آخرین پرواز کشتی نوح - The Last Flight Of Noah's Ark

سال تولید : ۱۹۸۰
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : والت دیزنی
کارگردان : چارلز جاروت
فیلمنامه‌نویس : استیون ر. کاراباتسوس، سندی گلاس و جرج آرتور بلوم، برمبنای داستانی نوشته ارنست ک. گان.
فیلمبردار : چارلز ویلر
آهنگساز(موسیقی متن) : موریس ژار
هنرپیشگان : الیوت گولد، ژنه‌ویو بوژرو، ریکی شرودر، تامی لارن، وینسنت گاردنیا، جان فوجیوکا، یوکی شیمودا و جان پ. رایان.
نوع فیلم : رنگی، ۹۸ دقیقه.


خلبانی به‌نام «نوآ دوگان» (گولد)، که به‌دلیل بالا آوردن پنج هزار دلار بدهی، از طرف صاحب بنگاه شرط‌بندی تحت فشار قرار گرفته، با اکراه می‌پذیرد که با هواپیمای ب - 29 قراضه‌ای که از جنگ جهانی دوم به یادگار مانده، یکی از کارکنان پرورشگاه شهر کبک به‌نام «برنادت لافلور» (بوژو) و گروهی حیوانات اهلی را به جائی در سواحل جنوبی اقیانوس آرام ببرد. پس از بلند شدن از روی زمین، «دوگان» می‌فهمد که دو نفر از بچه‌های پرورشگاه، «بابی» (شرودر) و «جولی» (لارن) که نگران گاونر بر همائی‌شان به نام «بروتوس» بوده‌اند، نیز سوار هواپیما شده‌اند. وقتی دستگاه ضبط صوت «برنادت» قطب‌نما را خراب می‌کند و آنان از مسیرشان منحرف می‌شوند، خشم «دوگان» بیشتر هم می‌شود. به‌زودی بنزین‌شان تمام می‌شود و «دوگان» موفق می‌شود هواپیما را در ساحل یک جزیره استوائی فرود بیاورد. آنان برای خود و حیوانات همراهشان سرپناهی می‌سازد و رابطه بین «دوگان» و «برنادت» بهتر می‌شود. در اینجا دو سرباز سرگردان ژاپنی، «ناخدا سوم هیرو» (شیمودا) و «ستوان کوریشیما»‌ (فوجیوکا) که نمی‌دانند جنگ با آمریکا تمام شده، به آنان نزدیک می‌شوند، اما «دوگان» به‌آسانی آنان را فراری می‌دهد، با این حال «برنادت» اصرار می‌کند که با آنان دوست شوند. با استفاده از مهارت‌های فنی این دو سرباز، آنان هواپیما را به کشتی‌ای برای فرار تبدیل می‌کنند که «برنادت» اسمش را «کشتی‌نوح» می‌گذارد. روی دریا، آنان یکی از مرغابی‌ها را به نام «پیتی» با پیغامی برای کمک رها می‌کنند. «بروتوس» بیمار شده و در حال مرگ است که گارد ساحلی سرمی‌رسد. «بروتوس» بیهوده می‌یابد و کشیش کشتی مراسم ازدواج «دوگان» و «برنادت» را برگزار می‌کند.
* برای فیلمی محصول والت دیزنی که شخصیت‌های اصلی‌اش دو پسر بچه یتیم، دو بُز، پنچ گوسفند، شش خوک و چندین اردک و خرگوش و مرغابی هستند، طبیعی است که رابطه عاشقانه و احساساتی که قرار است میان دو شخصیت زن و مرد داستان برقرار شود، به حاشیه رود. فیلم البته همان‌گونه که از نامش پیداست هم نظری به داستان مذهبی کشتی نوح دارد و هم از سوی دیگر مثل بیشتر محصولات دیزنیف ستایشی از زندگی بدوی در برابر زندگی ماشینی شهری است. اگرچه رابطه گولد - بوژو، بسیار یادآور رابطه بوگارت - هپبرن در قایق افریکن کوئین (جان هیوستن، 1952) است، اما نتیجه‌گیری پایانی آن بیشتر مطلوب مخاطبان نوجوان فیلم است، تا تماشاگر نمونه‌ای یک کمدی - رمانتیک اصیل آمریکائی.