آقای شفیق، کاش توهم شما «آگاهانه» نباشد!

این چپ انقلابی عزیز که بی‌پروا توهین می‌کند و آشکارا فحش می‌دهد، یقینا می‌داند اگر مبنایی منطقی و اصولی برای این همه حرص و جوش خوردن داشته باشد... دیگر دلیلی برای عصبانیت و حرص وجود نخواهد داشت! چون با شناخت نسبت به علت عصبانیت خود درمی‌یابد که خیلی چیزها ارزش این حرف‌ها را ندارد. یکی از این چیزها ایجاد انحراف در یک دیالوگ مفید نیز می‌تواند باشد!!
یک دیالوگ سالم، به معنای «یکی» اندیشیدن نیست. این گفتگو می‌تواند در پایان کار به هم‌اندیشی بی‌انجامد و یا در مقطعی، مناسبات مسالمت‌آمیزی را سبب شود و یا از بنیاد پاره گردد و کین و دشمنی را منطقی بداند. همه‌ی این‌ها مشروط به آن است که دیالوگ سالم باشد که البته و در این صورت حوصله و تعمق در موضوع گفتگو ضرورت می‌یابد و نتیجتا فضایی برای بی‌حوصلگی، عصبانیت و توهین به‌وجود نمی‌آید.
متاسفانه «فرار به جلو با انحراف(۱)» خیلی عجولانه به قاضی می‌رود و راضی برمی‌گردد!: بی‌پروا حکم صادر می‌کند و در پایان هم به همه توصیه می‌کند:
«پرداختن به بقیه دفاعیات پاکزاد کاری بیهوده است. او به همراهی "هیئت تحریریه" و "سردبیر" فرهنگ توسعه تصمیم خود را گرفته است. او در خدمت جمهوری اسلامی است و راهی نیز برای بازگشت خود نگذاشته است. سوال اما این است که چپ با چنین موجوداتی چه خواهد کرد؟ صحبت بر سر دفاع از مارکسیسم و یا نحله خاصی از سوسیالیسم نیست. صحبت بر سر چپ وفادار به آرمانهای رهائی و برابری در کلی ترین سطحش است. چپی که هنوز خود را انقلابی می داند. به زعم من چنین چپی نه مجاز به استفاده از تریبون فرهنگ توسعه برای پخش نظرات خود است و نه مجاز به معرفی این سایت و نویسندگانش به عنوان جزئی از خانواده چپ. امروز که سیاست این سایت رسما در دفاع از جمهوری اسلامی تبیین شده است، ارسال نوشته برای آن و معرفی نشریات این سایت در کنار نشریات سازمانها و احزاب انقلابی چپ تنها به معنای تقویت توهم نسبت به این پادوهای جمهوری اسلامی در چپ خواهد بود و بس. این جرثومه ها را باید از خانواده شریف چپ بیرون راند. این را مدیون همه جانباختگان راه سوسیالیسم، این را مدیون همه کارگران و دانشجویان دربند، این را مدیون همه "اراذل و اوباش" اعدام شده، این را مدیون همه زنان سنگسار شده و این را مدیون میلیونها انسان زحمتکش و شریفی هستیم که ارتجاع اسلامی سعادت و بهروزی شان را سلب کرده است.»
به‌هرحال، هر چند که آن نوشته و دیگر نوشته های بنده، همانطور که قبلا هم اشاره شده است، منعکس کننده نظر دیگر نویسندگان این نشریه نیست! اما اگر دیالوگ «چپ انقلابی» چنین است، حتما تمامی این رده از چپ‌های انقلابی به نصیحت این آقای عصبانی و حساس توجه کنند و لطف کرده، «فرهنگ توسعه» را مطابق میل ایشان بایکوت کنند!!
وارد اصل موضوع شویم: در رابطه با مسئله‌ی مناسبات ایران آمریکا و موضوع جنگ‌افروزان گفتم: "پدر جان آمریکا عامل اصلی هر فاجعه‌ای است و جمهوری اسلامی را حداقل عامل بعدی بدانید." و..."بله، همین امروز لازم است که شما به روشنی بگویید که امریکا چه‌کاره است."
به تکرار در فرهنگ توسعه و دیگر سایت‌ها آوردم: چپ نباید اجازه دهد VOAبلندگوی اپوزوسیون باشد، با صدای آمریکا مصاحبه نکنید، آمریکا دشمن اصلی است، آمریکا فاعل و علت همه‌ی نکبت‌های جهانی‌ است و... غیره.
انتظار است که به این سئوال‌ها پاسخ داده شود. نه این که چون فرهنگ توسعه مقاله‌ای از یک کارگزار فرضی و یا واقعی رژیم را درج کرده دچار چنان گناه کبیره‌ای شده است که باید دورش را خط کشید و ده‌ها ناسزا نثارش کرد!
