۲۶ مرداد ۱۳۸۶ ــ ۱۷ اوت ــ «در گوشه و کنار شهر» برنامه ای رادیویی که تاکنون نظیر آن به وجود نیامده است

در مرداد ۱۳۴۱ رادیو ایران دارای یك برنامه روزانه به نام « درگوشه و كنار شهر » شد كه بدون وقفه به مدت سه سال ادامه داشت و طبق بررسی های ماهانه از شنوندگان رادیو كه قاعدتا باید در بایگانی صدا و سیما محفوظ مانده باشند، « صد در صد » شنونده راضی داشت. این برنامه كه هنوز مشابه آن در همه جهان تولید نشده است توسط دو روزنامه نگار وقت ، پرویز یاحقی( آهنگساز نامدار ایران كه در شناسنامه اش «صدیقی پارسی» است و ترجیح داده است كه پس از دایی هنرمندش به نام وی « یاحقی » خطاب شود ) و نوشیروان كیهانی زادهنگارند این سایت ( در آن زمان، دبیر اخبار بین الملل خبرگزاری پارس و خبرنگار حوادث شهری روزنامه اطلاعات. این دو تخصص متفاوت نشان می دهد كه او با تنظیم اخبار سازمانهای دولتی میانه ای نداشته است) با تصویب طرح آن از سوی نصرت الله معینیان معاون نخست وزیر وقت و مسئول انتشارات و رادیو پا به عرصه وجود گذارد و هر روز در ساعت ۴ و نیم بعد از ظهر از رادیو سراسری ایران كه در آن زمان مهمترین رسانه كشور و فراگیرتر از همه بود پخش می شد. معینیان می دانست این برنامه ضعف های دولت را هم منعكس خواهد كرد؛ با وجود این با پخش آن موافقت كرده بود. یاحقی و كیهانی زاده در ساعات فراغت، در كلانتری های پلیس، پاسگاههای ژاندارمری، شعب هفتگانه دادسرای تهران، دادگاهها ، بیمارستانهای سوانح( در آن زمان: سینا، رازی ، امیر اعلم ( سوختگی ها ) ، لقمان الدوله ادهم ( مسمومیت ها ) و امدادی حكیم الملك واقع در خیابان مولوی شرقی ) و صحنه وقوع حوادث به جستجوی مطلب می پرداختند و یاحقی با طرفین ماجرا مصاحبه می كرد و هر مطلب با اندرز و ذكر ضوابط و قوانین مربوط و اشاره به مراحل دادرسی پایان می یافت و به همان صورت برای پخش آماده می شد و هر برنامه ۳۰ دقیقه ای شامل سه تا چهار حادثه بود كه همان روز و یا شب پیش از آن اتفاق افتاده بودند. پیروزی این برنامه عمدتا نتیجه علاقه مردم به شخص یاحقی و شهرت اجتماعی او بود كه حاضر می شدند مصاحبه كنند و از اشتباهات خود پرده بردارند. صدای یاحقی بسیار جذاب ، لحن او گیرا و اندرزهایش صمیمانه بود كه بردل می نشست. این برنامه عبرت آموز تنها به دلیل افزایش اشتغال یاحقی در عالم موسیقی و به تدریج دست برداشتن از كار روزنامه نگاری، و پرداختن كیهانی زاده به تدریس تاریخ پایان یافت.
در تهیه این برنامه، بعدا بانو هما احسان ، سیاوش آذری ، حسین توصیفیان، رضا میرطاهری و برای مدتی كوتاه نیز هوشنگ پورنگ كمك كردند.
موضوع مهم در اینجاست كه این برنامه نیم ساعته برای سازمان رادیو ایران در ماه تنها یكهزار و نهصد تومان( برابر دویست و ۷۵ دلار آن روز و دو میلیون و سیصد هزار ریال امروز هزینه داشت و این دو برای تهیه آن از خودرو شخصی استفاده می كردند زیرا كه سازمان رادیو ایران در تهران تنها دو استیشن واگن در اختیار داشت و آن هم برای رسانیدن گویندگان اخبار به محل كار ). از آن پس سازمان رادیو ـ تلویزیون چند بار تلاش به تجدید حیات آن برنامه كرد ولی موفق نشد. سایر كشورها هم چنین تلاشی را بعمل آورده اند ولی موفقیت نداشته اند. هم اكنون در آمریكا دو كانال تلویزیونی تحت عنوان « دادگاه » سرگرم بكار هستند كه برنامه های آنها استودیویی است ، نه ضبط در صحنه، و به كسانی كه حاضر شوند بروند و حرفهایی را كه در دهانشان می گذارند مقابل دوربین و قاضی ساختگی ( عامل ایفای نقش) تكرار كنند دستمزد قابل ملاحظه پرداخت می شود.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز