افسردگی

▪ افسردگی خفیف:
در افسردگی خفیف، خلق پایین ممکن است ایجاد شود وبعد از مدتی از بین برود. این بیماری اغلب بعد از یک واقعه استرس‌زا بروز می‌کند. شخص ممکن است به غیر از احساس خلق پایین، احساس اضطراب و نگرانی هم داشته باشد. تغییر در نحوه زندگی، اغلب تمام آن چیزی است که برای درمان این نوع افسردگی لازم است.
▪ افسردگی متوسط:
در افسردگی متوسط، خلق پایین طول کشیده و باقی می‌ماند و شخص دچار علایم جسمی نیز می‌گردد. گرچه این علایم از فردی به فرد دیگر فرق می‌کند. در چنین مواردی، فقط تغییر در نحوه زندگی به ندرت باعث بهبودی میشود و نیاز به درمان دارویی هم وجود دارد.
▪ افسردگی شدید:
افسردگی شدید یک بیماری تهدیدکننده زندگی می‌باشد که دارای علایم شدیدی می‌باشد. بیمار دچار علایم و مشکلات جسمی، هذیان‌ها و توهمات شده و مراجعه به پزشک در اولین فرصت از اهمیت زیادی برخوردار است.
● سایر اصطلاحات افسردگی
سایر اصطلاحاتی که بطور رایج در پزشکی برای توصیف انواع افسردگی بکار می روند عبارتند از: افسردگی واکنشی، افسردگی درون‌زاد، افسردگی عصبی، ‌افسردگی روانی، افسردگی دوقطبی، افسردگی یک قطبی، افسردگی تهییجی، افسردگی تاخیری، افسرده‌خویی، افسردگی پنهان، افسردگی عضوی، افسردگی راجع به کوتاه مدت و افسردگی مفصلی.
▪ افسردگی واکنشی:
پزشکان از اصطلاح افسردگی واکنشی (Reactive Depression) در دو مورد استفاده می‌کنند. در مورد اول، به افسردگی‌هایی که به علت یک حادثه استرس‌زا ایجاد شده است، واکنشی اطلاق میشود که مدت این افسردگی‌ها هم معمولاً زیاد نیست. چنین افسردگی‌هایی را می‌توان به صورت یک پاسخ طبیعی تشدید یافته در مقابل ناملایمات زندگی نیز درنظر گرفت.
انجام مشاوره، حمایت خانواده، کنترل استرس و بعضی از اقدامات عملی، ممکن است تمام آن چیزهایی باشند که برای درمان این بیماری لازم هستند.
با اینحال، یک حادثه استرس‌زا می‌تواند باعث شروع افسردگی شدیدی شود و افرادی که مستعد به این بیماری هستند می‌توانند بعد از شروع بیماری شان، زندگی پراسترسی را داشته باشند. در صورت وقوع چنین وضعیتی، بسیار مشکل است که دقیقاً‌ بگوییم که این افسردگی، واقعاً واکنشی به استرس بوده است.
اصطلاح واکنش افسردگی را همچنین برای مواردی که یک شخص هنوز می‌تواند به موقعیتهای اجتماعی واکنش نشان داده و از آن لذت ببرد نیز بکار می‌برند.
▪ افسردگی درون‌زاد:
افسردگی درون‌زاد: (Endogenous Depression) بدون هیچ دلیلی ایجاد میشود. این افسردگی معمولاً شدید بوده و بیمار احتمالاً دچار علایم جسمی افسردگی همچون از دست دادن اشتها و کاهش وزن، صبح خیلی زود از خواب بیدار شدن، بدتر شدن خلق در هنگام صبح و کاهش میل جنسی، می‌باشد. این نوع افسردگی معمولاً فقط با درمان، بهبود می‌یابد.
اشکالی که استفاده از این نوع روشها برای توصیف انواع افسردگی وجود دارد این است که همین علایم بیماری می‌تواند در بعضی افراد به علت حوادث استرس‌زا ایجاد شود. بعلاوه، فقط بخاطر اینکه شما قادر نیستید که روی یک حادثه استرس‌زا انگشت بگذارید و ان را مشخص نمایید که باعث بروز افسردگی شده است به این معنی نیست که چنین حادثه استرس‌زایی وجود نداشته است.
▪ افسردگی عصبی:
اصطلاح افسردگی عصبی (Neurotic Depression) برای توصیف نوع خفیفی از افسردگی بکار می‌رود که در آن، در بعضی روزها حال بیمار خوب است و در بعضی روزها حالش بد میشود. چنین بیمارانی معمولاً عصرها بیشتر احساس افسردگی می‌کنند. در چنین نوعی از افسردگی، بیمار ممکن است شبها در بخواب رفتن مشکل داشته باشد و در نیمه‌هی شب هم از خواب بیدار شود

منبع : سازمان آموزش و پرورش استان خراسان