درخشش در هند و سریلانکا

چایی كه از چین به هند و سریلانكا آورده شد، قرمز بود. چایی كه در این كشورها پرورش داده شد، مزه‌ای كاملاً متفاوت و قوی‌تر نسبت به چای اصلی وارداتی داشت. به دلیل آنكه محلی‌ها چیزهای شیرین را ترجیح می‌دادند به چای شیر و شكر و نیز افزودنی‌های دیگری مانند زنجبیل، نعنا و جوزهندی اضافه كردند. گاهی اوقات چای را به جای خیساندن ساده در آب، دم می‌كردند تا عطر آن آزاد شود. مردم هند در قرن هفدهم میلادی در پرورش گیاهان چای بسیار زیبا مهارت به دست آوردند. اما هیچ دانشی از چگونگی آماده كردن برگ‌ها نداشتند. در سال ۱۷۲۸ كمپانی هلندی هند شرقی این استعداد را شناسایی كرد و تصمیم به تولید انبوه چای چینی در هند و سیلان (سریلانكای امروزی) گرفت. آنها تعداد زیادی از چای سازان چینی را استخدام كردند، نهال های چای وارد كردند و با جدیت شروع به آماده كردن برگ های چای به روش چینی كردند. در سال ۱۸۳۳ كمپانی انگلیسی هند شرقی انحصار خود بر تجارت چای با چین را از دست داد و شروع به زراعت چای در آسام در مناطق شمالی هند كرد. ابتدا كشاورزان انگلیسی دانه های چای و استادان چینی را به كشور آوردند تا روش پرورش گیاه چای و فرآوری برگ ها را به آنها نشان دهند. با این حال خودشان به زودی شروع به تولید انبوه گونه آسام كردند كه رابرت بروس بزرگ و برادرش چارلز در سال ۱۸۲۳ كشف كرده بودند كه به صورت بومی رشد می كرد. گونه آسامی بلندتر بود و برگ های سنگین تری داشت و بیشتر با آب و هوای هند و شرایط خاك سازگار بود. در سال ۱۸۳۹ برای نخستین بار چای آسام در لندن به فروش رسید.انگلیسی ها سیستم مدیریتی برای بهینه سازی تولید چای و نیز ماشین آلاتی شامل غلتك، آتشدان و غیره طراحی كردند. روش درست كردن چای مناسب تر شد و فرآیند آن ساده شد. ادوارد مانی در سال ۱۸۷۲ در مقاله ای درباره كاشت و تولید چای نوشت: خوشبختانه هر چه كارخانه های چای آگاهانه تر تولید می كنند، معلوم می شود ساخت چای خوب فرآیند ساده تری است.ابتكار عمل انگلیسی ها هند را به بزرگترین تولیدكننده و صادركننده چای تبدیل كرد و این كشور در این زمینه از چین پیشی گرفت. اكنون چین در جایگاه دوم قرار گرفته است.
• رواج در اروپا
هیچ كس كاملاً اطمینان ندارد كه پرتغالی ها یا هلندی ها كدام برای نخستین بار چای را به اروپا آوردند. در آغاز قرن هفدهم پرتغالی ها چای را از چین به لیسبون آوردند و به فرانسه و هلند فروختند. همزمان هلندی ها چای ژاپنی را از طریق مستعمره خود در جاوا در شركت های كوچك هند شرقی وارد كردند كه نه تنها به فرانسه به آلمان هم فروختند. هلندی ها بسیار مشتاق چای بودند و در اواسط قرن هفدهم حتی نوشیدن چای بعدازظهر هم معمول شد. آوازه چای و سودمندی های آن از این قاره چندین سال قبل به انگلستان رسیده بود. توماس گاراوی در نهم سپتامبر ۱۶۵۸ اطلاعیه ای درباره حراج چای در لندن پخش كرده بود. او در همان نسخه روزنامه لندن كه همچنین از مرگ كرامول هم خبر داده بود، نوشت: نوشیدنی عالی و تائید شده توسط همه پزشكان كه در چین «چا» نامیده می شود و در سایر كشورها به Tay یا Tea معروف است، در سولتانس هد، قهوه خانه ای در سویتینیگز رنتز نزدیك مركز سلطنتی لندن به فروش می رسد.
انگلیسی ها مشتاقانه عادت نوشیدن چای بعدازظهر را از هلندی ها اقتباس كردند و طولی نكشید كه رسم نوشیدن چای قهوه خانه های لندن را تسخیر كرد. هر كس می توانست چای می نوشید. ساموئل پپیز مانند كاترین براگانزای پرتغال كه با چارلز دوم پادشاه انگلستان در سال ۱۶۶۱ ازدواج كرد، طرفدار چای بودند. ملكه بعدازظهرها از دوستانش با چای پذیرایی می كرد و چای خیلی زود بحث متداول اتاق های نقاشی سراسر پایتخت شد. با این حال دوشس بدفورد بیشترین تاثیر را بر عادت های چای نوشی انگلستان به جای گذاشت. او نمی توانست وقفه طولانی بین غذای ظهر و عصر را تحمل كند. بنابراین رسم خوردن كیك با چای بعدازظهر را متداول كرد.تقاضای رو به افزایش و نوید منافع سرشار به این معنی بود كه برای انگلیسی ها تجارت مستقیم با چین اقتصادی تر از واردات چای از هلند بود. كمپانی انگلیسی هندشرقی كه با دستور سلطنتی در سال ۱۶۰۰ تاسیس شده بود، تعدادی كشتی حامل كالا به كانتون چین فرستاد تا تجارت چای كند. به این ترتیب موفقیت های یكی از قدرتمندترین شركت هایی كه جهان به خود دیده آغاز شد و تحت تاثیر این شركت هندشرقی انگلیسی به وجود آمد. هنگ كنگ و سنگاپور بنا شدند و فرصت هایی برای اللیهو ییل ایجاد شد. (اللیهو ییل بعداً دانشگاه ییل را پایه گذاری كرد) همچنین گفته می شود ستاره ها و خطوط پرچم آمریكا از پرچم هند شرقی انگلیسی الهام گرفته شده اند.در ۱۶۶۴ كمپانی انگلیسی هند شرقی ۹۶۴ گرم (دو پوند و دو اونس) برگ چای ممتاز و درجه یك چینی از چین وارد كرد كه به عنوان هدیه به خانواده سلطنتی انگلستان داده شد. در سال ۱۶۶۶ از یك هلندی خواسته شد ۳/۱۰ كیلوگرم (۲۲ پوند و ۱۲ اونس) برگ چای مخصوص چینی برای خانواده سلطنتی انگلستان بیاورد تا از آنها به خاطر مجوز تجارت تشكر كند. زیرا خانواده سلطنتی به آنها اجازه كنترل بر بازار چای تمام انگلستان را داده بود. در سال ۱۷۱۵ كمپانی انگلیسی هند شرقی مقدار زیادی چای سبز با كیفیت پایین از چین خرید و مستقیماً و نه از طریق قهوه خانه ها بلكه از طریق فروشگاه های مخصوص چای به عموم فروخت. در سال های بعد فروشگاه های معروفی مانند هارودز، فورت نوم و میسون تجارت خود را از چای و خواروبارفروشی آغاز كردند.

منبع : روزنامه شرق