آقای دایی! مودبانه در مورد کشورم حرف بزن‌

یک مامور راهنمایی و رانندگی همراه گزارشگر سیما جلوی حرکت خودرو را می‌گیرد. گزارشگر از راننده می‌پرسد چرا از چراغ قرمز عبور کردید و در جواب چنین می‌شنود: «اینجا همه از چراغ قرمز رد می‌شوند من هم این کار را کردم، وگرنه من خودم در اروپا زندگی می‌کنم. آنجا هیچ کس قانون‌شکنی نمی‌کند، من هم مثل سایرین!» و این در حالی بود که طی آن دقایق تنها کسی که از چراغ قرمز خیابان عبور کرد، همین مرد فرنگ دیده بود.
روایت ما همین است. چیزی که غیرقابل توجیه به نظر می‌رسد و در هیچ منطق و باوری نمی‌گنجد. مردانی که «باید» نه فقط الگوی رفتاری و گویش هموطنان خود باشند که در حقیقت براساس توانایی‌هایی که مدعی‌اش هستند، باید سازندگی و اصلاح را در دستور کار خود قرار دهند، حالا با تکیه زدن بر ضعف‌های داخلی و اجتماعی، کجروی و هنجارشکنی می‌کنند و چنین دلیل بی‌پایه‌ای می‌آورند: «ما در ایران زندگی می‌کنیم...»
علی دایی به ما بگوید مقصودش از تکرار مکرر این جمله عذاب‌آور چیست؟ آیا زندگی در ایران برای او چنان غیرقابل پذیرش است که باید در هر گیر و داری و به هر دلیل بی‌دلیلی، از آن به عنوان یک ضعف استفاده کند؟ علی دایی همه چیز را با همین یک جمله به سخره می‌گیرد و البته خواسته یا ناخواسته به ساکنان این خاک، اهانت می‌‌کند.
او وقتی فریاد می‌زند: ما در ایران زندگی می‌کنیم نه در اروپا... و بعد ادعا می‌کند اگر در جامعه غربی زندگی می‌کرد، پایبند اصول و مقررات بین‌المللی بود، چه چیز را زیر سوال می‌برد؟ اما این گویش دور از احترام دایی به ذات ایرانی بودن و اتکای او به چنین جمله‌ای را در زمان هر کجروی باید چگونه بررسی کرد؟ دستگاه ورزش کشور که خود را بیشتر متولی فرهنگ‌سازی می‌داند، در قبال این گویش تند و نامرسوم دایی چه واکنشی نشان می‌دهد؟ فدراسیون فوتبال که این روزها برای ریش و مدل آرایش صورت بازیکنان این‌گونه به خشم آمده و با تهدید و ابزار محرومیت می‌کوشد بازیکنان را صاحب صورت (به سیرت)‌ دلخواهش کند، در قبال این مساله بی‌تفاوت و خاموش مانده است.
فدراسیون فوتبال می‌خواهد از کدام فرهنگ دفاع کند؟ از همان فرهنگی که دایی علنا در رسانه‌ها آن را به تمسخر می‌گیرد و با توسل به آن، پای خود را از دایره قانون بیرون می‌گذارد؟ تاسف‌بار است که تا امروز هیچ مربی اروپایی یا آسیایی که در رشته‌های مختلف به ایران آمده‌اند، به خود اجازه چنین جسارتی را به فرهنگ و جامعه ایرانی نداده‌اند.
رفتار دایی نمی‌تواند الگوی رفتاری و گفتاری هیچ جوانی در این ممکلت باشد. او به جوانان ما می‌آموزد چون ایرانی هستند از قوانین سرپیچی کنند، پا را از عرف بیرون بگذارند و به هنجارهای بین‌المللی و داخلی بی‌تفاوت باشند. دایی به فوتبال ایران خدمت کرد، اما برنمی‌تابیم که ذات ایرانی‌مان را این چنین به سخره گرفته شود.

پیام یونسی‌پور

منبع : روزنامه جام‌جم