پدیدههای معمول در عکسبرداری با دوربین‌های دیجیتال

به دلیل ماهیت دوربین‌های دیجیتالی و تفاوت ذاتی که در نحوه تبدیل نور بازتابیده از اشیا و سوژه‌ها به تصویر با دوربین‌های آنالوگ (یا همان فیلمی خودمان) دارند، معمولاً تصاویر ضبط شده اندکی با آنچه که انتظار داریم، تفاوت دارند. دلایل متعددی برای توجیه این وضعیت وجود دارد. سعی بر آن بوده است که مهم‌ترین و شایع‌ترین این پدیده‌ها را توضیح داده و روشی برای برطرف کردنشان بیاورم.
● موجدار یا تابدار بودن تصویر ‌‌‌‌(Moire)
ابداع بافت جدید در صنعت نساجی!
زمانی که از افراد مختلف عکسبرداری می‌کنید، متوجه می‌شوید که الگوهای عجیبی بر روی لباس‌هایشان پدیدار می‌شود که واقعاً بر روی لباس‌هایشان وجود ندارد.
هنگام عکسبرداری از موضوعی که دارای ترکیب و الگوی منظم و با قاعده در شکل بافت است، الگوی راه‌راه نامربوط و به‌هم ریخته‌ای بر روی الگوی اصلی بافت پارچه ظاهر می‌شود. این ترکیب نافرم معمولاً بر روی پارچه‌هایی با بافت متوسط و درشت، همچنین پارچه‌های شطرنجی و به‌خصوص پارچه‌های توری به وجود می‌آید. همچنین رنگ‌هایی نیز ممکن است ظاهر شوند که در ترکیب رنگی پارچه اصلاً به کار نرفته‌ باشند.
این پدیده را اصطلاحاً موجدار شدن تصویر یا تابدار شدن تصویر می‌نامند. اما ذکر این نکته ضروری است که وقوع پدیده فوق بر روی هر بافتی ممکن است. گاهی شما این حالت را در عکسی از نرده‌های محافظ یک پل برداشته‌اید و حتی بر روی توری لباس عروس نیز مشاهده می‌کنید.
▪ علت:
پدیده فوق اصطلاحاً یک ضربه دوبعدی است که در نتیجه واکنش بین الگوی منظم موضوع و الگوی منظم برداشت شده توسط CCD در دوربین ضبط می‌شود.
در مثال‌های شبیه به همین پدیده، زمانی که دو لایه سبز یا آبی رنگ (معمولاً در ترکیب‌های آبی) برای بافت یک پارچه به کار می‌روند در محل تلاقی یا اتصال آن‌ها با هم و یا زمانی که دو لایه پارچه از جنس توری روی هم می‌افتند، می‌توان به وضوح پیدایش این موضوع را مشاهده کرد. در نتیجه، این الگوی راه راه باعث به‌وجود آمدن یک فاصله کاذب بین دو لایه روی هم افتاده بیش از مقدار واقعی آن می‌گردد که باعث تأخیر در بازتابش نور از دو سطح می‌گردد. پدیده‌های مویر دیده شده در عکس‌های دیجیتال به‌طور اساسی یکسان بوده‌اند.
این پدیده تنها بر عکس‌های دیجیتال (گرفته شده توسط دوربین دیجیتال) تأثیر می‌گذارد و در دوربین‌های فیلمی، پدیده‌ای نادر بوده و تا به حال دیده نشده است. به این دلیل که الگوی مشخصی در توزیع حساسیت نوری ماده مرسوم و معمول فیلم وجود ندارد.
راه‌حل:
▪ زمانی که از زاویه کمتری عکسبرداری شود، Moire کاهش پیدا می‌کند. ‌
▪ همچنین به‌وسیله زوم کردن و یا تغییر دادن تعداد پیکسل (تفکیک‌پذیری) نیز می‌توان آن را کاهش داد.
▪ اگر دوربین شما فوکوس دستی دارد، سعی کنید به مقدار خیلی کمی تصویر را از حالت فوکوس کامل خارج کنید.
● کجی تصویر ‌‌‌‌(Tilt)
تبدیل انسان به غول، با یک روش بدیع!
