اولین زن روزنامه‌نگار ایرانی

صدیقه دولت‌آبادی زنی شجاع و آزاده بود، زنی پیشتاز که در مبارزه و ایمان عقلانی نظیر نداشت.
او فرزند حاج میرزا هادی دولت‌آبادی و خواهر حاج میرزا یحیی دولت‌آبادی بود. او بعد از تولد ۷ پسر به دنیا آمده بود و حاج‌میرزا هادی دولت‌آبادی زمانی که ۶ ساله بود به او گفت: «... حالا که بعد از ۷ برادر به دنیا آمده‌ای، به تو می‌گویم که اگر مانند برادرانت درس بخوانی، مانند آنها از من ارث خواهی برد وگرنه تو را از ارث محروم خواهم کرد.»
او در ۱۸ سالگی در تهران با طبیب خانوادگی خود دکتر اعتضادالحکما با اختلاف سنی نه‌چندان زیادی ازدواج کرد اما سال بعد از او جدا شد.
او بعد از جدایی و مرگ پدر و مادر به اصفهان رفت و در سال ۱۲۹۶ اولین مدرسه دخترانه را با نام «مکتبخانه شرعیات» تاسیس و اولین نشریه به نام «زبان زنان» را در اصفهان منتشر کرد.
او مدیریت مدرسه دخترانه «مکتبخانه شرعیات» را به عهده بدرالدجی درخشان گذاشت. سه ماه بعد از تاسیس مدرسه دخترانه وزارت فرهنگ دوران قاجاریه، مدیر مدرسه و روسای آن را به جرم دایر کردن مدرسه دخترانه که در آن زمان ممنوع بود، حبس کرد.
در همین روزگار، دولت‌آبادی «شرکت خوانین اصفهان» را تاسیس کرد. در سال ۱۳۰۰ به تهران آمد و یک مدرسه دخترانه تاسیس کرد و «انجمن آزمایش بانوان» را پایه‌گذاری کرد. سپس برای تحصیل به فرانسه رفت.
در سال ۱۹۲۷ میلادی از دانشگاه پاریس فارغ‌التحصیل شد و در سال ۱۳۰۶ در وزارت فرهنگ مشغول خدمت شد.
۲ سال بعد از انتشار روزنامه «زبان زنان» این روزنامه به خاطر چاپ مقاله‌ای مستدل علیه وثوق‌الدوله توقیف شد. او در ۸۵ سالگی فوت کرد.

منبع : روزنامه تهران امروز