپ من خود هرگز خارج از منطقه تحت نفوذ چین تدریس نکرد اما پیروانش وینگ چون او را به تمام جهان بردند. بروس لی یکی از آنها بود.
احتمالاً در وینگ چون نام هیچ شخص دیگری با احترام و تکریم به بزرگی استاد بزرگ سیف یپ من برده نمی‌شود یپ من استاد این هنر تا زمان مرگش در سال ۱۹۷۲ بود.
سیفو یپ من، همواره اعتباری به‌عنوان گسترندهٔ وینگ چون از نوع مبارزه گمنامی که تنها در چین شناخته شده بود تا نوعی از کونگ‌فو را شهرت جهانی داد که اکنون هزاران نفر آن‌را تعلیم و آموزش می‌بینند.

منبع : ماهنامه دنیای کاراته