بررسی تأثیر عوامل مؤثر و بهینه‌سازی فرمولاسیون ژل واژینال پروژسترون

واژن جایگاه مناسبی برای دارورسانی بوده زیرا سطح آن بزرگ و غنی از ذخایر خونی می‌باشد. علاوه بر این، تماس طولانی‌مدت یک سیستم دارورسانی با موکوس واژینال ممکنست سریع‌تر از سایر جایگاه‌های جذب مانند رکتوم و یا موکوس روده به محل اثر برسد. پروژسترون از جمله هورمون‌هائی است که از جسم زرد تخمدان ترشح می‌شود و در دوران حاملگی نیز به مقدار زیادی توسط جفت ترشح می‌شود. هورمون پروژسترون، در درمان زنانی که مشکل حامله شدن دارند و نیز در زنانی که درجه حرارت basal آنها آهسته بالا می‌آید به‌کار می‌رود. پروژسترون به‌صورت خوراکی و تزریقی به‌عنوان داروی ضدبارداری استفاده می‌شود. تقریباً تمامی پروژسترون مصرف شده از راه خوراکی، در اولین عبور از کبد متابولیزه شده و نیمه عمر کوتاه و در حد چند دقیقه دارد و عوارض جانبی آن افزایش فشارخون و کاهش HDL خون می‌باشد. در حالی‌که بیماران ژل‌های واژینال را بهتر از سایر اشکال داروئی متداول مانند اوول‌ها و پمادها تحمل می‌نمایند. تجویز پروژسترون از راه واژینال دارای مزایای بسیاری در مقایسه با سایر راه‌هاست.

میترا جلوه‌گری
شیرزاد آزرمی
محمدرضا سیاهی
محمد مجیدی

منبع : مجله دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تبريز