پیام رمضان

ماه رمضان ابعاد و چهره‏های گوناگون دارد و هر کس از یک زاویه به تماشای سیمای رمضان می‏ایستد و به میزان توش و توان خویش از آن بهره می‏گیرد. جلای ذهن و صفای ضمیر توام با کار و تلاش و آهنگ «قرب‏جویی‏» در استفاده از انوار رمضان و انعکاس فروغ آن نقش فراوان دارد. در این نوشتار به یادآوری گوشه‏هایی از الطاف پیدا و پنهان الهی در بهار قرآن می‏پردازیم و از نگاه قرآن و حدیث‏به دیدار سیمای زیبای رمضان برمی‏خیزیم. ماه رمضان تنها ماهی است که نام آن در قرآن آمده است و از آن به عنوان ماهی که قرآن در آن فرود آمده معرفی شده است.
از رسول گرامی نقل شده که رمضان را رمضان گفته‏اند، زیرا گناهان در آن می‏گذارد و می‏سوزد . از همان بزرگوار بازگو شده که: درهای آسمان در اولین شب رمضان گشوده می‏شود و تا آخرین شب آن همچنان باز است .
امام چهارم در صحیفه سجادیه دعای ورود به رمضان از این ماه به عنوان‏« شهر الصیام‏»، «شهر الاسلام‏»،ماه پاکی،و «ماه پالایش‏» و ماه شب‏زنده‏داری نام می‏برد. و در دعای وداع رمضان آن را «شهر الله اکبر» وعید اولیای الهی می‏نامد و همچون مادری که از فراق فرزند بنالد، در فراق رمضان گریه می‏کند. ماه رمضان اردوی تربیتی خداست که هم اینک فرا رسیده است. اردویی که از سوی پروردگار بزرگ در سراسر گیتی و طول تاریخ برگزار می‏شود. پیر و جوان و زن و مرد در این ضیافت ملکوتی بر سر سفره الهی می‏نشینند و با بهترین اغذیه آسمانی پذیرایی می‏شوند.
ماه رمضان میقات دعا و نیایش و کانون ایمان و آگاهی و آزادی است که هزاران درس سازندگی و رمز و راز سعادت و نیک‏بختی را به شایستگان می‏آموزد.
پیام رمضان، پیام تقوا و پارسایی و ندای بلند نوسازی معنوی و فرهنگی است.
پیام رمضان، پیام آزادی انسان از زنجیر غرائز و هوسهای شیطانی و به بند کشیدن شیاطین، توسط فرشتگان الهی است.
رمضان ماه خوش‏رفتاری با زیردستان و کارگران و کارمندان و عفو و گذشت از لغزش‏های احتمالی است. رمضان، ماه مواسات و برادری و همدردی با محرومان و مستمندان در سراسر گیتی است. ماه صبر است و مقاومت.آغازش رحمت است و میانه‏اش مغفرت و پایانش اجابت و آزادی از آتش. ماه رمضان، ماه مسابقه در خودسازی و نوسازی معنوی و فصل توزیع جوائز الهی است.
سرآغاز سال رشد و تکامل روحی و ماه اول در«تقویم عبادی‏» و روزشمار فوز و فلاح و آزادی است. رمضان، ماه روزه و حضور در مهمانسرای حضرت حق است. انسان با روزه به قلمرو رحمت الهی گام می‏نهد و زکات بدن خویش را می‏پردازد. زکات بدن کاهشی است که به رشد و افزایش می‏انجامد و پرداختی است که دریافتها درپی‏دارد.
پیام رمضان. پیام آزادی از کمند عادت‏هاست. ماه رهایی از زنجیر اعتیاد و عادتهای خوردنی، خواندنی، شنیدنی، نوشیدنی، دیدنی و عادتهای گفتنی و خفتنی و...
پیام رمضان، پیام بیداری از خواب غفلت و رهایی از دام شهوت و آگاهی از عرفان و عروج بشریت و هشدار نسبت‏به وابستگی به غل و زنجیر مادیت و چاه طبیعت است.
هلال رمضان، صدای بازگشت‏به خویشتن خویش است، که دور افتادگان قله معرفت را به درک فضیلت‏« لیلهٔ القدر» فرا می‏خواند و فریاد بازگشت‏به فطرت و عید فطر را به انسانها، نوید می‏دهد.
● ماه توبه و بازگشت
رمضان ماه آتش زدن بر خرمن گناه است و فصل سوزاندن زباله‏های جسم و جان و جامعه. فصل پاکسازی فضای زندگی و بهار باران وحی بر قلب و روح فرزندان قرآن و عاشقان عترت(ع) است.رمضان ماه توبه و بازگشت است. بازگشت از هرگونه شرقزدگی و غرب‏گرایی به‏«صراط مستقیم‏» قرآن و اهل بیت(ع) و حرکت در مدار و مسیری که در عصر ما امام خمینی ترسیم فرمود و در صحیفه نور تدوین شد. رمضان ماه توبه و بازگشت است، بازگشت از هر گناه فردی و جمعی، بازگشت از هر گونه لغزش و خطای فرهنگی، اقتصادی و سیاسی و هر گونه سیاست‏گذاری و برنامه‏ریزی که ما از اهداف انقلاب اسلامی و خط اصیل امام دور می‏کند.
