تاکتیک های متفاوت

جام جهانی ۲۰۰۶ آغاز شد. دو بازی از گروه اول كه با گروه چهارم كه تیم ملی فوتبال ما در آن قرار دارد، فاصله زیادی دارد. شور و شوق تازه ای قاره اروپا را فراگرفته است. ۳۲ كشور با ملیت های گوناگون و پشت سر گذاشتن تاریخ های غمگین و شاید شاد گردهم آمده اند تا در یك فرمول مشترك به گونه ای دیگر فرهنگ ها، سنن و آداب خود را در قالب فوتبال بیرون بریزند. آلمان مشترك در یك فراز و نشیب تاریخی میزبان این رویداد است و ایران ما هم حضور دارد. فردا ایران در اولین بازی خود به میدان و دیدار مكزیك می رود؛ كشوری كه ۱۳ بار سابقه حضور در جام جهانی را دارد، دو بار میزبان جام جهانی (۱۹۸۶-۱۹۷۰) بوده است و دو بار تا مرحله یك چهارم نهایی پیش آمده است. مكزیك قهرمان مسابقات NAFC در سال های (،۱۹۹۱ ۱۹۴۹ و ۱۹۴۷)، قهرمان مسابقات كونكاكاف در سال های (،۱۹۷۷ ۱۹۷۱ و ۱۹۶۵) و قهرمانی آمریكای مركزی در سال های (۱۹۹۰ ، ۱۹۶۶ ، ۱۹۵۹ ، ۱۹۳۸ و ۱۹۳۵) شده است. آنها قهرمان پانای آمریكا در سال های (۱۹۷۵ و ۱۹۶۷) و به طور مشترك با برزیل در سال ۱۹۹۰ شده اند. مكزیك قهرمانی جام كنفدراسیون ها در سال ۲۰۰۴ را نیز به دست آورده است. در رده بندی فیفا در رده ششم قرار دارد و بیش از ۱۰۵ میلیون نفر جمعیت دارد. حریف ما در بازی فردا چنین تیمی است. مكزیك یك مربی آرژانتینی به نام ریكاردو لاولپه دارد. او دروازه بان ذخیره تیم ملی آرژانتین در سال ۱۹۷۸ بود.
مبنای تاكتیكی مكزیك سیستم (۲-۴-۴) است كه در دو زمان دفاع و حمله تفاوت می كند. تیم فعلی مكزیك از ۲۳ بازیكن كاملا حرفه ای تشكیل شده است. «لاولپه» با تردید به یازده بازیكن ثابت خود رسیده است و هنوز برای گزینش دو بازیكن اصلی دچار تردید است كه آیا با حتی انجام دو بازی تداركاتی با فرانسه و هلند نیز كه نفس گیر و سخت بود، مكزیك تركیب اصلی خود را نشناخت و یا نقطه ابهام برایش باقی ماند؟
برداشت ریكاردو لاولپه، مربی مكزیك از تیم ملی فوتبال ایران چیست؟ نگاه مكزیك به تیم ما چگونه است؟ خوشبختانه اطلاعات آنها از تیم ما كامل نیست، اما بدیهی است كه مكزیك به قصد پیروزی بر ایران و حتی به دست آوردن تفاضل گل بیشتر به میدان می آید. كمی غرور و تكبر همراه بازیكنان مكزیك خواهد بود؛ غروری كه در توانمندی واقعی مكزیك گم می شود. فوتبال مكزیك سرعتی، با حركات ریز و تاكتیك های مقطعی ساده است. آنها چون اروپایی ها كمتر حركات خود را به كنار خط طولی می برند و بیشتر حركات آنها متمركز در میانه میدان و رفتن به قلب دفاع ماست. ویژگی دو مهاجم ثابت مكزیك نیز در باز كردن درهای دفاعی ماست. خاردبورگتی ۳۳ ساله كه در باشگاه بولتون انگلیس بازی می كند و گیلرمو فرانكو ۳۰ساله كه در باشگاه ویارئال اسپانیا بازی می كند، خط حمله مكزیك را تشكیل می دهند. اگر مكزیك بخواهد نیمی از برنامه خود را از روی هوا به ما تحمیل كند به جای گیلرمو فرانكو ،فرانسیسكو فونسكا را در كنار بورگتی قرار می دهد، او با ۲۷ سال سن از قدرت سرزنی خوبی بهره مند است. جسوس آره لانو و عمر براوو دیگر مهاجمان مكزیك خواهند بود.
