معرفی روزنامه‌ی فاینشیال تایمز (FT)

فایننشیال تایمز یكی از مشهورترین روزنامه‌ها است كه طی سال‌های فعالیتش به مهمترین روزنامه‌ی انگلیس تبدیل شده است. فایننشیال تایمز با عنوان راهنمای مالی لندن (London Financial Guide) در ۹ ژانویه ۱۸۸۸ به وسیله جیمز شریدان و برادرش بنیان نهاده شد و در ۱۳ فوریه همان سال بود كه نام آن به فایننشیال تایمز تغییر یافت. در ابتدا این روزنامه به صورت نشریه‌یی ۴ صفحه‌یی در لندن منتشر می‌شد. در سال ۱۸۹۳ بود كه فایننشیال تایمز از كاغذ كاهی صورتی رنگ برای متمایز بودن از روزنامه‌ی رقیبش فایننشیال نیوز (Financial News) كه در سال ۱۸۸۴ فعالیت خود را آغاز كرده بود، استفاده كرد.
پس از سال‌ها رقابت با ۴ روزنامه‌یی كه در حوزه‌ی مالی و اقتصادی فعالیت می‌كردند بالاخره در ۱۹۴۵ فایننشیال تایمز موفق شد آخرین رقیب خود یعنی فایننشیال نیوز را نیز از میدان به در كند.
فایننشیال تایمز صبح‌ها در لندن منتشر می‌شود و یكی از مهمترین و تاثیر گذارترین روزنامه‌های انگلستان بر سیاست‌های اقتصادی دولت انگلیس است. این روزنامه در حال حاضر یكی از دو روزنامه بزرگ جهانی در زمینه اقتصاد و امور مالی به شمار می‌رود كه فعالیت‌های عمده اقتصادی و تجاری جهان را منعكس می‌كند و مهمترین مرجع پیرامون رویدادهای اقتصادی و تجاری انگلستان و همچنین بازار بورس انگلستان كه به تفصیل راجع به آنها گزارش و خبر می‌دهد است. فایننشیال تایمز دارای یك پایگاه اینترنتی با سرعت بالا و بسیار غنی و متنوع است كه اخبار و گزارش‌های اقتصادی و مالی را در كل پوشش می‌دهد.
این روزنامه معمولا دو قسمت دارد، قسمت اول آن اخبار ملی و بین‌المللی را پوشش می‌دهد و قسمت دوم آن اخبار شركت‌ها و اخبار مالی را در بر می‌گیرد. رویه‌ی اقتصادی فایننشیال تایمز باعث نشده است كه این روزنامه به نشریه‌ای صرفا تخصصی تبدیل شود بلكه این نشریه توانسته است تنها با نگاهی اقتصادی به همه مسایل روزمره و حتی موضوعات اجتماعی و فرهنگی نیز بپردازد. اقتصاد، ورزش، اقتصاد، خانواده و اقتصاد و سیاست عمده مطالبی هستند كه هر روزه در فایننشیال تایمز می‌توان سراغ گرفت. جدا از ارایه اخبار اقتصادی و تجاری جهان، عمده موفقیت فایننشیال تایمز را می‌توان در تحلیل‌های این روزنامه جستجو كرد. این روزنامه كه در بیشتر شهرهای مهم تجاری جهان نماینده دارد همواره به رو‌زترین تحلیل‌ها و ارزیابی‌ها را پیرامون حتی ریزترین مسایل درج می‌كند و در این خصوص از كارشناسان صاحب نام و برجسته‌ای بهره می‌برد. فایننشیال تایمز را روزنامه‌ای اقتصادی می‌دانند اما این نشریه در زمینه‌های دیگر نیز به همان میزان كه در اقتصاد تخصص دارد متبحر است. تحلیل‌های سیاسی این روزنامه جایگاه ویژه‌ای در میان اهل فن دارد و مرجع بسیاری از تصمیم‌گیری‌ها به شمار می‌رود. فایننشیال تایمز دارای صفحات بسیاری است كه بسیاری از این صفحات به صورت گردشی در روزنامه جای می‌گیرند. گزارش ویژه تجزیه و تحلیل و بازار مد صفحاتی از این دست‌اند.تیراژ این روزنامه حدود ۴۵۰ هزار نسخه در روز است و در چهار منطقه‌ی انگلستان، اروپا، آمریكا و آسیا چاپ می‌شود. مدیر مسوول فعلی روزنام اندرو گوورز است. فایننشیال تایمز هر روزه ضمایمی از قبیل بورس‌های جهان، شركت‌ها، تحقیق‌ها و ارز‌ها را به همراه دارد و در آخرین روز هفته (شنبه) این روزنامه به انتشار روزنامه‌ای حجیم اقدام می‌كند كه خود این روزنامه ضمایم بسیار دارد و به F.T.weekend معروف است و تیراژ آن به مراتب بیش از روزهای دیگر است. در این ضممیه‌ها گزارش‌های مالی، تجاری، اقتصادی سیاسی و حتی اجتماعی را می‌توان یافت. نكته برجسته‌ای كه فایننشیال تایمز را از سایر روزنامه‌ها متمایز می‌سازد توجه خاص این نشریه به گرافیك بصری است. این روزنامه علاوه بر اینكه صفحه آرایی خاصی را ارایه می‌دهد، در تمام مطالب و موضوعات و اخبار مهم خود از نمودار، جدول و گرافیك مطبوعاتی بهره می‌برد كه این به درك بهتر مخاطب كمك می‌كند. فایننشیال تایمز در روزهای عادی معمولا در ۳۶ صفحه و در آخر هفته‌ها به همراه ضمایم در حدود ۱۰۰ صفحه منتشر می‌شود. از سال ۲۰۰۰ این روزنامه نسخه زبان آلمانی خود را نیز منتشر می‌كند. فایننشیال تایمز دویچ لند (Financial Times Deutshland) در هامبورگ آلمان منتشر می‌شود و آن نیز دارای قسمت‌های مختلف تجاری سیاسی ، اقتصادی، مالی، تحلیلی، فرهنگی و ورزشی می‌باشد. این نشریه در فوریه ۲۰۰۰ راه‌اندازی شد و تیراژ آن در ربع دوم سال ۲۰۰۴ حدود ۹۵ هزار نسخه بود. برغم نام این روزنامه، فایننشیال تایمز هیچ ارتباطی با روزنامه‌ی تایمز لندن ندارد. در حال حاضر مالك اصلی این روزنامه مجتمع رسانه‌های پیرسون پی. ال. سی Pearson PLC است كه مقر آن در لندن می‌باشد. این مجتمع رسانه‌ای بزرگترین ناشر انگلستان، هند، استرالیا، نیوزیلند و دومین ناشر بزرگ در آمریكا و كانادا است. در سال ۲۰۰۳ این مجتمع ۷ میلیارد و ۲۴۶ میلیون دلار فروش داشت.

منبع : پایگاه‌اطلاع رسانی‌علوم ارتباطات‌ایران