این پدیده زمانی رخ می‌دهد که شما سعی کنید یک عکس تمام قد در حالتی که هم شما و هم موضوعتان ایستاده باشید، بگیرید. البته با این تفاوت که شما کمی بالاتر یا پایین‌تر از سوژه قرار گرفته باشید و مجبور باشید لنز دوربین را اندکی رو به بالا و یا پایین بگیرید.
در این موقعیت، اگر هر ساختار منظم و با قاعده‌ای مانند ساختمان یا درخت در تصویر گرفته شده وجود داشته باشد، مشاهده می‌کنید که زمانی که شما از زاویه پایین عکس می‌گیرید عناصر موجود در بالای تصویر عریض‌تر و در پایین تصویر باریک‌تر می‌شود و زمانی‌که از زاویه بالاتری عکسبرداری می‌کنید، عکس حالت قبل در قسمت پایین، عناصر عریض‌تر و در قسمت بالا باریک‌تر می‌شود.
▪ علت: این مسئله دقیقاً مشابه زمانی است که شما تصویری را از پایین‌ترین قسمت یک ساختمان رو به بالای ساختمان برمی‌دارید. متوجه می‌شوید که طبقات فوقانی باریک‌تر از طبقات پایینی هستند و اصطلاحاً ساختمان‌تان ساختار هرمی پیدا می‌کند. دلیل به وجود آمدن این پدیده، تفاوت فاصله دهنه لنز از طبقات پایین و طبقات بالا و در کل تفاوت فاصله بین قسمت پایین تصویر و لنز با فاصله قسمت بالایی تصویر از لنز است.
راه‌حل:
تا جایی که ممکن است، دوربین را نسبت به سوژه عکاسی افقی نگه دارید. سپس اقدام به عکاسی کنید. همواره سعی کنید لنز دوربین مقابل نقطه میانی سوژه قرار گیرد.
● قرمزی چشم ‌‌‌‌(RED Eyes)
نحوه شناسایی دراکولای برام استوکر!
زمانی که برای عکسبرداری از سوژه‌های انسانی از فلاش استفاده می‌کنید، ممکن است هاله قرمزی دور قسمت رنگی چشم مشاهده کنید. در عکسبرداری با فلاش پدیده شایعی است به نام قرمزی چشم.
▪ علت: مردمک چشم انسان مقدار نوری که به شبکیه چشم می‌رسد را به وسیله تنگ شدن (در نور زیاد) و گشاد شدن (در نور کم) تنظیم می‌کند.
اگر فلاش دوربین به‌طور ناگهانی در تاریکی و اصطلاحاً نور کم عمل کند، مردمک چشم در آن لحظه به قدر کافی قادر به واکنش سریع نبوده و متعاقباً مردک چشم اصطلاحاً متورم می‌شود. در نتیجه حالتی به‌وجود می‌آید که به آن قرمزی چشم می‌گویند.
راه‌حل:
▪ فلاش دوربین را در حالت کاهش قرمزی چشم ‌‌(Red Eyes Reduction) قرار دهید. در این حالت، فلاش دوربین در کسری از ثانیه ابتدا یک نور نسبتاً ضعیف ساطع کرده که منجر به واکنش مردمک چشم می‌شود. پس از مرحله عکس گرفته می‌شود. ‌
▪ سعی کنید به گونه‌ای در مقابل سوژه قرار بگیرید که سوژه با فلاش دوربین تا اندازه‌ای در یک راستا باشند.
▪ با فلاش عکسبرداری نکنید!
● دانه‌های گِرد سفید روی عکس‌
دانه‌های سفیدی که هرگز وجود نداشتند ...
هنگامی که با فلاش اقدام به عکسبرداری از سوژه‌ای می‌کنید، دانه‌های نسبتاً سفید گِردی برروی قسمتی از تصویر گرفته شده ظاهر می‌گردند.
▪ علت: در این مورد خاص می‌توان اطمینان داشت که مقداری ذرات گرد و غبار در محیط اطراف و به‌ویژه در مسیر بین لنز و سوژه موردنظرتان وجود داشته است. ممکن است شما متوجه شده باشید که زمانی که به نوری که از پروژکتور سینما دقت می‌کنیم ذرات معلق و متحرکی را می‌بینیم که آزادانه در حال حرکتند و در برخورد با نور ساطع شده از لامپ پروژکتور می‌درخشند.