اگر لاولپه بخواهد كه ایران را از ابتدای بازی تحت فشار قرار دهد عمر براوو را در خط میانی به عنوان مهاجم سوم قرار می دهد. او هافبك میانی سمت چپ خواهد بود كه در زمان هایی كه بورگتی و فرانكو در عرض حركت می كنند به قلب دفاع ما می آید و یا از سمت راست دفاع ما پا به توپ به دروازه ما نزدیك می شود. لاولپه در آخرین بازی تداركاتی خود در مقابل هلند، عمر براوو را در نیمه اول روی نیمكت نشاند و در كنار بورگتی یك بازیكن ۳۳ ساله دیگر به نام آره لانو قرار داد اما در نیمه دوم حالت تهاجمی به تیم خود داد و عمر براوو را در خط حمله به خدمت گرفت و اتفاقا هر دو گل را در نیمه دوم از هلند خورد، یعنی طی ۵ دقیقه دو بار دروازه اش به خاطر ضعف هافبك ها فروریخت. تورادو، زینها، مورالز و رافائل گارسیا بازیكنان خط میانی بودند؛ هركدام با ویژگی های خاص خود. زینها كمی متمایل به دفاع خود بازی كرد و گارسیا نیز نزدیك به او بیشتر یك گرداننده بود. مورالز در هافبك چپ و تورادو هم به راست رفت. اما در نیمه دوم عمر براوو به جای گارسیا آمد، پارادو به جای تورادو و فونسكا به جای مورالز و فرانكو جای زینها را گرفت. این تعویض نشان از آن داشت كه لاولپه می خواهد جدا از حفظ نتیجه یك بر صفر به گل بیشتر دست یابد، اما نتیجه معكوس شد و هلند دو بار گل زد. این قضیه كاملا اثبات می كند كه اگر مكزیك به شیوه كاملا تهاجمی روی بیاورد، آسان تر هم گل می خورد. برای تیم ما نیز بهترین فرصت در زمانی حاصل می شود كه مكزیك برای زدن گل های بیشتر هجوم بیاورد. اسوالدو سانچز، دروازه بان مكزیك خواهد بود. رافائل ماركز كه در بارسلون بازی می كند یك دفاع میانی است و سوارز دیگر یار كنار او.اوساریو به چپ می رود و سالیدو نیز در دفاع راست. لاولپه كاسترو را نیز دارد كه قادر است یك دفاع راست كلاسیك باشد.
مكزیك در مقابل ایران ۲۰ دقیقه اول را با احتیاط آغاز خواهد كرد و با ارزیابی سریع یورش خواهد آورد.
خط دفاع و هافبك های ما باید ریتم بازی مكزیك را در نظر بگیرند، سرعت و ضرباهنگ مكزیكی ها از دقیقه ۲۰ بازی سریع تر خواهد شد و یك بازیكن نیز از خط میانی رها می شود و به بورگتی و فرانكو می پیوندد و به احتمال زیاد این بازیكن «عمر براوو» خواهد بود؛ بازیكنی كه راندمان كار دفاعی و برگشت به زمین خود و استقرار در دفاعش صفر است. اگر سرعت مكزیك در نیمه اول مهار شود، آنها انعطاف پذیری تاكتیكی زیادی ندارند كه بتوانند تغییر شیوه بدهند. این مشكل در مقابل فرانسه و هلند هم كاملا مشهود بود. در مقابل مكزیك نقش هافبك ها بسیار مشكل تر از دفاع ماست. كاش برانكو شعاع حركت نكونام و زندی (تیموریان) را محدود به میانه میدان و سمت دروازه خودمان كند تا نیمه اول به پایان برسد. پتانسیل بازیكنان خط میانی جلو (كریمی، مهدوی كیا و هاشمیان) به اندازه ای است كه به كمك دایی (تنها بازیكن خط حمله) بتوانند دفاع خطی مكزیك را بشكنند و داخل محوطه جریمه آنها شوند.لاولپه یك بازیكن تمام حرفه ای (رافائل ماركز) را در قلب دفاع دارد، اما او میل به حمله و رفتن در قالب یك لیبرو دهه هفتاد را دارد. با غرور زیاد هم فوتبال بازی می كند. لاولپه دوست دارد سوارز باتجربه را در كنار ماركز قرار دهد، او باید خلاء یا عدم بازگشت ماركز را جبران كند. او بازیكن سرزن، درشت و قدرتمندی است، اما سرعت خوبی ندارد. در دفاع كناری مكزیك كاسترو اوزاریو در دفاع كناری مكزیك، هر دو با شیوه كلاسیك بازی می كنند. آنها در حمله خوب شركت می كنند و معمولا تا پشت محوطه جریمه ما هم پیش خواهند آمد، اما در كار دفاع و جمع شدن در یك چهارم زمین خود بسیار ضعیف و قابل انتقادند.
تیم ما با تركیب نیمه دفاعی كه در مقابل كرواسی بازی كرد به نتیجه مطلوب تر می رسد، یعنی سیستم (۱-۳-۲-۴) كه چهار مدافع ما را محمد نصرتی، گل محمدی، رضایی و كعبی تشكیل می دهند. نكونام و تیموریان دو هافبك دفاعی خواهند بود و علی كریمی، مهدوی كیا و هاشمیان خط دوم هافبك و علی دایی نیز تنها مهاجم ما در این تركیب است. این تركیب ما را به نتیجه دلخواه خواهد رساند.

جهانگیر كوثری

منبع : روزنامه همشهری