باز می‌گویم: پدر جان چرا نمی‌خواهی توجه کنی؛ بنده به روشنی تاکید کرده‌ام که اگر برای جلوگیری از جنگ و تکه‌پاره شدن کشور لازم باشد باید از جناح ضد جنگ حزب دموکرات آمریکا نیز استفاده کرد، حال اگر یکی از کارگزاران واقعی و یا فرضی رژیم مطلبی در این خصوص و یا در رابطه با این موضوع بگوید و آن در فرهنگ توسعه درج شود اشکال دارد و دنیا زیر و رو شده است؟
باز می‌گویم: پدر جان، امیدوارم کسانی‌که خواهان بایکوت فرهنگ توسعه هستند، دچار «توهم ناخودآگاه» شده باشند، چرا که بعضی از نویسندگان این سایت دایما اصرار کرده‌اند که آمریکا دشمن بشریت است، آمریکا خیرخواه نیست، صدای آمریکا صدای جنگ است، VOA افیون توده‌ها است، آنان از عوامل ریز و درشت کمک می‌گیرند تا افکار عمومی را برای نابود کردن کشور به‌خدمت گیرند و بهای جنگ را به‌حساب ملت‌ها بگذارند و... درست در چنین موقعی که فرهنگ توسعه فریاد دارد که صدای آمریکا را تحریم کنید، بعضی از آقایان سوپر چپ انقلابی، به جای پاسخ دادن، خواهان بایکوت فرهنگ توسعه توسط همگان می‌شوند!!.
کاش اینان در توهم ناآگاهانه باشند و کاش همه بتوانیم تکانی مناسب به خود دهیم و خودمان را از خواب بیدار کنیم و یا به خواب نزنیم!!
تقاضا برای بایکوت یک نشریه، با سانسور آن چه فرقی دارد؟ شما حق دارید که بگویید این نشریه سرسپرده است، حق دارید آن را له کنید اما حق ندارید به دیگران بگویید آن را نخوانند!! به آن مقاله ندهند!!حق ندارید به دیگران بگویید: من می‌توانم به‌جای شما فکر کنم و بنابراین این نشریه را به زباله دان بیاندازید!
باز می‌گویم: پدر جان، خودت به حرف‌هایی که زده‌ای فکر کرده‌ای؟ واقعا باید فرهنگ توسعه را در همین زمان که آمریکا را و صدای منحوس و گمراه کننده‌اش را رسوا می‌کند، بایکوت نمود؟
باز می‌گویم: پدر جان، اگر جرم من این است که آمریکا را عامل اصلی و جمهوری اسلامی را کسی می‌دانم که دشمن بشریت توپ را به سویش رها کرده است اما او بجای پنچر کردن، دارد بادش می‌کند؛ به این جرم اعتراف می‌کنم. اما این انتظار هم نامعقول نیست که اجازه دهید حرفم را بزنم و شما هم حق دارید تا براساس منافع هر کس که در دستور کارتان است به آن پاسخ دهید. اما، پاسخ؛ توهین و بایکوت نیست!
حرف من یک بیان صریح و آشکار است: آمریکا پلید است، آمریکا علت است، دموکراسی آمریکا فریب و دروغ است، آمریکا امپریالیسم و غارتگر جهانی‌ست. آمریکا با جنگ زندگی می‌کند، باید با هر امکان مناسب و لازم با این ارباب دهکده ‌ی جهانی مبارزه نمود. نباید جزء (جمهوری اسلامی) را عمده کرد و کل (امپریالیسم آمریکا) را در استتار قرار داد. باید که جزء را با دقت دید و به نقد کشید، اما آن را به‌جای کل جا نزد. آنان که در چنین خطی کار کنند یا اشتباه‌کارند و یا در «توهم خودآگاه» به‌سر می‌برند.
باز می‌گویم: پدر جان، شما حق دارید با هر نظری موافق نباشی، اما امیدوارم مطابق میل امپریالیسم آمریکا که می‌خواهد از زبان چپ، فرهنگ توسعه را منکوب و سانسور نماید، شما پیش قدم نشوید!! تا این‌جای کار را می‌توان به حساب «توهم ناخودآگاه» شما گذاشت.
پدر جان، باز می‌گویم: کوشش کنیم اگر دیالوگی ضرورت دارد، در جهت سالم جریان پیدا کند. آشوب در گفتگو، آمریکا و عواملش را خشنود می‌کند. باور نداری؟ ادامه بده!!

(۱):http://www.omied.net
هادی پاکزاد: گذری کوتاه بر نوشته‌ی «شبح لیبرالیسم و دام ارتجاع۱»

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ توسعه