۲۰ نکته از داربی

من به عنوان یک تماشاچی داربی که موفق شدم این رویداد را از فاصلهٔ نسبتاً نزدیک مشاهده نمایم، نکاتی را آموختم که در آن زمان که این رویداد را از فاصلهٔ نسبتاً دور مشاهده می‌نمودم هرگز نیاموخته بودم. لذا بر آن شدم تا با بازگو کردن این تجربیات مسهلی باشم برای کار آنانی که تاکنون این رویداد را از فاصلهٔ نسبتاً دور مشاهده نموده‌اند و تصمیم دارند که در آینده این رویداد را از فاصلهٔ نسبتاً نزدیک مشاهده نمایند:
۱) استادیوم کلاً چیز بزرگی است. یعنی شما هر چقدر هم که اینچ تلویزیونتان زیاد باشد، باز هم استادیوم بزرگ‌تر است. در ضمن کیفیت رنگ و صدایش هم به مراتب بهتر است. حیف که برای سالن ‌نشیمن خانهٔ ما کمی زیادی بزرگ است.
۲) استادیوم با سینما فرق دارد. خیلی زیاد. در استادیوم می‌شود با موبایل حرف زد و فریاد ‌کشید، در صورتی که در سینما به هیچ وجه نمی‌شود، سیگار کشیدن هم در استادیوم اشکالی ندارد. ولی مهم‌ترین تفاوت آنها در این است که در سینما هنگام شروع فیلم چراغ‌ها را خاموش می‌کنند، ولی در استادیوم هنگام شروع بازی آنها را روشن می‌کنند.
۳) هنگام ورود به استادیوم پس از پاره کردن بلیت‌، اگر مجله و روزنامه هم داشته باشید می‌گیرند و پاره می‌کنند. توصیه می‌کنم اگر می‌خواهید مجله و روزنامه‌ای با خود ببرید آنهایی را انتخاب کنید که قبلاً خوانده باشیدشان.
۴) طرفداران دو تیم پرسپولیس و استقلال به خاطر مسئله‌ای که بر من نامعلوم بود، از دست هم دلگیر هستند. این مسئله را به خوبی می‌شد از عباراتی که بینشان رد و بدل می‌شد فهمید. از همین جا از مسئولان محترم ورزش کشور تقاضا می‌کنم تا پادرمیانی کرده و این‌ کدورت بی‌دلیل را از میان بردارند.
۵) در استادیوم از حرف «کاف» بسیار استفاده می‌شود و غلظت ادای این حرف نیز از اهمیت بسزایی برخوردار است. اگر در ادای این حرف با مشکل مواجه هستید یا خوب در دهانتان نمی‌چرخد، پیشنهاد می‌کنم داربی را در منزل مشاهده نمایید. آنجا بهتان خوش نمی‌گذرد.
۶) داربی جای خانم‌ها نیست. هر چقدر هم که روشنفکر باشید. من به شخصه هیچ‌گاه با همسر و دخترم به تماشای یک داربی نخواهم رفت.
۷) پرسپولیسی‌ها از استقلالی‌ها بیشترند. (مگر این‌که برخی از استقلالی‌ها لباس قرمز پوشیده باشند.)
۸) جایگاه‌ها با جاهای دیگر تفاوتی ندارند. جز این‌که بلیتشان گران‌تر است و آفتاب در آنها زودتر غروب می‌کند.
۹) پیش از یک داربی زمان مناسبی برای اجرای برنامه‌های هنری نیست. اگر هنرمند هستید، پیشنهاد می‌کنم برای حفظ حرمت خود و خانواده‌تان برنامه‌های هنری‌تان را در زمان و مکان دیگری اجرا کنید.
۱۰- اگر در استادیوم آهنگ شاد گذاشتند، از خودتان حرکات موزون بروز ندهید. می‌خواستند گولتان بزنند. می‌آیند می‌برندتان.
۱۱) نیکبخت در دو رنگ تولید می‌شود. من قبلاً رنگ آبی‌اش را دیده بودم. علیزاده نیز دو رنگ دارد. ولی هیچ کدام از رنگ‌هایش کیفیت نیکبخت را ندارد.
۱۲) به قیمت نوشته شده روی بلیت‌ها توجه نکنید. بهای آنها در بیرون استادیوم کاملاً فرق دارد.
۱۳) استادیوم خیابانی ندارد. یعنی دارد، ولی صدایش را قطع کرده‌اند. با این حال شما می‌توانید صداهای دیگر استادیوم را بشنوید. از همین جا از مسئولان محترم صدا و سیمای کشور تقاضا می‌کنم که امکاناتی را فراهم کنند که بشود در تلویزیون نیز همین کار را کرد.
۱۴) داورها انسان‌هایی هستند که گاهی دقت نمی‌کنند.
۱۵) آسیب دیدن در داربی کار بدی است و با والده انسان نیز ارتباط مستقیم دارد. این نکته را به خوبی می‌شود از عکس‌العمل مردم نسبت به فردی که آسیب دیده دریافت.
۱۶) در استادیوم می‌توانید گونه‌هایی بسیار نادر از حیات وحش را مشاهده کنید که در هیچ کجای دیگر جهان یافت نمی‌شوند. من شخصاً پرنده‌ای شبیه به کبوتر مشاهده نمودم که قرمزرنگ بود و از انتهایش نوارهایی به همان رنگ به زیبایی در آسمان موج می‌زدند. از همین جا از مسئولان محترم محیط‌زیست تقاضا می‌کنم تا با حفاظت از این گونهٔ نادر جلوی انقراض آن را بگیرند.
۱۷) صندلی‌های استادیوم با هر صندلی که تا به حال دیده‌اید تفاوت دارند. هر بار که از روی آنها بلند می‌شوید و می‌خواهید مجدداً بنشینید می‌بینید که چیزهایی مانند پوست تخمه و آدامس جویده و ته سیگار روشن روی آنها ظاهر شده است. خیلی عجیب بود.
۱۸) عبارت «سولاخ» در ادبیات داربی از جایگاه بسیار والایی برخوردار است، ولی من هر چه در فرهنگ دهخدا به دنبال معنی آن گشتم چیزی نیافتم.
۱۹) اگر می‌خواهید با امیر ژوله به استادیوم بروید فرزندان خود را به همراه نبرید. بدآموزی‌اش زیاد است.
۲۰) داربی به هیچ وجه جای خانم‌ها نیست. من این نکته را به عینه مشاهده کردم.

نویسنده : مهراب قاسمخانی

منبع : چلچراغ