کفش و بوش: آخر هم نرسید

۵۰ سال قبل، زمانی که "نیکیتا خروشچف" رهبر اتحاد شوروی کفش خود را در آورده و با آن روی تریبون سازمان ملل متحد می کوبید، نام او وارد تاریخ شد که در آن زمان "هارولد مک میلان" نخست وزیر بریتانیا متفکرانه گفت: "اگر ممکن است، یکی برای من ترجمه کند".
"جرج بوش" رئیس جمهور آمریکا که در کنفرانس مطبوعاتی روز یکشنبه در بغداد در برابر ضربه کفش های پرنده ای که از سوی خبرنگار برآشفته عراقی پرتاب شدنده بودند، جا خالی داد، همه کار کرد تا تمامی جهان ببیند که چقدر او نگران این رخداد است. اگر کفش به هدف اصابت می کرد، شرمندگی، همانند تمامی دوره ریاست جمهوری بوش حماسه گونه می شد.
اما چنین تصوری ایجاد می شود که همانطور که کفش به هدف نرسید، دلیل چنین حرکتی نیز به فکر بوش نرسید. بوش حتی پس از آنکه حیثیت آمریکا در تمامی جهان عرب و اسلام را زیر ویرانه های عراق به خاک سپرد، واقعاً نفهمیده، نمی فهمد و نخواهد فهمید که چرا اینقدر او را دوست ندارند.
دولت بوش، با ملاک قرار دادن اطلاعاتی دروغین دولت عراق را درهم ریخت و فروپاشید، طبقه متوسط عراق را به تمامی کشورهای خاور نزدیک متواری کرد، بدست خود جهاد را افزایش داد و جنگ بین مذاهب راه انداخت که مدت زیادی این منطقه را آرام نخواهد گذاشت. علاوه بر این، آمریکا با حمله به عراق از ایران قدرتی منطقه ای ساخت.
تیم بوش در عراق هیچگونه استراتژی نداشت، بجز سرمستی از پیروزی های خود. نتیجه نیز این شد که تا کنون در کشور نه برق رسانی هست و نه آب رسانی. اما با غروب بوش و طلوع اوباما، در منطقه انتظاراتی مثبت افزایش یافته و اوضاعی امیدوارکننده پدیدار می شوند. مثلاً اگر در ماه اکتبر کابینه وزرای عراق به اتفاق آرا توافقنامه آمریکا و عراق درباره وضعیت نیروهای آمریکایی و خروج تدریجی را رد کرده بود، در ماه نوامبر همان کابینه این توافقنامه را تصویب کرد. در مدت زمان بین این دو تاریخ، ملت آمریکا در حمایت از تغییرات رای داد و نیز تماسی تلفنی از تهران انجام شد، رهبر یکی از بانفوذ ترین جنبش های طرفدار ایران به وزرا در بغداد زنگ زد و آنان را متقاعد کرد که نظر خود را تغییر دهند.
اوباما می تواند بر توسعه اوضاع تغییر گذاشته و پرستیژ از دست رفته آمریکا را در منطقه احیا کند که برای این علاوه بر موافقت با خروج تدریجی نیروها، باید دو کار بنیادین دیگر نیز انجام دهد:
اول) اینکه لازم است مشخصاً اعلام کند که آمریکا قصد دارد به حل نهایی مناقشات خاور نزدیک دست یابد که نتیجه آن باید حل عادلانه مسائل هم برای فلسطینیان و هم امنیت برای اسرائیل باشد.
دوم) اینکه لازم است در راه مذاکره با ایران گام بردارد تا برای تهران حق رای در حل مسائل مربوط به ثبات منطقه محفوظ بماند و همسایگان آن بتوانند خود را در امنیت حس کنند. چنین چیزی در درجه اول شانس موفقیت در عراق و حل اختلافات فلسطین-اسرائیل را افزایش می دهد.

منبع : خبرگزاری نووستی روسیه