کشته شدن بابک خرمدین به دست خلیفه عباسی

بابک خرمدین پس از افتادن به دست معتصم خلیفه عباسی، چهارم ژانویه سال ۸۳۸ میلادی به دستور خلیفه با قطع تدریجی دست و پا و اعضای بدن کشته شد و سپس بقیه بدنش را در بیرون شهر سامره (سامرا) پایتخت معتصم به دار آویختند که مدت ها به همان صورت باقی بود. این واقعه در جریان انقلاب، تجدید استقلال و حاکمیت ملی ایرانیان روی داده بود. در آن قرن در هر گوشه ایران یک استقلال طلب به پا خاسته بود و مبارزه می کرد. در شمال ایران همزمان سه مبارز - بابک، مازیار و افشین - بنای مبارزه با حکومت بغداد را گذارده بودند که بابک در عین حال فرضیه اجتماعی - اقتصادی مزدک را هم دنبال می کرد و خواهان ملی شدن املاک بزرگ بود. پیروان او پیراهن سرخ رنگ بر تن می کردند و به احتمال زیاد دادن عنوان «سرخ ها» به کمونیست ها ریشه در همان زمان دارد. در تاریخ، آنان را سرخ جامگان، خرمیان و خرمدینان نوشته اند. در آن زمان هنوز اکثریت آذربایجانی ها که بابک از میان آنان برخاسته بود دین نیاکان (آیین زرتشت) را حفظ کرده بودند. بابک چند بار سپاه خلیفه عباسی را شکست داده بود، زیرا دژ و استحکامات متعدد داشت.
● ... و پلاتونوف درست می گفت
امروز سالروز درگذشت «اندری پلاتونوف» روزنامه نگار و داستان نگار روس است که در سال ۱۹۵۱ در ۵۲ سالگی درگذشت. وی یک سوسیالیست بود ولی در ۹ داستان کوشید که نشان دهد نظام شوروی از هدف های اصلی انقلاب بلشویکی سال ۱۹۱۷ دور شده و دارد انگیزه پیشرفت، تلاش و حتی وطن دوستی را از مردم می گیرد و مثال آورده بود؛ روس ها که به سختکاری معروفیت جهانی داشتند، در نظام جاری (شوروی) تنبل شده اند و تنها برای نشان دادن خود، سر کار حاضر می شوند که حقوق بگیرند. پلاتونوف به زبان داستان، با کالکتیویزیشن و انتخاب مدیر کارگاه با رای کارکنان، بدون پیش شرط و کوالیفیکیشن مخالفت و پیشنهاد کرده بود که ابزار تولید (کارخانه و مزرعه) به اجاره کنندگان کار یا تعاونی ها داده شود تا در سود و زیان شریک باشند و تلاش بیشتر کنند و خلاقیت نشان بدهند. وی نوشته است که اگر بدون تعیین «پیش شرط» انتخاب مدیر کارگاه را به کارکنان بسپارند، آنان آسانگیرترها را انتخاب می کنند که نتیجه اش رکود، عقب ماندگی و زیاندهی است. در آن زمان پلاتونوف را به عنوان یک «ضدانقلاب» به استالین معرفی کرده بودند و به همین جهت تا استالین زنده بود اجازه انتشار به بسیاری از کتاب های او داده نشد که امروزه خواننده بسیار دارند و او را به صورت یک فرضیه پرداز درآورده اند. درستی نظرات پلاتونوف از دهه ۱۹۸۰ آشکار شد و مخصوصاً در چین و ویتنام به آن توجه خاص می شود. پلاتونوف شاید بهتر از داستان نگاران قرن بیستم موفق به تشریح و توصیف عقاید فلسفی در قالب داستان و گفت وگوی اشخاص قصه شده باشد.

نوشیروان کیهانی زاده
www.iranianshistoryonthisday.com

منبع : روزنامه اعتماد