عبدالرحمان شرفکندی هژار

جنسیت: مرد
نام پدر: ملامحمد
تخلص: هژار
تولد و وفات: (۱۳۰۰ -۱۳۶۹) شمسی
محل تولد: ایران - آذربایجان‌غربی ‌ - مهاباد
شهرت علمی و فرهنگی: محقق ، مترجم ، فرهنگ‌نویس ، نویسنده و شاعر
در پنج سالگی نزد پدرش قرآن را آموخت و سپس مدتی به مکتب‌خانه رفت و از آنجا رهسپار خانقاه شیخ برهان شد و پس از فراگرفتن مقدمات ، به روستاهای اطراف عزیمت کرد و در کلاس درس تنی چند از مدرسین علوم اسلامی آن زمان حاضر شد. علاقهٔ شدید عبدالرحمان به زبان و ادبیات کردی چنان بود که بسیاری از دواوین شعرای کردی را خوانده بود و بیشتر آنها را از حفظ داشت. وی جزو نخستینکسانی بود که در جمعیت تجدید حیات کردستان عضو شد. آن گاه بود که شعر و شاعری را از سر گرفت و اشعاری را سرود و از طرف قاضی محمد (مقتول ۱۳۲۶ش) شاعر ملی لقب گرفت. نخستین "دیوان" شعرش ، را که "آلَکوک" نام داشت منتشر کرد و این کتاب یه زبان ترکی نیز ترجمه شده است. وی در پی مبارزاتش به کشورهای عراق و سوریه و لبنان سفر کرد و هنگامی که از لبنان به عراق بازگشت به عضویت مجمع علمی آن کشور درآمد. وی علاوه بر آن ، عضو آکادمی علوم آذربایجان شوروی و آکادمی علوم کُرد در پاریس بود.او با دوست دیرینه‌اش هیمن در ایجاد و تأسیس مرکز نشر فرهنگ و ادب کرد ، انتشارات صلاح‌الدین ایوبی و نشر مجلهٔ کردی "سروه" تلاش فراوانی از خود نشان داد. وی در ۱۳۵۳ش به ایران آمد و در دانشگاه تهران ، ترجمهٔ کتاب "قانون در طب" ابوعلی‌سینا را آغاز کرد و با ترجمهٔ این کتاب به عضویت فرهنگستان زبان فارسی درآمد. با پیروزی انقلاب اسلامی ایران او مجال یافت در زمینهٔ ادبیات و زبان کردی به فعالیت بیشتری بپردازد. مقبرهٔ هژار در قبرستان بداغ‌السطان در مهاباد می‌باشد. از دیگر آثار او: ترجمهٔ از فارسی به کردی کتاب‌های "رباعیات خیام" ، "شرف‌نامه" شرف‌خان بدلیسی؛ ، "یک جلوش بی‌نهایت صفرها" دکتر علی شریعتی ، "اری چنین بود برادر" دکتر علی شریعتی و "عرفان ، برابر ، آزادی" دکتر علی شریعتی؛ ترجمه از عربی به فارسی کناب‌های : "تاریخ سلیمانیه" و "روابط فرهنگی ایران و مصر"؛ ترجمهٔ قرآن کریم ، به کردی ، "فرهنگ جامع کردی به کردی و فارسی "؛ "دیوان" شعر با نام "بوکوردستان".

منبع : مطالب ارسالی