زیردریائی ۵۷۱ - U.571

سال تولید : ۲۰۰۰
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : دینو لورنتیس و مارتا د لورنتیس
کارگردان : جاناتان موستو
فیلمنامه‌نویس : سام مونتگامری، دیوید ائر و موستر، بر مبنای داستانی نوشتهٔ موسترو
فیلمبردار : آلیور وود
آهنگساز(موسیقی متن) : ریچارد ماروین
هنرپیشگان : ماتیو مکانگی، بیل پاکستن، هاروی کایتل، جان بون جووی، دیوید کیت، توماس کرچمان، جیک وبر و توماس گوئیری
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۶ دقیقه


جنگ جهانی دوم. گشتی‌های شناسائی آمریکائی باخبر می‌شوند که یک زیردریائی آلمانی در حالِ غرق شدن است. این زیردریائیِ بخت برگشته، حامل یک ابزار کُدگذاری به‌خصوص است که به نیروهای کشورهای محور اجازه می‌دهد پیام‌هائی ارسال کنند که بدون یک مکانیسمِ رمزگشایندهٔ مشابه، قابل خوانش و ردیابی نیست. بنابراین، از آن‌جا که تصاحب چنین ابزاری برای پیش‌برد عملیات جنگی بسیار اهمیت دارد، زیردریائی آمریکائی راه می‌افتد تا این ̎ابزار̎ را پیش از غرق شدن زیردریائی، به چنگ آورد. اما نیروهای آلمانی نیز پیامِ کمک زیردریائی را دریافت کرده‌اند و در راه هستند تا رفقای خود را نجات دهند...
● روایت دیگری از یک زیردریائی و خدمه‌اش در جریان جنگ جهانی دوم که این‌بار در اقیانوس آرام می‌گذرد. دوباره آلمانی‌ها دسیسه‌گر و حیله‌بازند و تلاش‌های مذبوحانه‌شان برای نابودی زیردریائی دشمن ناکام می‌ماند. در پایان هم مثل همیشه آمریکائی‌ها پیروزند؛ هالیوود حداقل در سدهٔ اول سینما از این فرمول دست برنداشته است. ماجرای فیلم واقعی است، اما در واقعیت ماجرا، شانس و اقبال دخالت بیشتری داشته تا رشادت و هوشمندی. در عین حال قهرمانی هم در حادثهٔ واقعی در کار نبوده و از آن مهم‌تر این‌که در حادثهٔ واقعی، اصلاً آمریکائی‌ها دخالتی نداشتند! فیلم مثل نمونه‌های قبلی از پارانویای محیط بسته و فشار و خفقان داخل زیردریائی برای خلق هیجان استفاده می‌کند، اما میزانسن‌ها و نماهای دوربین به مرور تکراری می‌شوند و باید به صداسازی عالی فیلم دل‌خوش کرد که فیلم جایزهٔ اسکاری هم به خاطرش گرفت. زیردریائی (ولفگانگ پترسن، ۱۹۸۱) هنوز با اختلاف، فیلم بهتری در این زیرگونهٔ سینمای جنگ است.