ماه رمضان ماه تنظیم جهت‏گیری انسان و تقویت ایمان و تحکیم برادری بر محور قرآن است. پیام رمضان، پیام سلامتی، دوستی، امنیت و ایمان و آزادی در پرتو بندگی خدای مهربان و مقتدر است که تنها با جهت‏گیری قرآنی و رهبری علوی دست‏یافتنی است.
ماه رمضان ماه خودسازی و تکامل معنوی دولت و ملت و ماه بازگشت هر دو به معیارهای اصیل قرآن و عترت(ع) است.
در این ماه باید از حمله‏ها و حمایت‏هایی که ناآگاهانه و به تحریک دیگران انجام دادیم بسوی خدا بازگردیم. آری ماه «بازگشت‏» است. بازگشت از تهمت‏ها و دروغ‏ها، بازگشت از جناح‏بندی‏ها و هرگونه راست‏گرایی و چپ زدگی، توبه از هر چه رنگ بوی کفر و نفاق و فسق و گناه دارد. رمضان ماه بازگشت از برنامه‏ریزی‏ها و بودجه‏گذاریهای نامشروع است.
ماه بازگشت از قانون نویسی نسنجیده و رای دادن و ندادن‏های بی‏حساب و کتاب است. ماه بازگشت از قضاوت‏ها و داوریهای ناروا و اظهار نظرهای شتابزده و کارنشناسانه است. ماه لغو همه برنامه‏های ناهماهنگ با خط قرآن و عترت و هر گونه قرار داد و پیمان دوستی با شیاطین ریز و درشت داخلی و خارجی است.
ماه استغفار است. از هرگونه انتخاب و انتصابی که بدون معیارهای قرآنی انجام گرفته پوزش بطلبیم و از هر گامی که به سوی کفر و شرک نزدیک شده‏ایم و هر دستی که به سوی استکبار و جلاد بزرگ قرن، آمریکا دراز کرده‏ایم، توبه کنیم.
رمضان ماه توبه است، توبه از غفلتهایی که در گفتار و نوشتار و امضا و رفتار داشته‏ایم. توبه از لباسهایی که هماهنگ با فرهنگ غرب بافته و دوخته و فروخته و پوشیده‏ایم. توبه از سمینارهایی که از بودجه بیت‏المال ولی برای نمایش خصیت‏خود و دوستان برگزار کرده‏ایم. توبه از مقاله‏هایی که در خط جناح و گروه و باند خویش، بدون توجه به آثار زیان‏بار فکری،اخلاقی آن نگاشته، ویراسته، چیده، مقابله کرده و چاپ و منتشر کرده‏ایم.
بازگشت از تجلیل و دوستی کفار و منافقان، که به بهانه علم و هنر و صنعت و ورزش، آگاهانه و ناآگاهانه، ارزش ایمان و جهاد و تقوا را در برابر آن تحقیر کرده و معیار اول یعنی ایمان و کفر را به فراموشی سپرده‏ایم.
بازگشت از هر درجه و مقام و عنوان و لقبی که به ناحق به اشخاص و گروهها بخشیده و یا به ناروا از دیگری بازستانده‏ایم.
● ماه توبه از« رقابت‏»ها و«حسادت‏»ها است.
ماه توبه از بدگمانی‏ها نسبت‏به مؤمنان و حسن ظنی که در حق کفار و منافقان نشان دادیم. ماه توبه از شدت و تحقیری که در برابر مؤمنان و حزب الله و حزب الله‏یی‏ها روا داشتیم و توبه از نرمش و تملق و ترسی که از کفر جهانی به جان خریدیم.
توبه از دروغ‏هایی که به مردم گفتیم و توبه از اطلاعات راست و دروغی که به سود کفار و استکبار، گفته، نگاشته، مخابره کرده، منتشر ساخته و به شبکه‏های جهانی اطلاع رسانی و بانکهای اطلاعات کفر و شرک و نفاق سپردیم.
ماه توبه است. توبه از احکام عزل و نصبی که نه بر اساس صلاحیت و لیاقت‏بلکه بر معیار تملق و جناح‏گرایی و داد و ستد سیاسی صادر کردیم و هنگام امضاء خدا را از یاد بردیم. بیش از آنچه مردم ما نیاز به ماه رمضان و خودسازی دارند، دولتمردان ما باید با کمیل هم ناله شوند و بگویند:« اللهم اغفرلی کل ذنب اذنبته و کل خطیئهٔ اخطاتها.» خدایا هر گناهی که کردم بیامرز و هر خطایی که رفتم ببخشای.
آری ماه رمضان ماه بازگشت‏به قرآن است و تنظیم کامل افکار و اخلاق و رفتار انسان. البته اگر تکثرگرایان اصول ثابت و قرائت معتبری را برای ما به رسمیت‏بشناسند و با تئوری نسبیت‏حق و باطل به آشتی کفر و ایمان برنخیزند.
