ناجی سفیدپوش

بزرگی و شأن انسان، در بزرگی و شأن رؤیاهایش است.
در عظمت عشقش، در والائی ارزش‌هایش
و در شادی و سرور تقسیم شده‌اش نهفته است.
بزرگی و شأن انسان، در بزرگی و شأن افکارش،
در ارزش تجسم‌یافته‌هایش،
در چشم‌هائی که روحش از آن سیراب می‌گردد
و در بینشی که به آن دست یافته، نهفته است.
بزرگی و شأن انسان،
در بزرگی و شأن حقیقتی است که بر لب‌ها جاری می‌سازد.
در بازی و مساعدتی که بدل می‌کند،
در مقصدی که می‌جوید
و در چگونگی زیستن او نهفته است.
● پرستار مهربان
مادرم، ای که هر روز و شب با اخلاق نیکویت، با دست مهربانت و با چشم دلسوزت به پرستاری از من همت می‌گماری و در روزهای بیماری، بی‌درنگ و سرگردان به دنبال التیامم می‌گردی و آسایش من را به همهٔ دنیا ترجیح می‌دهی، این روز را به تو نیز تبریک می‌گویم، ای پرستار بی‌توقع زندگی من.
● پیدایش پرستاری
آنگاه که رنج و درد بر کالبد انسان، حمله‌ور گشت و سلامت او را پایان داد، پرستاری به‌وجود آمد؛ یعنی از زمان پیدایش بشر، این حرفهٔ مقدس بر عرصهٔ گیتی نمایان شده است. در مسیر تاریخ، پرستاری هم‌پای پزشکی در خدمت انسان‌ها بوده است و به‌تدریج، این دو در قالب علم، پیشرفت نموده‌اند و در زمان‌های بحرانی، مانند حوادث طبیعی و جنگ‌ها، خدمات شایان‌توجهی انجام داده‌اند.
● پرستاری در اسلام
پرستاری از مجروحان و کمک به ناتوانان، در فطرت و نهاد هر انسانی وجود دارد که حاکی از اهمیت آن در زندگی اجتماعی است. سیرهٔ رهبران الهی نیز همواره بر این بوده که در میدان انجام کارهای پسندیده گوی سبقت را از همهٔ انسان‌ها بربایند و انسان کامل عصر خویش و الگو برای آیندگان باشند تا به این ترتیب، بزرگترین مشوق انسان‌ها در عمل به نیکی‌ها گردند. یکی از کارهای نیک، پرستاری از بیماران است و رهبران الهی نیز به آن همت می‌گمارند.
در فرهنگ اسلامی، آن هنگام که پرستار برای یاری انسان‌های نیازمند تلاش می‌کند، موجبات خرسندی خداوند را فراهم می‌نماید، زیرا پرستاری که با تلاش خویش، جان مجروح یا بیمار ناتوانی را نجات می‌دهد و برای بهبودی او فعالیت می‌کند، به یقین، او را زنده کرده است و هر که فردی را زنده کند و به جامعهٔ پرتلاش انسان‌ها بازگرداند، مانند آن است که خدمتی شایان به همهٔ مردم کرده است. قرآن کریم در آیهٔ ۳۲ سورهٔ ”مائده“ در اینباره می‌فرماید: ”و هر کس انسانی را از مرگ رهائی بخشد، چنان است که گوئی همهٔ مردم را زنده کرده است“.
● حضرت زینب (س) پرستار نهضت و انقلاب حسینی
یکی از سیره‌های عملی زندگی این بانوی الهی، پرستاری و دستگیری از حال بیماران و درماندگان بود. پرستار بزرگ صحرای کربلا در آن روز سخت وظایف سگینی به‌عهده داشت: تقویت روحیهٔ مجروحان و خانوادهٔ شهیدان، رسیدگی به بازماندگان و کمک به اطفال. همچنین ایشان به مراقبت از ”حضرت سجاد (ع)“ نیز که در بیماری شدیدی به سر می‌برد، مشغول بود.

منبع: اینترنت
به انتخاب: حسین جیبا
کارشناس ادبیات

منبع : مجله شادکامی و موفقیت