انتخابات مجلس هشتم و کمک های خارجی

در سال‌های گذشته، انتشار اخبار کمک‌های مالی ایران به سایر کشورها و گروههای خارجی معمولا‌ً بازتاب‌های منفی در میان گروههایی از مردم داشته است. اما در یکی دو سال اخیر از یکسو به نظر می‌رسد حجم کمک‌های خارجی به ویژه به چند کشور خاص افزایش یافته و از سوی دیگر مردم با مشکلا‌ت اقتصادی و معیشتی بیشتری مواجه شده‌اند ولذا اعلا‌م خبر هر کمک خارجی، آنها را حساس‌تر می‌کند.
همچنین عدم اجرای نظام هماهنگ به بهانه مشکلا‌ت مالی دولت و برخی موارد مشابه نیز بر حساسیت مردم افزوده است و هر گاه خبری از کمک‌های مالی می‌شنوند داغ آنها تازه می‌گردد. البته نمونه‌های دیگری نیز وجود دارد که مثلا‌ً در اوج مشکلا‌ت صنعت هواپیمایی که حتی دوستان چینی!! هم در مورد قرارداد فروش هواپیما به ایران <دبه> در می‌آورند و ونزوئلا‌ به بهانه فشار امریکا، هواپیمای اجاره‌ای را پس می‌گیرد، ناگهان اخباری در خصوص اهدای یک فروند هواپیما به عراق منتشر می‌شود. حساسیت‌زایی این کمک‌ها در یکی دو سال اخیر تا جایی پیش رفت که حتی اعتراض شدید یک نماینده روحانی از فراکسیون اصولگرایان مجلس را به دنبال داشت.
البته مسئولا‌ن دولت نهم تا کنون در برابر اعتراض‌ها، پاسخگو نبوده‌اند. اکثریت نمایندگان مجلس هم که براساس صراحت اصل ۸۰ قانون اساسی هرگونه وام یا کمک‌ خارجی باید با مجوز ایشان صورت گیرد نیز تلا‌ش گسترده‌ای برای شفاف‌سازی در این زمینه و رفع نگرانی‌های مردم انجام ندادند.
آنچه علا‌وه بر مسائل فوق، باعث حساسیت بیشتر ایرانیان نسبت به روند افزایشی کمک‌های خارجی می‌شود یادآوری تجربیات گذشته در این زمینه است زیرا اکثر کمک‌ گیرندگان از ایران- اعم از دریافت کنندگان کمک نقدی و یا کشورهایی که بدون هرگونه دردسر، به قراردادهای کلا‌ن اقتصادی با ایران دسترسی پیدا کردند- در حساس‌ترین شرایط کشورمان را تنها گذاردند و حتی گاه به شدیدترین وجه با دشمنان ایران همزبانی نمودند که این همزبانی گاه در همراهی بی‌چون و چرا با امریکا در برابر برنامه‌ هسته‌ای ایران متجلی می‌شد و گاه در شهیدسازی از صدام و زرقاوی! همه موارد فوق کافی بود که گروههایی از مردم، تعدادی از نمایندگان مجلس و برخی از رسانه‌ها با تعجب نظاره‌گر اصرار دولتمردان نهم برای تداوم سیاست های حمایتی خود از کشورها و گروههای خارجی باشند. اما سخنان سه روز قبل دکتر محمود احمدی‌نژاد تا حدود زیادی این ابهام را برطرف کرد. احمدی نژاد شنبه شب در دیدار با تعدادی از استادان دانشگاهها اظهارداشت: <ما برای اینکه ایران را بسازیم باید تلا‌ش کنیم دنیا را بسازیم... بدون توجه به جهان نمی‌توانیم به نقطه‌آرمانی برسیم.>
این اظهارات در حالی بیان شد که به نظر می‌رسد حتی اگر برای خود، رسالتی ویژه جهت ساخت دنیایی بهتر قائل باشیم، نخستین گام در این راه، رفع مشکلا‌ت داخلی، افزایش رضایتمندی مردم و نهایتاً ارائه الگویی موفق از ایران و قراردادن آن در معرض قضاوت جهانیان است. به هر حال سخنان اخیر دکتر احمدی‌نژاد نه تنها ابهام مربوط به رفتار دولت نهم در کمک‌های خارجی علیرغم نیازمندی‌های فــــــراوان داخلی را برطرف کرد بلکه نشان داد آنچه در این زمینه انجام شده است ناشی از دیدگاهی است که رئیس جمهور به شدت به آن معتقد است. شاید همین دیدگاه باعث می‌شود که مثلا‌ً دانشگاهیان کلمبیا نیز شانس بیشتری برای طرح آزادانه و بدون سانسور سوالا‌ت خود از رئیس جمهور ایران می‌یابند و رنج های دختر ۱۶ ساله واکس‌زن بولیویایی قبل از کودکان و نوجوانان زحمتکش ایرانی در تریبون‌های داخلی منعکس می‌شود.
اکنون به نظر می‌رسد قبل از هر کار، باید به نحو مقتضی تکلیف مردم با هر یک از دو دیدگاه فوق مشخص و مسئولا‌ن نیز براساس آنچه اکثریت مردم می‌پسندند به انجام وظایف خود بپردازند. شاید انتخابات مجلس هشتم فرصت مناسبی باشد که آن را به یک رفراندوم واقعی تبدیل نماییم تا گروههای مختلف سیاسی ضمن تبیین دقیق مواضع سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، به صراحت به مردم بگویند که در صورت تسلط بر مجلس، به دنبال کدام ایده خواهند رفت: <ساختن ایران برای رسیدن به دنیای بهتر> یا <ساختن دنیا برای پیشرفت ایران.> رای مثبت اکثریت مردم به ایده نخست، مسئولا‌ن را قانع خواهد کرد که تا رفع نیازهای اصولی مردم، اعطای کمک‌های خارجی را به حداقل رسانده و آن را تنها به موارد استثنایی محدود کنند. پذیرش ایده دوم نیز به مطبوعات، نمایندگان مجلس و فعالا‌ن سیاسی دیکته خواهد کرد که در برابر تداوم روند فعلی کمک‌های خارجی و حتی افزایش آن، از هرگونه اعتراض خودداری نمایند.

منبع : روزنامه آفتاب یزد