مردها هم احساساتی می‌شوند

فقدان در آغوش کشیده شدن نوزادان در میمون‌ها منجر به افسردگی، بیماری و مرگ زودرس گردیده است. مطالعه‌ای که روی نوزادانی که ۱۰ هفته تا ۶ ماه از عمر آنان گذشته، نشان از این دارد که نوزادانی که بیشتر نوازش می‌بینند، کمتر مبتلا به سرماخوردگی، تهوع و اسهال می‌شوند. سایر تحقیقات نشان‌دهنده این است که بازگشت سلامتی در اکثر زنانی که مبتلا به افسردگی و اضطراب بوده‌اند با تعداد و مدت در آغوش گرفتن آنان در جریان مداوا در ارتباط بوده است. تحقیقات همچنین نشانگر این واقعیت بود که کمبود نوازش و در آغوش کشیده شدن در کودکی می‌تواند یکی از عوامل بزهکاری و خشونت در دوران نوجوانی باشد. کودکانی که بیشتر از عشق و عاطفه و نوازش برخوردار بوده‌اند، در بزرگسالی افرادی مفیدتر برای اجتماع و سالم‌تر از نظر روانی بوده‌اند.پوست دختران از لحظه تولد به‌گونه‌ای بارز حساس‌تر از پسران است.
در هنگام بلوغ این حساسیت پوست به تماس و فشار در اکثر زنان به چند برابر مردان می‌رسد. این حساسیت برای ما توضیح می‌دهد که چرا وقتی زنی از دست همسرش عصبانی می‌شود، به او می‌گوید: به من دست نزن اما مرد نمی‌تواند بفهمد که این دو چه ربطی به هم دارند. احتمال اینکه زنی در هنگام حرف زدن زن دیگری را لمس کند، ۴ تا ۶ برابر موقعی است که یک مرد با مرد دیگر صحبت می‌کند.این دلیل است که زودتر چین برمی‌دارد. پوست اکثر مردان به‌خصوص در ناحیه پشت ۴ برابر ضخیم‌تر از پوست اکثر زنان است. گفته می‌شود که مردان شکارچی به پوست غیرحساس نیاز داشته‌اند، به‌خصوص وقتی که از زیر درختانی با شاخه‌ها و خارهای خشک عبور می‌کرده‌اند و یا هنگامی که دشمن از پشت به آنها با نیزه حمله می‌کرده است زیرا جراحت و درد ناشی از آن را کمتر حس می‌کرده‌اند.
● مخفی نمودن احساسات و واکنش در برابر نصیحت
مردان شکارچی به لحاظ کار سنگینی که برعهده داشته‌اند، بایستی شجاع بوده و ضعفی از خود نشان نمی‌داده‌اند و به همین خاطر بایستی احساساتشان را مخفی می‌کرده‌اند. اکثر زنان امروزی نمی‌دانند که علت اینکه مردان هنگام ناراحتی، یا سکوت می‌کنند و یا به‌شدت عصبانی می‌شوند، ریشه در اجداد شکارچی آنان دارد. مردان به‌طور طبیعی شکاک، رقابت‌گر و احساساتشان تحت کنترلشان است.برای مردان احساساتی شدن به معنای از دست دادن کنترل بر خود است. شرایط اجتماعی نیز با القای عباراتی چون: مثل یک مرد باش، شجاع باش و پسر گریه نمی‌کند، به آنان به این تفکر بیشتر دامن زده است. به‌علاوه مردان فکر می‌کنند که باید همیشه قادر به حل مشکلات خود باشند، از این روست که مردان کمتر از مشکلات خود با همسرانشان صحبت می‌کنند و این در حالی است که برای یک زن صحبت از گرفتاری‌ها و دشواری‌ها با دوستان نشانه‌ای از اعتماد و صمیمیت است.زن به خاطر وظیفه حراست از خانه و کودکان که به عهده دارد، بهتر می‌تواند دلش را باز کند، اعتماد کند، همکاری کند، ضعف خود را نشان دهد و احساساتش را بیان کند. به خاطر وجود این اختلاف است که وقتی زن و شوهر هر دو در برابر مساله‌ای واحد قرار می‌گیرند، هر یک از نحوه برخورد آن دیگری تعجب می‌کند.
مردان معمولاً عادت دارند که ناراحتی‌ها و مشکلاتی را که زنان با آنان مطرح می‌کنند، دست‌کم بگیرند و با گفتن عباراتی چون: تو داری شورش را درمی‌آوری، یا ولش کن، اینکه مساله‌ای نیست و یا چیز زیاد مهمی نیست، باعث عصبانیت زنان می‌شوند.بیشتر زنان در هنگام ناراحتی با دیگران حرف می‌زنند اما مردان چنین نیستند، آنها وقتی تحت فشار هستند سکوت پیشه می‌کنند.
اکثر زنان در این حالت از همسر و یا پسر خود می‌خواهند که با آنها صحبت کنند و بگویند چه شده است و این تقاضا دقیقا آن چیزی است که می‌خواهند خودشان در هنگام ناراحتی بشنوند اما چیزی که مردان می‌خواهند این است که آنها را تنها بگذارند. آنان دلشان نمی‌خواهد با هیچ‌کس به خصوص یک مشاور در مورد مشکلاتشان صحبت کنند، چرا که این را نشانه‌ای از ضعف خود می‌دانند.گریه بیشتر در زنان نسبت به مردان از همین خصیصه آنان سرچشمه می‌گیرد. روند تحولی مردان به گونه‌ای بوده است که جایگاه عواطف در یک نیمکره و جدا از سایر قسمت‌ها عمل می‌کند، در حالی که در زن در هر دو نیمه بوده و می‌تواند همزمان با سایر فعالیت‌های مغزی فعال باشد.
شرایط اجتماعی نیز به این مساله دامن می‌زند. هنگامی که پسر بچه‌ای در حال بازی مجروح می‌شود، مربی یا بزرگ‌ترها به او می‌گویند که مرد باشد، نشان ندهد که ناراحت است و گریه نکند که گریه کار زن‌هاست! یک زن ممکن است به خاطر اینکه تایر ماشینش پنچر شده و خود مجبور به عوض کردن آن است به گریه بیفتد، در حالی که برای یک مرد حتی اگر این اتفاق در نیمه شب و در یک جاده برهوت اتفاق افتاده باشد و باران نیز به شدت ببارد گریه نمی‌کند و این را به حساب قدرت و توانایی خود در حل یک مساله می‌داند.
این کار شاید در زمانی که دشمن مترصد فرصتی بود که از ضعف آنان بهره‌برداری کند، محلی از اعراب داشت اما از مردان حساس زمان ما انتظار می‌رود که در هر کجا و هر زمان که خواستند گریه کنند. با این کار تخلیه روانی می‌شوند و به سلامت روحی خود کمک خواهند کرد. در عین حال باید گفت که زنان گیرنده‌های بسیار قوی‌تری از مردان در گرفتن پیام‌ها دارند و در حالی که یک توهین می‌تواند آنان را به گریه بیندازد مرد ممکن است حتی متوجه این توهین هم نشود.

صدیقه شهاب

منبع : روزنامه تهران امروز