● ماه توحید و ولایت
یکی از بزرگترین آفاتی که انقلاب اسلامی و هویت دینی مردم ایران اسلامی و هویت دینی مردم ایران اسلامی را هم اکنون تهدید می‏کند، تحریف‏ها و تصحیف‏ها و قرائتهای ناشیانه‏ای است که توسط برخی جاهلان و یا مزدوران از اسلام و تشیع و تاریخ اهل بیت(ع) و تاریخ اسلام و مسلمین ارائه می‏شود و به بهانه اینکه از دین قرائت‏های گوناگون وجود دارد هر کسی به خود حق می‏دهد به تحریف‏«عقاید» و«احکام و تاریخ اسلام‏» بپردازد و چهره‏ای ناقص و نادرست و زشت از قرآن و اسلام و تشیع ترسیم کند.
روش «قیاس‏» و استحسان و تاویل و تفسیر به رای که در فرهنگ اهل بیت(ع)، عامل محو و نابودی دین شناخته شده، اینک توسط برخی قلمداران و به سفارش دشمنان اسلام به شدت رواج دارد و رنج‏آورتر اینکه به بهانه لزوم‏« جامعه چند صدایی‏» و سعه صدر و تسامح، مورد حمایت‏برخی دست‏اندرکاران امور کشور قرار می‏گیرد.
توحید چیزی جز نفی حکومتهای هوس‏آلود فردی و جمعی و اعتقاد به یگانگی و حق حاکمیت و مالکیت انحصاری خدا بر جهان نیست، مؤید این حقیقت پاسخی است که امام صادق(ع) به یونس بن عبد الرحمن می‏گوید:
«قلت لابی الحسن الاول(ع):بما اوحد الله؟ فقال یا یونس، لا تکونن مبتدعا، من نظر برایهٔ هلک و من ترک اهل بیت نبیه ضل و من ترک کتاب الله و قول نبیه کفر.»
«به امام هفتم گفتم، خدا را چگونه یگانه بدانیم.فرمود: ای یونس، هرگز بدعتگذار نباش. هر کس طبق رای خویش بنگرد، هلاک شود و هر کس اهل بیت پیامبرش را رها کند، گمراه گردد و هر کس کتاب خدا و سخن پیام‏آورش ترک گوید، کافر شود».
جامعه اسلامی، جامعه تک‏صدایی نیست ولی در جامعه اسلامی صدای برتر و آوای مقدس، موسیقی مدرن و ترانه سنتی و تز لیبرالیستم و اندیشه لائیک نیست، آوای قرآن است و صدای اذان و هر صادیی مخالف آوای قرآن و سخن عترت، اعتبار فرهنگی، حقوقی، سیاسی و مردمی ندارد و کارگزاران نظام اسلامی در هر رده و مقام قبل از آنکه با« ایسم‏های غربی‏» و« شرقی‏» آشنا باشند باید قرآن و حدیث را بفهمند و عمل کنند و قبل از آنکه دکترای مدیریت و فلسفه و علوم سیاسی بگیرند، باید به فهم قرآن و حدیث روی آورند. صدای ملی‏گرایی، صدای التقاط، صدای پلورالیسم، صدای جمود و تحجر، ادعای قانون‏گذاری در برابر خدا، صدای شیطان است و زوزه گرگ و نعره شیطان بزرگ، و این جیغ و دادهای فرمایشی‏«آمریکا» صدای همشهریان ما و ایرانیان امروز و فردا نیست.
در نظام اسلامی، عالی‏ترین، محبوب‏ترین و راست‏ترین صداها، صدای تکبیر و توحید و شهادت به نبوت و ولایت اهل بیت(ع) پیامبر است. و کسانی که در برابر تفکر توحیدی، بت تکثرگرایی و پلورالیستم را می‏پرستند و به جای پاسداری از امر به معروف و نهی از منکر، بر ضریح تساهل و تسامح دخیل بسته‏اند. هرگز راه به جایی نخواهند برد و از نرمش در برابر غارتگران و زورگویان جهانی جز تحقیر و استثمار بیشتر نصیب و بهره‏ای نخواهند داشت.
اجبار و تحقیر بی‏مرز عرفات توسط آمریکا و حذف مواد اساسی از منشور مبارزات مردم فلسطین و هجوم مجدد و رسوای آمریکا و انگلیس بدون رعایت‏حداقل ظاهرسازی و فرمالیته بین‏المللی به مردم بی‏گناه عراق، ماهیت مدعیان حقوق بشر و دمکراسی و آزادی را نشان داد. و یکبار دیگر همه دنیا فهمید، تنها زبانی که استکبار جهانی می‏فهمد و بدان سخن می‏گوید، زبان سه ضلعی زر و زور و تزویر است و«گفتگوی تمدن‏»ها با ارتباط و مذاکره با شیطان فرسنگ‏ها فاصله دارد. و مذاکرات «جوجه‏» با«روباه پیر» و« روباه صحرا» هیچگاه به سود صلح و عدالت و آزادی نخواهد بود.

فاعتبروا یا اولی الابصار

رضا ساعی شاهی