وظیفه روشنفکر چیست؟

جنگ و بی خانمانی سال ها است در خاورمیانه همچون بختك بر سر ساكنان آن آوار شده و سایه شوم آن نه تنها دور نمی شود كه روز به روز سرزمین های دیگری را در می نوردد و انسان های دیگری را اسیر می كند، جان مردان بی شماری را می گیرد، زنان دیگری را قربانی می كند و كودكان بی دفاع را آواره و بی سرپرست می كند. چنان كه از ۸۰۰ هزار آواره لبنانی، ۴۵ درصد آن سهم كودكان لبنانی است و آینده آنان با بی خانمانی رقم زده شد.و مگر آینده مبهم آنان با كودكان جنگ زده و بی سرپرست افغانی و عراقی می تواند تفاوت داشته باشد در این آشفته بازار جنگ و بی خانمانی فراگیر در منطقه، وظیفه روشنفكران چیست انتظارات از آنها چگونه است آیا روشنفكری كه همیشه با استدلال و چون و چرا كردن سر و كار داشته و دارد، فقط می تواند به قتل عام زنان و كودكان و قربانی شدن مردان آن سرزمین بیندیشد و نگوید چه می توان كردروشنفكری ایرانی همچون دموستنس خطیب در آن غار معروف است كه هرگاه می خواست به سخن درآید و اعلام نظر كند، باید مراقب بود دستانش به خار و خاشاك غار نخورد، دهانش بیش از اندازه باز نشود، صدایش بیش از حد بالا نرود، پاهایش یك جا میخكوب شود، قدمی بر ندارد، احساساتی نشود و مانند آن.حال روشنفكر ایرانی با یك نگاه كودكان آواره و بی سرپرست، زنان سردرگم، جنگ افروزی های مردان و مردانی كه فقط به رویارویی می اندیشند را می بیند. از دیگرسو، درگیری ها اندیشه او را مشغول می سازد، چرایی های این جنگ طولانی و چه باید كرد و چه می توان كردها، دست از سر او نمی تواند بردارد.روشنفكر ایرانی با داشتن تحلیلی متفاوت و مستقل از تحلیل ها و مواضع رسمی كه هیچ گاه نظرات كارشناسی خود را تاثیرگذار در اعلام مواضع و جهت گیری نهادهای رسمی ندیده، تنها می تواند تحلیل هایش را برای خود و همفكرانش بگوید.و در این روزگار غریب، فعلا وظیفه او محكوم كردن كشتار مردم بی گناه است. بدون تحلیل شرایط و راه خروج از آن.
پروین بختیارنژاد

منبع : روزنامه شرق