شنبه, ۱۵ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 4 May, 2024
مجله ویستا

راه را گم نکنیم


راه را گم نکنیم
بار دیگر عاشورا فرا رسید تا عاشقان اهل بیت علیهم السلام در ایران، ارادت خود به شهید کربلا و یاران وفادارش را به نمایش بگذارند. البته ابراز ارادت به امام حسین(ع) در ایران، اختصاص به شیعیان ندارد و عده‌ای از پیروان سایر ادیان الهی نیز همه ساله از این فرصت استفاده می‌کنند تا در کنار هموطنان شیعه و مسلمان خود از خرمن پرفیض حسینی، خوشه‌ای برگیرند. ماه محرم و مراسم تاسوعا و عاشورا همچنین فرصت مناسبی است تا از تریبون‌های متعدد، فلسفه قیام حسینی با مردم در میان گذارده شود اما متاسفانه به نظر می‌رسد که بسیاری از تـریبون‌ها نتوانسته‌اند آنگونه که باید، به تبیین اهداف واقعی امام حسین(ع) و دستاوردهای قیام او بپردازند.
این غفلت نیز همانند بسیاری از موارد دیگر ناشی از آن است که راه را گم کرده‌ایم و در شناخت وسیله و هدف دچار گمراهی شده‌ایم. بدون تردید، نمایش عواطف در مصیبت بزرگ عاشورا، به خودی خود ارزشمند است اما اگر ما را از هدف اصلی نهضت عاشورا غافل سازد، خسارت‌بار خواهد بود. تذکرات متعددی که در سال‌های اخیر توسط بلندپایگان روحانی بیان شده و تاکید بر نگاه عمیق به روح قیام حسینی به جای افزایش زرق و برق عزاداری‌ها و تکرار این تاکیدها در آغاز هر محرم، نشان می‌دهد کـه گـریاندن مردم، برای برخی تریبون‌داران و متولیان محافل عزاداری، به هدف اصلی تبدیل شده است و آنها برای رسیدن به این هدف، راه‌هایی را در پیش می‌گیرند که انتهای بعضی از آنها، نقض غرض و حتی تحقیر و توهین به نهضت عاشورا و قهرمانان آن می‌باشد. البته گم کردن راه، تنها گریبانگیر گروهی از عوام الناس و تریبون‌‌داران کم‌سواد نشده است بلکه به نظر می‌رسد بسیاری از مدعیان اندیشه ورزی نیز نتوانسته‌اند رفتار و گفتار خود را به‌گونه‌ای تنظیم کنند که فیض خواهی و فیض یابی واقعی آنان از نـهـضـت بـزرگ حسینی را به نمایش بگذارد. راستی امام حسین(ع) از قیام خود چه هدفی را دنبال می‌کرد و برای رسیدن به آن هدف ،‌کدام راه‌ها را مجاز می‌دانست؟ امام حسین(ع) به صراحت اعلام کرد که قیام او تنها برای اصلاح امت اسلامی بوده و برای رسیدن به آن نیز روش‌های اصلاح طلبانه را با شجاعت و سلحشوری پیگیری نمود.
آیا نقش امام حسین (ع) برای اصلاح جامعه که با نثار خون و قربانی شدن عزیزترین فرزندان رسول الله (ص) پیگیری شد با آنچه که هم اکنون توسط بعضی از سیاستمداران مدعی پیروی امام حسین (ع) انجام می‌شود، شباهتی دارد؟ آیا کسانی که حاضرند چشم بر ضعف‌ها و مفاسد هم‌جناحان خود ببندند تا مبادا رقیب به قدرت برسد، می‌توانند خود را دانش آموز مکتب اصلاحی امام حسین (ع) بدانند؟ برای امام حسین(ع) حتی یک انسان نیز ارزش داشت و اگر گام در مسیر اصلاح می‌گذاشت از او استقبال می‌شد؛ حتی اگر این انسان، »حر« بود که با بستن راه برفرزند رسول الله (ص) زمینه قربانی شدن او و فرزندانش و یارانش را آماده کرده بود.آیا واقعا روش ما در اصلاح جامعه همان است که امام حسین(ع) انجام داد یا ‌آنکه هر روز به دنبال زیر و رو کردن سوابق رقبا و حتی افراد غیرمدعی هستیم تا مبادا که ورود یـک نـفر به عرصه فعالیت سیاسی، جای »خوش‌نشینان اردوگاه‌های قدرت« را تنگ کند؟ داستان مسلم ابن عقیل و‌هانی، چه چیزی به ما می‌ا~موزد؟ آیا در رفتار سیاسی بسیاری از ما، نشانه ای از جوانمردی با رقیب - نه دشمن - وجود دارد ؟ حسین (ع) می‌دانست که جز گروهی از سران طمع کار و جاه طلب سپاه یزید، کسانی هم در آن سپاه وجـود دارنــد کــه امـکــان اصـلاح آنـهـا وجـود دارد. بر همین اساس از لحظه لحظه صحنه نبرد، برای آگاهی رسانی به گمراهان استفاده می کرد. آیا ما نیز چنین هستیم یا به عکس با برخی گفتارها و رفتارهای خود عده ای از خودی ها را نیز به طرف سپاه دشمن روانه می‌کنیم و یا حداقل آنها را در جمع بی تفاوت ها قرار می دهیم؟ امام حسین (ع) عزیزترین فرزندان و مـنسوبان خود را پیش قراول مبارزان عاشورا قرار داد تا بزرگی هدف و اهمیت آن را در طول تاریخ بـه نـمـایش بگذارد. آیا ما نیز چنین هستیم یا در عرصه‌هایی که بایستی حقیقت روشن شود با دفاع متعصبانه از قوم و قبیله سیاسی خود، منافع ملت را سپر دفاع از نزدیکان‌خویش می سازیم و آنها را در حاشیه امن قرار می‌دهیم؟ علمدار کربلا آنگاه که با فداکاری شخصی به آب راه یافت حاضر نشد قبل از تشنگان اردوگاه حسینی، قطره‌ای از آن بنوشد. آیا رفتار ما در بهره‌گیری از برخی امکانات سیاسی، مالی و تبلیغی، شباهتی به حرکت زیبای قمربنی‌هاشم دارد یا آنکه وقتی بدون هیچ‌گونه فداکاری شخصی به امکاناتی از بیت‌المال - از جمله رسانه‌ها - دسترسی پیدا می‌کنیم هرگونه بهره‌برداری شخصی و جناحی از آن را مجاز می‌شماریم؟ ‌‌
بسیاری از ما توفیق داریم که نام خویش را در خیل عزاداران حسینی ثبت کنیم اما با نگاهی به رفتار روزمره خود در عرصه های گوناگون اجتماعی و سیاسی، می توانیم به راحتی دور افتادن خود از راه حسینی را درک کنیم!‌
منبع : روزنامه آفتاب یزد