به‌طور معمول زمانی که شما عکسبرداری می‌کنید، ذرات معلق گرد و غبار در اطراف دوربین و سوژه شما وجود دارد. زمانی که شما از فلاش استفاده می‌کنید، نور منتشر شده از فلاش در برخورد با ذرات معلق گرد و غبار رفلکس پیدا کرده و معمولاً این رفلکس نور به وسیله ‌CCD و یا فیلم ضبط می‌شود.
البته ذرات غبار خیلی نزدیک به دوربین، نامشخص هستند. به این دلیل که فوکوس دوربین بر روی آن‌ها نیست.
اما به این دلیل که نور بازتابیده از این ذرات نسبت به موضوعات دورتر قدرت بیشتری دارد، معمولاً این رفلکت توسط دوربین ضبط می‌شود و در نتیجه این نورهای بازتابیده به صورت دانه‌های گرد سفید رنگی بر روی عکس نهایی در می‌آیند.
این مسئله معمولاً در ساختمان‌ها و زیرزمین‌ها بیشتر رخ می‌دهد. اما ممکن است زمانی که در یک فضای بارانی یا برفی نیز اقدام به عکس‌برداری کنید، این مشکل رخ دهد.
دوربین‌های جمع و جور (اصطلاحاً بگیر و ببین) که فلاش و لنز توکار و کامپکت دارند، بیشتر مستعد پذیرش چنین مشکلی هستند.
راه‌حل:
▪ تا جایی که ممکن است روشنایی محیط را به حدی برسانید که نیاز به عکسبرداری با فلاش نباشد.
▪ اگر فلاش دوربین از نوع جداشدنی است (نه انواع توکار)، فلاش را کمی دورتر از دوربین قرار دهید. ‌
▪ سعی کنید تا حد امکان در محیط‌های با گرد و غبار کمتر عکسبرداری کنید.
▪ بازتاب داخلی ‌‌‌‌(Internal Reflex)
دردسر ناشی از وجود عدسی در ساختار لنز دوربین!
زمانی که از سوژه‌ای عکسبرداری می‌کنید که در گوشه‌ای از آن منبع نوری وجود دارد و یا قسمتی از تصویر روشن بوده و قسمت دیگر کاملاً تاریک باشد، معمولاً اثری بر روی تصویر نهایی می‌شود که به آن بازتابش داخلی می‌گویند. این حالت معمولاً به صورت اشکال دایره‌وار بزرگی که در امتداد منبع نور تا وسط تصویر ادامه دارند، ظاهر می‌شود.
▪ علت: این مشکل ناشی از بازتابش نور از سطح سنسور ‌CCD و عدسی داخلی به‌کار رفته و لنز دوربین است. دوربین‌های دیجیتال و نیز دوربین‌های فیلمی، طوری طراحی شده‌اند که بازتاب‌های داخلی سطوح داخلی دوربین را به حداقل رسانده و یا کلاً حذف کنند. (به عنوان مثال اگر دقت کرده باشید متوجه می‌شوید که قسمت‌های داخلی بدنه و لنز دوربین‌ها معمولاً به وسیله رنگ سیاه مات پوشیده شده است.)
اما زمانی که در نقطه‌ای از تصویر قسمتی وجود داشته باشد که به شدت نورانی باشد و یا قسمتی از تصویر نورانی و روشن بوده و قسمت دیگر کاملاً تاریک باشد، بازتابش نور از قسمت روشن تصویر کاملاً قابل ملاحظه است. منبع نوری خارج از تصویر نیز می‌تواند چنین تأثیری برجا بگذارد. دوربین‌های دیجیتال به دلیل استفاده از ‌CCD برای ثبت تصویر بیشتر از دوربین‌های فیلمی مستعد وقوع این پدیده هستند. به این دلیل که سطح ‌CCD نسبت به سطح فیلم خیلی مسطح‌تر و صیقلی‌تر بوده و بیشتر از فیلم قابلیت بازتابندگی دارد.
راه‌حل:
▪ کمی زاویه لنز را برای عکسبرداری تغییر دهید.
▪ اگر این مشکل ناشی از تابش نور آفتاب بود، از هود استفاده کنید یا برای جلوگیری از ورود نور اضافی به داخل لنز از دست کمک بگیرید.

منبع : دنیای کامپیوتر و اینترنت