داستان یک خداحافظی قابل پیش‌بینی

گرگ روسدسكی تنیسور شماره یك سابق مردان بریتانیا در ۳۴ سالگی اعلام بازنشستگی كرده است. او در رقابت های اخیر جام دیویس ۲۰۰۷ در منطقه اروپا به تیم ملی تنیس بریتانیا یاری رساند تا بر هلند چیره شود و در آستانه راهیابی به گروه جهانی این مسابقات قرارگیرد.
او پس از تشكیل یك تیم دوبل در معیت جیمی مورای و در چهار ست با برتری بر زوج رابین هاسه و روژیه واسن از هلند در دیدار سرنوشت ساز دوبل و قطعی كردن پیروزی و صعود انگلیسی ها اعلام كناره گیری كرد. او گفت: «دقایق پرغروری را گذراندم. زیرا آخرین مسابقات من در صحنه تنیس موجب پیروزی ما در رقابت های جام دیویس در قاره اروپا و حفظ شانس های راهیابی ما به گروه جهانی شد. اكنون برای كارهای دیگر، وقت زیاد دارم و باید به سوی موارد دیگر در زندگی ام بروم.»
با این حال مطبوعات بریتانیا گزارش داده اند كه روسدسكی قصد دوری از مسابقات و فعالیت های تنیس و بویژه تیم ملی تنیس این كشور را ندارد و می خواهد در ارتباط با این تیم صاحب مشاغل و سمت ها و حوزه وظایفی باشد.
روسدسكی به این نشریات گفته است: «من در این باره با راجر دریپر (مدیر اجرایی فدراسیون تنیس بریتانیا) نیز صحبت كرده ام و فكر می كنم شرایط و امكانات لازم برای كاركردن با جوانان و تمرین دادن آنها را داشته باشم. من تجربه زیادی دارم كه به كار جوانان می آید و می دانم چه باید كرد تا یك بازیكن تازه كار اوج بگیرد و تبدیل به یك تنیسور مطرح شود، بهتر از هرچیزی ادامه ارتباط های كاری من با تیم ملی تنیس بریتانیا است، زیرا به ارتباط من با تنیس در سطح بین المللی استمرار خواهدبخشید. باتوجه به آموخته های زیادم در این ورزش جادارد كه آنها را به نسل بعدی انتقال دهم.»
● احساس غرور
روسدسكی برای نخستین بار در سال ۱۹۹۵ برای تیم ملی تنیس بریتانیا در مسابقه های جام دیویس به میدان آمد و در مجموع در ۴۳بازی این جام شركت جست و در این دیدارها ۳۰ برد و ۱۳ باخت را به دست آورد. خود او می گوید: «من از این كه در این سال های طولانی عضو تیم ملی تنیس بریتانیا بوده و در بیشتر مسابقات آن در جام دیویس شركت داشته ام، احساس غرور می كنم. این وضع از همان بازی های اول مان كه در سال ۱۹۹۵ در ایست بورن بود تا آخرین دیدارهای ما كه در برابر هلند در شهر بیرمنگام برگزارشد، همیشه برقرار بود. بنابراین اگر مربیان تیم ملی تنیس بریتانیا تشخیص بدهند كه حتی به صورت یك حریف تمرینی به درد این تیم می خورم، حاضر به انجام وظیفه هستم.»
پیشتر نیز این اطمینان وجودداشت كه روسدسكی اعلام بازنشستگی خواهدكرد و تنها برسر زمان آن بحث و اختلاف نظر وجودداشت و عده ای تصور می كردند كه شاید او در ویمبلدون سومین و مهم ترین گرنداسلم امسال هم شركت جوید و سپس از صحنه خارج شود و برخی نیز معتقد بودند كه روسدسكی تا زمان مسابقه بعدی تیم ملی تنیس بریتانیا در جام دیویس كه در شهریورماه خواهدبود، برای كناره گیری صبرپیشه خواهدكرد.
اما او می گوید: «من از آغاز امسال تصمیم خود را در این زمینه گرفته بودم، اما آن را اعلام نكردم تا تمركز یارانم برروی مسابقات پیش رو از بین نرود. وگرنه آنها مجبور بودند دائم به سؤالات موجود درباره كناره گیری من پاسخ بدهند. بهترین زمان برای این مهم پایان دیدارمان با هلند و تعیین تكلیف آن بود و این همان كاری بود كه انجام دادم.»
● توفیقی بزرگ
بهترین حاصل كار روسدسكی در مسابقات بزرگ ۴ گانه تنیس، رسیدن به فینال گرنداسلم یو.اس.اوپن ۱۹۹۷ بود. او در آن مرحله تسلیم پت رافتر از استرالیا شد و با وجود این شكست از سوی BBC و چند سازمان دیگر در بریتانیا به عنوان مردسال ورزش این كشور برگزیده شد. روسدسكی در سال ۹۹ نیز تورنمنت موسوم به «گرنداسلم كاپ» (با رقابت های بزرگ چهارگانه و مسترز فرق می كند) را برد و تا رده چهارم در جدول جهانی تنیس مردان بالا آمد كه توفیق بزرگی بود.
روسدسكی چپ دست و سرویس های محكم و كوبنده ای داشت و بنابراین انتظار می رفت كه با آن سلاح ویژه كه برروی زمین های سریع چمن كارایی بسیار بیشتری می یافت در ویمبلدون به پیروزی های بزرگی برسد، اما او هیچ گاه چنین نكرد و حتی از مرحله یك چهارم نهایی این رقابت ها نیز فراتر نرفت و آرزوهای بزرگ انگلیسی ها را كه سال هایی مدید می خواسته اند این گرنداسلم خانگی را فتح نمایند، برآورده نكرد.
روسدسكی كه متولد مونترال كانادا ولی تبعه بریتانیا بود، در سال ۱۹۹۱ حرفه ای شد و اوجگیری او همزمان با مطرح شدن «تیم هنمن» دیگر تنیسور مطرح اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل همین دهه بریتانیا بود، به طوری كه نام این دو همیشه دركنار یكدیگر می آمد و رسانه های بریتانیا همیشه می پرسیدند كه سرانجام كی زمان پیروزی آنها در ویمبلدون خواهدرسید.
● قهرمانی در ۱۵ تورنمنت
اگر روسدسكی این خواست و توقع را هیچ گاه برآورده نكرد، درعوض در ۱۵ تورنمنت ATP (اتحادیه تنیس حرفه ای مردان) به رتبه اول رسید و آخرین آنها در نیوپورت در ایالت رودآیلند آمریكا در تابستان ۲۰۰۵ بود و این همان مكانی بود كه روسدسكی ۱۲ سال پیشتر نخستین تورنمنت رسمی خود را نیز در آن فتح كرده بود.
او می توانست صاحب فتوحات دیگری هم بشود اما مصدومیت های مكرر و عمیق و غیبت های بالنسبه زیاد در صحنه مسابقات این موقعیت را از وی گرفت. او در شرایطی كنار می رود كه اندی مورای اسكاتلندی و ۲۰ ساله و بلندبالا و فنی با پیروزی هایی جالب نه تنها تبدیل به نفر اول تنیس بریتانیا شده و هنمن را پشت سرگذاشته، بلكه وارد جمع ۱۵ تنیسور اول دنیا هم شده و امیدوار است كه بزودی در یك گرنداسلم هم قهرمان شود. چیزی كه هیچ گاه شامل حال روسدسكی و هنمن نشده است.

منبع : روزنامه ایران