شادمانی در ساعت ۳ بعدازظهر

از دیتمار هامان به‌عنوان یک ”جان مولبی“ بازیکن سابق لیورپول دیگر یاد می‌شود. با گذشت هر سال بر محبوبیت او افزوده می‌شود حال آنکه در خانه غایب بوده و جائی در جام جهانی ندارد. هر چند هامان در روزهای تاریخی لیورپول نقش ایفاء نکرده اما طرد وی می‌تواند ضعف آشکار سیستم نقل و انتقالات و مدیریتی موافق‌ترین باشگاه جزیره را نمایان سازد.
”دیدی“ از روزهای اوج فاصله گرفته است. وقتی هامان در سال ۱۹۹۹ به آنفیلد پیوست، یک سوپرحرفه‌ای محسوب می‌شد. او شبیه جان مولبی آن کودک ۶ ساله‌ای بود که در اواسط دهه ۷۰ همراه با والدینش به بندر لیورپول آمد و چند سال بعد به عضو ثابت تیم طلائی تبدیل شد. در یک کلام ”دیدی“ قادر است انتظارات زیبای هواداران را برآورده سازد. هامان در ابتدای حضور، موفق شد با بی‌رحمی تمام خصلت ژرمن‌ها را به انگلیسی‌ها بیاموزد.
او غالباً از صحبت‌های مردم راجع‌به تفاوتش در تمرین و مسابقه برآشفته می‌شد. شاید اعطاء لقب قیصر جدید چندان معقول نباشد. اگر از هواداران بپرسید به شما خواهند گفت کدام بازیکن ساعت ۳ بعدازظهر یکشنبه‌ها با اقتدار تمام سبب شادی تیمش می‌شود و چنانچه از مربی ”دیدی“ سؤال کنید، او بازیکنی را معرفی خواهد کرد که هرگز مطابق برنامه تمرین نمی‌کند. در وصف حال این بازیکن باید گفت او نقش خاطره‌انگیزی در باشگاه رقم زده اما در بازی‌های پایانی فصل گذشته چندان خوب ظاهر نشد.
از دیدگاه یک هوادار رنج کشیده فوتبال، دیتمار یک مهره سوخته محسوب می‌شود. هامان همراه لیورپول معروف شد. چنانچه وی در باشگاه‌هائی چون بارسلونا، رم، چلسی، آرسنال و منچستر یونایتد بازی می‌کرد هرگز هیچ مربی‌ای به سراغش نمی‌آمد. هامان به‌عنوان تنها زننده گل برتری آلمان در ویمبلی شناخته می‌شود.
گذشته وی را به یاد بیاورید. زمانی‌که در آستانه ترک لیورپول بود و باشگاه تصمیم گرفت برای او یک بازی بزرگداشت ویژه برگزار کند. همیشه به‌نظر می‌رسید روزهای حضور او در لیورپول تحت نظر هولیه و بنیتز به شمارش افتاده اما با تغییر سبک بازی و ذهنیت در نهایت جواز ادامه حضور در مرسی‌ساید را دریافت داشت. اولین بار هامان در سال ۲۰۰۲ تا آستانه ترک باشگاه پیش رفت. این اتفاق پیامد اشتباهات جام جهانی و حضور بازیکنی به‌نام ”سلیف دیائو“ در ترکیب قرمزها بود با این حال درخشش مرد سنگالی چندان به طول نینجامید.
هامان از پشت سایه سر برآورده بود و با ارائه کیفیت مطلوب خود به ترکیب اصلی بازگشت. در شب فینال فصل ۲۰۰۵ - ۲۰۰۴ لیگ اروپا این آلمانی نقش فوق‌العاده درخشانی ایفاء کرد. آن هم در حالی‌که با قانون بوسمن در تیم باقی مانده بود و قرار بود پس از پایان بازی از تیم خداحافظی کند. امضاء قرارداد با بولتون قطعی بود اما مسئولان لیورپول قصد داشتند به هر ترتیب ممکن او را حفظ کنند و در نهایت موفق به انجام این‌کار شدند اما ... این‌بار رقیب دیگری به‌نام ماموسیسوکو مطرح شد. او با درخشش فراوان هامان را ناامید کرد. دیدی مانده بود، نیمکت ذخیره‌ها و قراردادی که به مدت ۲ سال تمدید شده بود. مرد آفریقائی انتخاب اول پست هافبک دفاعی بود و ”دیدی“ باید منتظر می‌ماند سیسوکو آسیب ببیند یا محروم شود با این حال هر چه باشد هامان به آینده امیدوار خواهد بود.
توانائی‌های اثبات‌شده مقابل رقیبان و تأثیری که از بازیکنان کلیدی نظیر استیو جرارد و جیمی کره‌گر گرفته از او یک چهره اسطوره‌ای ساخته است و در این شرایط ”دیدی“ همواره از تمسخر هواداران مصون مانده است. می‌توانید هامان را دست‌کم بگیرید. هر چه باشد او در زمان هولیه به این تیم پیوست و بزرگترین خرید مرد فرانسوی نیز سامی هی‌پیا بود نه هامان ولی بهتر است انصاف داشته و مرد آلمانی را یکی از مهمترین بازیکنان تمام مربیان دوران اخیر لیورپول تلقی کنیم.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی